Is geloven in een god de makkelijkste weg?

het gaat niet om de makkelijkste weg te kiezen, het gaat om een keuze te maken. en als christen ben je niet in 1x overtuigt geloof mij maar. zelfs ik twijfel dagelijks aan het bestaan van god, dus denk dat het er niet makkelijker op word zeker niet als je de bijbel eens goed doorleest. dan merk je dat het zeker niet de eenvoudigste weg is.

Zo denken er helaas hele volksstammen.
Ze leunen tegen het geloof en de kerk aan, gaan tweemaal per zondag naar de kerk, en voelen zich veilig.
Ze hoeven immers niet meer na te denken of zichzelf te ontwikkelen, want er wordt voor hun gedacht en beslist.
Dit is een zeer grote misvatting.
Je hebt gelijk als je zegt dat het juist beter zou zijn om zelf na te denken, en je te ontwikkelen.
Dat is in mijn ogen dan ook het doel van een mens hier op aarde, ontwikkelen, en herontdekken wie en wat we zijn.
Dat is ook het doel van God, dat we onze ware diepe ik kunnen vinden.
Door dit te geloven en te ontwikkelen gaan we als mens heel anders leven.
Ontdekken we dat we niet vrijblijvend kunnen schurken tegen Gods vergeving aan, maar zullen we juist moed moeten hebben, om bewust te leven, liefde te activeren, in een zo goed mogelijk evenwicht met de mens en de natuur om ons heen.
Dit is geen passiviteit, maar juist activiteit.

Dat ligt eraan.
Mensen die zich later in hun leven bekeren, verdiepen zich meestal uitgebreid in wat de bijbel allemaal vertelt. Er wordt zeker in deze gevallen vaak voor het geloof gekozen na uitgebreid onderzoek met de conclusie dat de bijbel het meeste aansluit op dat waar zij zich prettig bij voelen en waar zij zich het meest in kunnen vinden.

Mensen die opgegroeid zijn in een gelovig gezin en "daarom maar" ook geloven, zijn soms absoluut mensen die vanuit gemakszucht geloven.
Er zijn natuurlijk zat mensen bij die wel degelijk vraagtekens plaatsen bij al dat waarmee zij opgevoed zijn, maar er zijn zeker ook mensen die dit niet doen.

Als zij er namelijk voor zouden kiezen om de bijbel in twijfel te trekken en zelf te gaan nadenken, zou dat voor hen betekenen dat hun hele leven opeens onzeker lijkt.
Zij hebben ooit geleerd dat God alles voor hen is, altijd op de eerste plaats zal komen, hen altijd met alles zal helpen en altijd bij hen is.
Trekken zij dat in twijfel, betekent dit dat zij plotseling eenzaam en verloren in het leven staan, omringt door onzekerheiden.

Wellicht zijn zij hier bang voor, of hebben zij simpelweg geen zin om alles overnieuw te gaan bedenken. Ook zullen zij vast en zeker geen zin hebben in de afkeer die zij daarmee in werking zullen brengen van hun familie, vrienden en de rest van de (gelovige) omgeving.

Het is niet de makkelijkste weg, juist niet. Je gaat verantwoordelijker om met jezelf, je omgeving en je medemens. Dat is wat God van ons mensen vraagt. Dat gaat niet vanzelf, dat kost je moeite, daar moet je alert voor zijn en aandacht voor hebben. Dat roept begrijpelijkerwijs ook wel eens weerstand op..

De Bijbel is helemaal niet een naslagwerk waarin je antwoorden op je vragen vindt. Als je EEN antwoord vindt, dan krijg je er minstens drie vragen bij. Dat is erg interessant, maar niet vanuit het perspectief het leven interessant te maken, maar vanuit het perspectief God beter te willen leren kennen.

Dat is nou juist de moeilijkste weg, omdat de duivel er juist alles aan zal doen om je er weer vanaf te trekken.

Dat hangt ervan af. Als je gemakkelijk in god kan geloven, je op zoek bent naar de zin van het leven, je graag verkeert in het gezelschap van mensen die die hetzelfde geloven, je een duidelijke leidraad wilt in je leven en je steun kunt vinden bij god en je medegelovigen, is dat de gemakkelijkste weg.
Voor veel mensen geldt dit niet.

Ja dat is de makkelijkste weg, dan hoef je. je verder niet te verdiepen over veel vraagstukken in het leven, geloven in God is happen en slikken.
Hoe meer de mens nadenkt hoe moeilijker het is om in een God te geloven.
Gek genoeg echter, als je er wel heel veel over na denkt, komt het geloof in een God wel weer dichterbij!
Alleen het soort God is dan anders, niet meer de God van de schepping en van de bijbel, maar een opperwezen die uitkijkt over het leven hier op aarde.

Dat kun je niet zo algemeen stellen. Ik ken genoeg gelovigen die zeer gewetensvol denken en handelen, de regels van hun geloof niet klakkeloos voor waar aannemen en zelf afwegingen maken.
En ik ken ook genoeg ongelovigen die nergens over na willen denken, en in hun hele leven "de weg van de minste weerstand" volgen.
De instelling van het individu bepaalt dus in hoeverre dit waar is.

geloven in god,kan je troost geven wanneer je door een diep dal gaat,geloven vraagt om vertrouwen dat alles zijn reden heeft om te gebeuren,en belooft dat er een doel is waarom alles gebeurt.dat geeft veel rust.veel meer dan wanneer je al je geloof bent verloren en erachter komt dat er geen reden,geen doel,geen logica is.ik heb nooit echt in god gelooft,maar dacht op z'n minst dat we hier zijn met een doel,een logica waarom vanalles gebeurd.inmiddels ben ik dat idee ook kwijt.misschien is t m'n depressie waar ik last van heb,heb paar nare jaren gehad en wat trauma's opgelopen..en dat heeft m'n vertrouwen ik "dat alles een reden heeft"weg genomen.en ik kan zeggen dat dat me zwaar ligt als ik durf te denken in de toekomst.t lijkt me veel makelijker nu om rust te vinden in iets wat groter is dan mij.maar dan moet je er wel in kunnen geloven.

Geloven in een God is zeker niet de makkelijkste weg.Want het hangt helemaal van de persoon zelf af hoe die zijn idee van God invult.Je kunt zeggen,God bestaat dus ik hoef niet verder te zoeken naar antwoorden.

Maar je kunt je ook gaan afvragen wat of wie God is.Wat god voor jouw betekenen moet,waarom hij bepaalde dingen doet.En de bijbel is een leidraad die je kan helpen een beter beeld van jezelf en de wereld te krijgen,maar het is geenzins het boek met de antwoorden.Sterker nog,het boek zal je nog meer dwingen om na te denken over het leven en alles wat daarin besloten ligt.En je kunt ook geloven in een omnipresente god,die in alles en overal is,een deistische god,die de wereld gemaakt heeft maar daarna zijn handen er vanaf getrokken heeft.En zo zijn er nog wel honderden definieties die de mensheid God heeft toebedeeld.

De weg van de minste weerstand is geloof ik zeggen dat er geen God is,zodat je het over het onbeschrijfelijke in ons bestaan hoeft na te denken.

Om in God te kunnen en willen geloven, moet je juist heel erg veel nadenken. Als je echt wil weten wie Hij is en wat Zijn bedoelingen zijn, dan moet je je toch echt verdiepen in wat er in de Bijbel staat, en ik kan je verzekeren dat is geen makkie! Om het echt te begrijpen is meer nodig dan een standaard gebedje, een tekstje uit je hoofd leren. een biecht of zeggen "ik geloof". Als je echt staat voor je geloof in God, als je echt liefde voor Hem voelt, dan doe je ook je uiterste best te leven volgens Zijn geboden en de adviezen die je vind in de Bijbel. Leven zoals Jezus ons als voorbeeld gaf. En probeer dat maar eens als onvolmaakt mens helemaal voor elkaar te krijgen. Dat is hard werken, en een heel groot gevecht. En dus zeker niet de weg van de minste weerstand. Het is een heel smal pad wat je dan kiest.
De weg van de minste weerstand is er op los leven want dat is makkelijker. Zonder er teveel bij na te denken toegeven aan alle verleidingen die de wereld bied. Dat is een brede weg, dus makkelijk.
Het fijne is, dat we allemaal een eigen wil hebben, dus ook zelf kunnen en mogen kiezen welk pad we kiezen.

Als we geloven dat we in de gaten gehouden worden door een hogere entiteit, Simulator, Programmeur, hoeft dat zeker niet de makkelijkste weg te zijn.

Ik denk dat mensen het gewoon minder bont maken als ze weten dat ze op 1 of andere manier geoordeeld zullen worden. Het zogenaamde je leeft maar 1 keer effect, van atheïsten treedt minder snel op als je gelooft wellicht een tweede eeuwig leven te kunnen verdienen, waarin je van gebrekkige prototypestatus tot definitieve volmaakte oplossing kan worden verheven.

The simulation argument probeert dit probleem logisch formeel op te lossen.

Toegevoegd na 40 minuten:
Onder simulator/programmeur bedoel ik die van intelligente zelfstandig lerende (denkende) neurale netwerken.

En waren wij geen beeld (simulatie) van God?

Geloven in een god is inderdaad veel gemakkelijker dan bijvoorbeeld in je Zelf.

Het gaat er niet om om regeltjes te begrijpen maar de uitwerking ervan op jou. Het gaat om jouw ervaring!
En daar haken de meeste mensen af. Veel te 'pijnlijk'.
Vandaar dat zij het buiten zichzelf zoeken.

Ja dat is de makkelijkste weg. Echt! Dan hoef je echt niet aan al die andere dingen te denken...

Dat is een hele moeilijke weg, want als je gelooft in God moet je allerlei angsten doorstaan en je gaat je zelf allerlei vragen stellen zoals: hoe kan God zoveel ellende op aarde toestaan? Is zijn schepping mislukt en speelt hij spelletjes met de mensheid? Ongelovig zijn is makkelijker en prettiger.

Toegevoegd na 2 minuten:
In Tsjechie is 70% ongelovig. Hoe gaat het met de Tsjechen? Geen rampen, geen aardbevingen en ook nog eens lekker bier. In de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier, zeggen de Tsjechen.

Nee, want als je in GEEN god geloof kun je doen en laten wat je wilt. dat is dus de makkelijkste weg.
Het enige risico is dat als er wel een god is, dat je dan de consequenties moet dragen ....

Nee het is juist een moeilijke weg!
Wat is GOD? Een menspersoon? ---->>NEE (denk ik niet)
De Bijbel is een mooi boek met mooie geschiedenis verhalen, maar ik geloof het allemaal niet! Het is allemaal zeer onwaarschijnlijk en niet te bewijzen!
Het heelal met al zijn zonnestelsels, manen, sterren noem maar op, dat is GOD! hieruit zijn wij ooit onstaan.
De aarde is een te verwaarlozen stofdeeltje in het heelal.
Wat bij het hele plaatje hoort, dus ook een deel god!

Er is geen makkelijkste weg, de weg is voor een ieder gelijk. Het verschil zit in de beleving.

Nadenken is gewenst voor ieder mens. Gelovig of niet.

je hebt in het christelijk geloof maar een wet en dat is liefde als je lief hebt dat zal je niemand kwaad doen en ook de wet niet overtreden en ook niet doden stelen enz
dat is wat god wil

ook maar zeker ook de verstandigste weg

je verliest dit leven van 80jr

je wint een eeuwigheid

Voor ik een antwoord kan geven op zo`n vraag denk ik bijvoorbeeld hoe komt men tot het geloof.
Veel gelovigen zijn mensen die vanuit hun jeugd geïndoctrineerd zijn met spookbeelden.
Als je niet zus of zo, dan kom je in de hel.
Je moest gewoon en had geen keus.
Nu is de ene mens de ander niet, al je tegen de een zegt dat hij niet deugd zal hij denken Ach da`s jou mening.
Een ander die heel goed probeert te zijn zal ineenkrimpen en leiden dat zijn inspanningen tevergeefs zijn geweest.
Naar dit negatieve aspect zijn er ook positieve aspecten te bedenken.
Angstige, zwakke, oudere (dichterbij de dood en het onbekende, dus angst) mensen die niet in staat zijn hun plezier, hoop en kracht uit het leven zelf te halen, kunnen veel hebben aan het geloof. Dit is iets, wat de niet gelovige moet respecteren.
Helaas zijn er m.i. meer mensen die achter de meute aanlopen en niet eens bewust geloven.
Ik heb veel teleurstellingen moeten overwinnen met gelovigen.
Geloof is voor mij dan niet iets van de kerk maar van het leven! Ik geloof in mijn medemens, ik leef met mijn medemens en ik geloof niet dat je goed bent als je elke zondag bij de pastoor je schuld afkoopt met wat geld en het meejammeren van psalmen en liederen.
Ik geloof wel dat je goed bent als je een kind, dat je huilend aan de kant van de weg ziet staan omdat de ketting van haar nieuwe racefiets is gelopen, helpt en haar verteld hoe ze kan voorkomen dat het weer gebeurd.
Ik geloof dat we er voor elkaar zijn en met elkaar, en vooral elkaars ego, (of moet ik dan zeggen ondanks)we moeten samen proberen het verblijf hier op aarde voor iedereen zo prettig m o g e l i j k moeten te maken en zoveel mogelijk achterwege moeten laten waarvan we weten dat het een ander kwetst.
En dan vind ik uitspraken als; wat gij niet wilt dat u...
of hebbe uzelve lief gelijke u naaste. nog lang niet zo slecht.
Al het andere zoals moorden uit naam van God etc. vind ik uit den boze.
Het weigeren van een hosti aan een homo door een instituut waarbinnen mensen zijn die niet van kinderen (jongens) kunnen afblijven. Een pedofiel veroordeeld een homosexueel.
Dit soort verschijnselen haat ik en vind ik uiterst hypokriet en oneerlijk.
En als je dan als goedgelovige daarmee moet leven lijkt mij dat niet de makkelijkste weg.
Ga zelf aan de gang en bij vragen die overblijven kun je gerust de bijbel raadplegen.
Geloof vooral wat je wilt geloven en niet wat een ander wil dat je geloofd want dat is hypocritie en dat moet je niet willen.