Psychologie

Je kent het wel, er is een leuke of mooie vraag en eigenlijk wil je wel weten of deze van een man of vrouw is.
Het kan je antwoord beinvloeden, of je kan de vraag beter begrijpen/ inschatten.
Hoe gaan jullie daar mee om, hoe komen julie daar achter, of vind je dat niet zo belangrijk.

Iedereen heeft het! Als je jong bent ervaar je dat de tijd super langzaam gaat, maar als je ouder word en volwassen, dan lijkt het of de dagen en weken voorbij vliegen!

Je kent het wel, denk je een goed plan te hebben is er ineens veel weerstand tegen.
Wil je iemand helpen, hoeft het ineens niet meer.
Biedt je aan om mee te denken voor een oplossing, hebben ze liever dat je thuis blijft.
Ga je het liefst links af, wil de rest rechts af.
Je werdt er soms zo moe van en wat leer je er van?

Ik las een spannend boek waarin iemand zelfmoord pleegt. Dat doet hij door een pistool in zijn mond te zetten en de trekker over te halen.

Die methode komt in meer boeken voor.

Waarom zetten mensen die zelfmoord plegen met een pistool, het pistool in hun mond? Waarom niet het pistool tegen de rechterkant van je hoofd zetten (als je rechtshandig bent) ter hoogte van je oor? Of recht van voren, en tussen de ogen schieten?

Is de slaagkans echt groter als je het pistool in je mond zet?

Geven deze boeken de werkelijkheid weer, m.a.w. zetten pistool-zelfmoordenaars het pistool echt meestal in hun mond, of is dat een literair verzinsel om het nog gruwelijker te maken dan het toch al is?

Het is gewoon een woord, maar vaak lucht het wel op 'juist' omdat het niet gezegd mag worden, lijkt het wel. (Ik ben wel gelovig opgevoed, heb heel lang geloofd dat God bestond, maar ik heb nu voor mezelf besloten dat God lang geleden verzonnen is). Waarom lucht het wel op als je vloekt, maar geeft 'verrekte autoband' of een ander 'normaal' woord geen opluchting?