Ouderschap & Opvoeding

Ouders krijgen van jeugdzorg vaak te horen dat ze teveel aan hun kind hangen. Te verweven hoor je dan. Na een tijdje staat er in de rapporten dat er mogelijk een symbiose is. En nog even later ligt vast dat je een symbiotische relatie met je kind hebt en dat je kind zich daardoor niet kan ontwikkelen.
Een vrijbrief voor jeugdzorg om de interventie molen nog harder te laten draaien.

Zijn er criteria voor het vaststellen van een foute (!) symbiotische relatie met je kind?
Dit zal ook leeftijdsafhankelijk zijn en ook nog situatie afhankelijk... als je kind zomaar weggerukt wordt...

Er zijn wel hele boekwerken te vinden, maar is er ergens een korte lijst met kenmerken/gradaties waar de symbiose aan moet voldoen, om inderdaad ongezond te zijn.

Toegevoegd na 1 uur:
Het gaat me om officiële criteria die in psychiatrie enzo gebruikt worden. Bijv. DSM. Om 'diagnose' vast te stellen.

Hallo, mijn zoon is nu bijna 16 maanden, en sinds een half jaar is ons duidelijk dat hij een allergie voor koemelkproducten heeft. Wanneer hij teveel melkproducten eet, krijgt hij een extreem vreemde diarree(heel nat, met snippers etensresten), wat aan zijn kontje blijft plakken, en op die plekken ontstaan er hele wondjes. Hele dagen door smeren we er sudocreme op (volgens het CB mogen we er geen middeltje tegen schimmels opsmeren). Savonds, na een hoop gesmeer is zijn kontje genezen, maar de volgende ochtend halen we hem uit bed met een diarreebroek, en begint het weer van voor af aan. Het CB adviseert ons steeds uit te proberen wat hij wel en niet kan eten, en om dus op deze manier uit te vogelen wat het nou precies is. Nu heeft mijn zoon een kleine week last gehad van uitslag, dus hebben we hem deze week alleen soja producten (wat hij overigens al dik een half jaar krijgt) gegeven, zelfs geen kaas/chocolade/etc etc.. We hebben er echt op gelet hem zo min mogelijk te geven. Zijn luieruitslag was weer verdwenen, en nu vanochtend haal ik hem uit bed met een opgezet eikeltje en wederom, een kontje vol wondjes!! We zijn ten einde raad! Het is zo zielig en wat we ook doen, het blijft terug komen. Ik ben 2x met hem naar de huisarts geweest maar echt geholpen voelen we ons niet. Ik vind het zo in en in sneu voor mijn zoon, het ventje vergaat soms van de pijn. Heeft iemand hier ervaring mee, en zoja? Weet iemand een manier om dit tegen te gaan?

Sommige mensen zijn zo brutaal, dat het alleen maar erger wordt als je er iets van zegt, of vraagt of ze wat 'normaler' kunnen doen.

Wat kan je hier tegen doen? Waardoor ze bijvoorbeeld realiseren dat zij fout zitten, of waardoor ze door hebben dat ze niet beleefd bezig zijn?

Omdat voor een opdracht bezig zijn om te kijken waarom ouders met kinderen naar musea gaan.
Wat ouders hier leuk aan vinden en wat kinderen hier leuk aan vinden?
En wat de redenen ervoor zijn om naar musea te gaan?
Wie kiest het onderwerp/museum, ouder of kind?

Vertel eens waarom je met de kids naar het museum gaat?

Ik ben benieuwd en alvast bedankt.