Hoe ging 'boete doen' in de protestante kerk zo rond 1900?

Question

in het bijzonder bij de zonde: ongehuwde zwangerschap.

 · Accepted Answer

Zoals Jodokus in zijn antwoord al aangaf is de theorie: "In protestantse kerken gelooft men dat geen tussenpersoon tussen de christen en God noodzakelijk is. De bekentenis van zonden wordt daarom hoofdzakelijk gedaan in de privésfeer, in gebed voor God."

In de praktijk sprak de omgeving schande van ongehuwd zwagere meisjes. Zij werden rond 1900 (en nog lang daarna) in de regel verstoten door de hele gemeenschap, inclusief eigen familie; dit gebeurt overigens in streng gelovige kringen tegenwoordig nog steeds! Daarom werden allerlei trucs bedacht om de waarheid te verbergen.

Ik kon geen precieze omschrijving vinden rond de jaren 1900, maar vond wel dit stukje (zie 1e link) wat de periode tot de jaren 60 beschrijft en dus ook slaat op de periode rond 1900:
"Seks voor het huwelijk - tot ver in de jaren zestig een absoluut taboe. (..) Het was de tijd waarin een ongetrouwd meisje 'het' niet deed.

Maar als ze het wel deed en nog zwanger werd ook, dan was dat een ongehoorde schande. Tehuizen voor moeder en kind, overal in het land, boden onderdak aan 'gevallen' vrouwen. Maar ook werden kinderen te vondeling gelegd of aangeboden aan kinderloze echtparen."

Een bron die wel gericht is op de periode waar je naar vraagt bevestigt dit (2e link): "Rond 1900 werd nog gesteld at de vrouw slechts werd geboren ten gunste van haar kinderen en dat haar grootste ideaal het moederschap betrof. Dit gold alleen het moederschap van gehuwde vrouwen, want de schande van het ongehuwde moederschap leidde tot veel ellende. Het was vroedvrouwen verboden om ongehuwde zwangeren te helpen, tenzij ze de naam van de vader bekend maakten. Ongehuwde zwangeren poogden miskramen op te wekken of legden de baby na de bevalling te vondeling. Uit angst en wanhoop kwam zelfs kindermoord voor. (...) Vroedvrouwenscholen en kraaminrichtingen namen deze verstoten vrouwen vaak als 'huiszwangere' op om, in ruil voor kost en inwoning, door leerling-vroedvrouwen onderzocht te worden en de bevalling te laten doen. Vrij kort na de bevalling werden moeder en kind echter weer op straat gezet. "

Kortom: in theorie legde je in de protestante kerk alleen verantwoording af tegenover God, in de praktijk werd je verstoten en veroordeeld door de hele gemeenschap.

Answer

de ongetrouwde zwangere werd naar een, meestal door nonnen geleid, tehuis gestuurd waar ze verbleven tot en met de bevalling. 
de baby werd ter adoptie afgestaan, onder dwang, de moeder ging terug naar huis, waarna er nooit meer over gesproken werd! (dat is wel een straf, hè?)
de ouders van de zwangere beslisten over het lot van hun dochter en kleinkind.

Toegevoegd na 49 seconden:
niet nonnen, maar zusters: foutje sorry.

Toegevoegd na 2 uur:
voor v.s. de volgende informatie uit de bron:

>>>Schuldbelijdenis
Een schuldbelijdenis of confessie van zonden is een erkentenis dat men iets gedaan heeft wat men niet had behoren te doen.
De termen schuldbelijdenis en confessie van zonden zijn religieuze of ethische begrippen. Als het om iets gaat dat bij de wet verboden is, wordt dit een meestal bekentenis genoemd.

>>>Persoonlijke schuldbelijdenis
De confessie van zonden is een integraal deel van het christelijke geloof en de praktijk. De betekenis is: toegeven schuldig te zijn of zonden begaan te hebben. De belijdenis van zijn zonden, of op zijn minst van zijn schuld, wordt door de meeste kerken gezien als eerste vereiste voor het christen-zijn.

>>>Rooms-katholieke Kerk
Het katholieke sacrament van confessie, of verzoening of biecht, impliceert het toegeven, uiterlijk en mondeling, van zijn of haar zonden aan een priester en het ontvangen van penitentie (een taak om na kwijtschelding of vergiffenis van God te bereiken). De basisvorm van bekentenis is eeuwenlang niet veranderd. Informeel sprekend is de rol van de priester die van een rechter; in theologische termen handelt hij in persona Christi en ontvangt van de Kerk de macht van jurisdictie over de penitent. Een penitent moet ernstige kwesties (doodzonden genoemd) bekennen om niet in de hel te komen.'

>>>Protestantisme
In protestantse kerken gelooft men dat geen tussenpersoon tussen de christen en God noodzakelijk is. De bekentenis van zonden wordt daarom hoofdzakelijk gedaan in de privésfeer, in gebed voor God. Nochtans wordt de bekentenis vaak aangemoedigd wanneer een persoon of God onrecht is aangedaan. De bekentenis wordt dan gemaakt aan de geschade persoon.

 · Answer

In die werd er in deze situatie geen boete gedaan. Je werd domweg verstoten. Vaak ook uit de woonomgeving op voorspraak van de kerk.

Hoe ging 'boete doen' in de protestante kerk zo rond 1900?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (2)

Weet jij het beter..?