Klopt het dat het alleen in Nederland gewoonte is om op een verjaardag ook nog eens de familieleden te feliciteren?

Daar zou je best eens gelijk in kunnen hebben. Maar wij zijn het zo gewend om iedereen die aanwezig is maar te feliciteren, dat we er niet aan denken dat het in andere landen niet de gewoonte is.

Als je het puur psychologisch bekijkt lijkt het mij sterk dat dat alleen hier gebeurt. Een franse oma waarvan haar kleinzoon- of dochter jarig is zal het toch echt niet nalaten haar eigen zoon of dochter ook minstens een schouderklopje te geven. Toegevoegd na 20 minuten: Bij nader inzien zie ik je vraag toch anders. Als ik op de verjaadag van mijn neef, oom, tante of bijvoorbeeld mijn zus kom, en iemand feliciteerd MIJ met de verjaardag van die persoon, krijg ik toch altijd het gevoel dat ze daarvoor niet bij mij moeten wezen maar bij de jarige. Zelf doe ik dit overigens nooit, maar feliciteer alleen de jarige of hoogstens de vader of moeder daarvan.

In Egypte bijvoorbeeld wordt het ook wel gedaan, maar dan alleen de directe familieleden zoals ouders of de echtgenoot(te). Het is interessant als je erover nadenkt, maar hier zo'n gewoonte dat we er eigenlijk juist raar van opkijken als je (als niet jarige) níet gefeliciteerd wordt. Wat mij betreft is het overbodig en het scheelt ook een heleboel handen schudden op een verjaardag. Iets waar veel mensen zich vaak toch wat ongemakkelijk bij voelen.

In Duitsland vind men het ook raar dat je meerdere mensen feliciteerd dan de jarige zelf en mijn zoon woont in de VS en daar feliciteren ze ook alleen de jarige,jubilaris enz.

Het gebeurt hier wel veel, ook in mijn familie wordt dat wel eens gedaan. Ik vind het ook een vreemde gewoonte, doe er zelf ook niet aan mee. Toegevoegd na 1 minuut: Of het alleen in Nederland gebeurt, dat weet ik niet. Maar ik heb het buitenlandse kennissen en vrienden nog nooit zien doen.

Ik heb het alleen in Nederland gezien.

In Hongarije, waar het niet gebruikelijk is om je geboortedag te vieren, maar in plaats daarvan je naamdag, is een hand geven geen gewoonte, maar trek je iemand aan zijn oren.(niet te hard natuurlijk)

Ik deed het vroeger nooit en tegenwoordig ook niet. Maar ook in mijn omgeving was het niet gebruikelijk. Wellicht is het een trend van de laatste jaren en wil niemand achterblijven. Net zoals het drie keer kussen. Of misschien is het een handige one-liner want wat moet je anders zeggen?