Wanneer en hoe is het gebeurd dat doop als belijdenis, veranderd werd in doop EN belijdenis?

Ik weet niet of ik je vraag helemaal goed begrijp, maar in principe heeft dat te maken met het moment waarop je gedoopt wordt.

Wanneer je een volwassene doopt, kan hij of zij tegelijkertijd belijdenis afleggen, dus vertellen dat hij of zij bij de kerk wil horen.

Wanneer je kinderen / baby's doopt, hebben die daar natuurlijk niets over te zeggen, en vindt de eventuele belijdenis (als ze dat zelf willen dus) plaats ergens in de puberteit of daarna. Bij ons mocht je vanaf je zestiende belijdenis doen.

De doop zelf is echter niet gelijk aan de belijdenis ; hooguit een bevestiging daarvan. Wanneer die twee precies uit elkaar zijn gehaald, kan ik je helaas niet vertellen. In de eerste eeuwen van het christendom waren het voornamelijk volwassenen die gedoopt werden. Late, toen de katholieke kerk het in de samenleving zo ongeveer voor het zeggen kreeg, en begrippen als hemel, hel en vagevuur steeds belangrijker werden, werd het ook belangrijk hoe dan ook gedoopt te zijn. Aangezien nogal wat kinderen het eerste levensjaar niet haalden, werden ze steeds sneller na de geboorte gedoopt. Als een soort 'bewijs van lidmaatschap'.

Belijdenis of de geloofsbelijdenis kan op elk moment uitgesproken worden, maar officieel belijdenis doen is een eenmalige gebeurtenis. Die kwam pas echt in zwang toen het horen bij de of een kerk niet langer een kwestie was van 'dat hoort / is gewoon zo' , maar toen daar een zekere mate van vrijwilligheid bij kwam kijken. Dat is dus eigenlijk een behoorlijk recent verschijnsel.

(Ik denk tijdens de opkomst van de wederdopers.

Toegevoegd na 1 minuut:
D.w.z. vanaf rond 1500.

Lees :
http://www.bertsgeschiedenissite.nl/nieuwe%20geschiedenis/16e%20eeuw/wederdopers.htm

Oorspronkelijk werden gelovigen pas op volwassen leeftijd gedoopt.
Pas zo'n 200 jaar na Chr. ontstond de kinderdoop in de roomskatholieke kerk.

De reden was dat men bang was dat de kinderen niet in de hemel zouden komen (niet zalig zouden worden) als ze niet gedoopt waren. Daarom worden katholieke kindertjes nog steeds zo snel mogelijk na de geboorte gedoopt.

Maar bij kinderdoop is er natuurlijk geen sprake van een bewuste keuze door de gedoopte persoon.
Daarom hebben de katholieken de plechtige communie, en de protestanten de belijdenis, waarin de dopeling zijn keuze voor het geloof en zijn doop zelf bevestigt.