Back to frontpage
Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe haal je eetstoornissen uit de taboesfeer?

Ik ben een aantal jaren geleden anorectisch geweest en inmiddels ben ik daar voluit overheen gegroeid. Maar de periode toen heb ik als vreselijk ervaren. Mijn moeder toonde ook geen enkel begrip, integendeel: ze vertelde het aan iedereen door om te zorgen dat ik een nóg groter schaamtegevoel kreeg! Als ik daar nog aan denk, krijg ik extreme haatgevoelens en heb ik echt zin om haar iets vreselijks aan te doen ofzo!
Maar waarom ik deze vraag stel, is dus omdat er nu in 2016 nog steeds zoveel mensen zijn die totaal geen begrip hebben voor eetstoornissen. Zij denken ook dat het mensen die eraan lijden, alleen maar gaat om het schoonheidsideaal. Maar (bijna) altijd spelen er ook nog andere dingen mee. Hoe kan ik dit soort ziektes uit de taboesfeer halen? Ik weet dat er al heel veel websites over zijn enzo, maar daar kijken de meeste mensen niet naar. Wat zal dan wél helpen?

Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
in: Overig
1.2K
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Kwebbelientje
''Mensen die dat soort dingen niet hebben meegemaakt begrijpen het toch niet.'' Is dat écht niet te veranderen? Ik bedoel: volgens mij had een aantal jaren geleden ook bijna niemand begrip voor mensen met bijvoorbeeld een depressie. Maar inmiddels is het gelukkig nu wel zo, dat de meeste mensen het begrijpen.

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Antwoorden (3)

Een taboe is iets waarover niet gesproken "mag" worden. Wat dat betreft was je moeder dus al bezig om het uit de taboesfeer te halen. Je haalt iets uit de taboesfeer door er juist wel over te praten. Zo krijg je ook meer begrip voor je situatie.
(Lees meer...)
bamibal
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Ja, maar zij deed het juist op een negatieve manier: door mij voor gek te zetten en mensen dingen te vertellen die buitenstaanders niks aangingen. (Het was immers iets tussen mijn moeder en mij). Toen ik het had, wist ik eerlijk gezegd ook niet waaróm ik het zelf deed. Maar het was vooral het gevoel dat ik ergens heel extreem controle op wilde hebben, me ergens heel erg op wilde 'vastpinnen', zeg maar.
Ivana
8 jaar geleden
Daar kan ik me best iets bij voorstellen. Mensen praten niet graag over zaken waar ze bang voor zijn en vooral zaken die onbekend zijn. Angst komt voort uit onwetendheid. Als jij dus, als het zo uit komt, daar rustig opening van zaken kunt geven en mensen dus meer kennis verschaft, heb jij weer een steentje bijgedragen de angst weg te nemen. Meer kan je ook niet doen. Maar ieder beetje opheldering kan een wereld van verschil maken voor de ander.
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Ivana
''Daar kan ik me iets bij voorstellen.''
Hoezo, het was toch iets tussen mijn moeder en mij, wat gaat de omgeving dat aan dan?
Ivana
8 jaar geleden
Ik kan me iets voorstellen van het willen hebben van controle als je zo in de hoek wordt geduwd. Dan ligt een eetstoornis op de loer. Ik doe hetzelfde met extreem opruimen.Bijna fobisch. Dat is een andere vorm van controle, maar ook een stoornis..
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
@Ivana
Oh sorry, dan begreep ik uw zin niet goed...
Ivana
8 jaar geleden
@noepetote Geef niets, ik was ook onduidelijk.
Iets uit de taboesfeer halen kan niemand in zijn eentje. Je bent niet de enige die met eetstoornissen te kampen heeft en pas wanneer je het van dichtbij meemaakt krijg je enig besef van de ellende die het met zich meebrengt. Als mensen werkelijk weten wat er aan de hand is zijn ze misschien bereid hun vooroordelen opzij te zetten en niet meer hard en onrechtvaardig te oordelen. De enige manier om dat te bereiken is voorlichting. Daar kan je zelf je steentje aan bijdragen maar belangen- en patiëntenverenigingen en beroepsverenigingen van behandelaars kunnen meer bereiken. Sterkte!

Toegevoegd na 1 minuut:
En zelfs door het van dichtbij mee te maken en er goed over geïnformeerd te zijn bereik je helaas niet iedereen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Zet een vraag hierover op de sociale media; facebook, twitter en noem maar op. Bv "Wie heeft wel eens met een eetstoornis te maken gehad?' Ik wed dat je dan reacties en daaruit voortvloeiende discussies zult krijgen.

Mensen die zelf zoiets gehad hebben of familie , partners en vrienden die zoiets met een ander meegemaakt hebben kunnen op een neutrale vraag reageren. Beter niet vragen "Wie heeft er een eetstoornis (gehad)?" Dat beperkt de antwoorden en schrikt misschien ook af.
(Lees meer...)
zondag
8 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
8 jaar geleden
Oké, bedankt voor de tip. Het is iets wat ik eerlijk gezegd ook regelmatig gedaan heb, en ik kreeg toen gelukkig ook heel veel positieve reacties van mensen. Dus gelukkig zijn er ook mensen die wél begrip hebben! Maar dat neemt niet weg dat mijn moeder het natuurlijk nog steeds niet snapt. En dat ze toen mijn vertrouwen enorm geschaad heeft (ja, het klinkt misschien overdreven, maar zo voel ik het echt). Maar ja, op dit onderwerp zomaar terugkomen is natuurlijk ook geen optie. Ik weet namelijk niet hoe ik dit moet doen, de boosheid komt dan ook weer opzetten maar tegelijkertijd durf ik het ook niet...
zondag
8 jaar geleden
Omdat je het niet ziet zitten er ineens op terug te komen bij je moeder zou je haar een brief kunnen schrijven waarin je je gevoelens van boosheid uiteen zet. Als je die brief geeft of goed zichtbaar ergens neerlegt ga dan een paar uurtjes weg.
Je moeder zou in eerste instantie misschien heftig kunnen reageren en als je haar tijd geeft om erover na te denken, niet alleen over jou toen maar ook over hoe zij zich destijds heeft opgesteld, mondt het minder gauw uit in een scheldpartij met harde woorden.Je kunt haar in de brief ook vragen er eerst goed over na te denken voordat jij straks weer thuis komt.

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding
+