Psychologie

Vandaag zat ik vol bewondering te kijken naar mensen die een torenkraan aan het opbouwen waren. Ze leken op een hoogte van een meter of 40 net zo makkelijk rond te lopen als op de boulevard van Scheveningen.
Nu heb ik zelf geen hoogtevrees maar daar werd ik eng van. Is het gewoon erfelijk bepaald dat je daar geen last van hebt of is het ook te 'behandelen'?

Toegevoegd na 21 uur:
Ter aanvulling; hoogtevrees lijkt me een primaire (overlevings)angst bij mensen, het is onnatuurlijk om zo hoog te zijn. Dus eigenlijk is mijn vraag ook een beetje of je die angst helemaal uit zou kunnen schakelen.

Ik studeer psychologie aan de Universiteit Utrecht. Ik weet dat de bachelor 3 jaar duurt en de master 1 of 2 jaar (hangt af van de richting). Hierna zou je nog door kunnen studeren voor bijv GZ psycholoog. (Volgens mij ben je dan al aan het werk.) Ook kan je volgens mij daarna nog doorstuderen als je dat zou willen. Kan iemand mij uitleggen hoe dit precies zit (ik doe de richting Kinder en jeugd)

Hoe kun je dit bij jezelf stoppen als je je hier bewust van bent? En is hier een therapie voor?