Ouderschap & Opvoeding

Ik ben een jongen van 17 jaar. Op mijn vijfde zijn mijn ouders van elkaar gescheiden. Vervolgens zijn wij verhuisd na een 4 jarige relatie met de nieuwe vriend van mijn moeder. Nadat we een jaar op onszelf hadden gewoond ontmoette ze een oud-collega waar we vervolgens introkken. Mijn moeder heeft is toen (2005) bevallen van een dochter. Uiteindelijk (2008) ontmoette mijn moeder haar 'jeugdliefde' waar ze verliefd op werd. Ze is toen gescheiden en bij hem ingetrokken. Uiteraard gingen mijn zusje en ik mee.
Al sinds het begin klikte het niet tussen mij en mijn nieuwe stiefvader. We konden het in het begin goed met elkaar vinden maar telkens botste we tegen elkaar op.
Sinds mijn moeder bij hem woont is ze meer alcohol gaan drinken dan voorheen, omdat mijn (nieuwe) stiefvader dat ook doet.
Ik heb sinds we bij hem wonen veel ruzie met hem gehad. Met mijn biologische vader heb ik wel contact, maar hij woont in Amerika. Hij heeft echter nooit afstand gedaan van de voogdij. Eenmaal per jaar is hij een paar weken in Nederland.
ik heb vandaag de dag (ik ben nu 1 maand 17) steeds meer ruzie met mijn stiefvader. Mijn moeder heeft borderline, en dat zorgt ook voor de nodige problemen.

Om een lang verhaal kort te maken: Ik wil graag op mezelf gaan wonen. Mijn vader kan mij financieel steunen. Ik zit nu in de Examenklas van de Mavo en ik heb een bijbaan.

Mijn vader heeft nog een deel van de voogdij en kan mij helpen. Hebben jullie advies voor mij?

None

None

Toen hij het hoorde waren we op vakantie, en stond mijn zoontje samen met mij en mijn man heel hard te huilen en had heel veel verdriet. De dagen die volgde was hij bezig om andere die verdriet hadden te troosten, en liet zelf niet zoveel blijken. Elke avond bid hij tot Oma en verteld zijn verhaal van de dag. Kunnen er nog naweeen van komen door een woedeaanval ofzo?... Wie helpt mij, en hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Liefs Monique...

ons zoontje is na de zomervakantie begonnen op de bassisschool. nu is ons probleem dat we in 1 van zijn leraressen geen vertrouwen meer hebben. deze vrouw is de laatste dagen er bot tegen ons omdat we over zijn eten blijven vragen. aangezien hij een moeilijke eter is zijn wij toch erg bezorgd om hem. ook is er vandeweek een ouder/informatieavond geweest waar de gelegenheid was om vragen te stellen wat we niet konden doen. nu willen wij onze kleine eigenlijk thuis houden maar omdat het om 3 dagen in de week gaat is dit geen optie. de andere lerares hebben wij geen moeite mee daar kunnen we het redelijk mee vinden. we staan ondertussen machteloos. wat kunnen we nu het beste doen. aangezien we pas een dinsdag een gesprek hebben met de directeur en we zijn bang dat hij de kant van de lerares kiest. wie kan ons helpen met dit probleem. want het vertrouwen is beschadigd.