Innerlijk gevoel?

Allereerst gecondoleerd.

Antwoord op je vraag:
Dat zou best mogelijk zijn, misschien hield je er onbewust rekening mee dat het de laatste keer was dat je hem zag.

Ik betrapte mijzelf er ook op toen mijn opa in het ziekenhuis lag, steeds maar weer nog een keertje omkijken en zwaaien. Heel vreemd, ik dacht ook elke keer dat het wel eens de laatste keer zou zijn, gelukkig is hij er nog wel.

Ja hoor...

Het is niet altijd interessant om 'vooraf' te weten waarom je iets anders doet. Maar ik herken het wel. Hoewel mijn opa inmiddels 95 is en van mijn oma de leeftijd niet echt weet...

Een paar weken geleden was de laatste keer dat je je oudoom zag. Nu is hij overleden (gecondoleerd trouwens).

Dat betekent dat je slechts heel zelden op bezoek komt. Dan is het niet zo gek dat je, *als* je dan eens op bezoek komt, denkt dat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn: het volgende bezoek zal immers, als hij dan nog leeft, meerdere weken later zijn.

Daar komt bij dat het je nu extra opvalt, *omdat* hij inderdaad na dat bezoek is overleden. Voor hetzelfde geld had hij die longontsteking niet gekregen, en had hij nu nog geleefd, misschien komend voorjaar nog wel gehaald. Dan was dat extra lange afscheid je helemaal niet opgevallen, en was je nooit op het idee gekomen van een voorgevoel.

Lees het antwoord van Beemertje83
( http://www.goeievraag.nl/vraag/.28561#168020 ), die meerdere keren het gevoel had dat dit wel eens de laatste keer had kunnen zijn, maar wiens opa nog steeds leeft. Als daar opa na die eerste keer zou zijn overleden, was dat voor Beemertje83 misschien ook het "bewijs" geweest dat voorgevoelens bestaan.

Ja, dat denk ik wel. Vooral omdat ik uit jou vraag op kan maken dat je hem niet echt elke dag bezocht lijkt het mij waarschijnlijker dat elke keer dan de laatste keer kan zijn dat je hem ziet.

Dat kan ook een voordeel zijn geweest in het gevoel wat je nu over hem hebt. Toen ik mijn moeder vorig jaar na mijn laatste bezoek achter liet in het verpleeghuis had ik ook zoals altijd het gevoel dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn, en nam ik als zodanig ook afscheid van haar. Toch werden wij de volgende ochtend om 4.30 uur gebeld dat wij moesten komen omdat haar toestand ineens erg verslechterd was. Om 5:00 precies is zij toen overleden. Ik heb naderhand vaak die laatste momenten dat ik haar nog levend heb gezien in mijn gedachten afgespeeld en mij afgevraagd of ik het ditmaal anders had moeten doen dan omdat haar overlijden toch nog onverwachts kwam.

Ik wens je veel sterkte, en koester maar mooi dat laatste moment. Er is meer tussen hemel en aarde dan wij mensen ooit zullen weten.

Gecondoleerd...
Ik denk dat je idd hebt aangevoeld dat dit wellicht de laatste leer was dat je hem hebt gezien. Mensen voelen soms dingen wat wij niet kunnen bevatten dus dit kan ook een soort van voorgevoel zijn geweest...

Innerlijke gevoelens zijn heel belangrijk. Niet dat je in dit geval anders kan of wilde doen.

Deze gebeurtenis zal je blijven heugen. Nieuwe gebeurtenissen zullen nu wat makkelijker te herkennen zijn.

Gecondoleerd met het verlies.

Ja hoor, dat wist je... En sterker nog, je vraagt naar de bekende weg... Jij wist dat...