Hoe gaat een kind van 9 jaar met een lichte vorm van autisme om met het verdriet van het overlijden van zijn lievelings Oma?...

Question

Toen hij het hoorde waren we op vakantie, en stond mijn zoontje samen met mij en mijn man heel hard te huilen en had heel veel verdriet. De dagen die volgde was hij bezig om andere die verdriet hadden te troosten, en liet zelf niet zoveel blijken. Elke avond bid hij tot Oma en verteld zijn verhaal van de dag. Kunnen er nog naweeen van komen door een woedeaanval ofzo?... Wie helpt mij, en hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Liefs Monique...

 · Accepted Answer

Lieve Monique,

Naar mijn gevoel en vanwege mijn ervaring met autisme, in combinatie met overlijden, dien je gewoon héél erg véél Vertrouwen te hebben wat de flexibiliteit van jullie zoontje betreft.
Autisten worden vaak zwaar onderschat qua inlevingsvermogen en flexibiliteit in 'extreme' situaties.

Ga de feiten nu niet vooruitlopen en heb VERTROUWEN in de wonderlijke capaciteiten van jullie zoontje en volg gewoon ZIJN voorbeeld want DAT is wat Autisten vaak missen, dat anderen ook eens HUN voorbeeld volgen.

Gewoon DOEN en jullie gaan, ondanks het fysiek 'verdwijnen' van de lievelings Oma,  jullie Geluk niet op kunnen. Jullie zoontje zal zich als een natuurlijke brug ontpoppen tussen 2 werelden van komen en gaan.

Observeer jouw zoontje, kopieer jouw zoontje en laat je voor deze keer eens door HEM leiden want Autisten zijn verdomd zuivere geleiders tussen onszelf en alles wat zichtbaar en onzichtbaar leeft.

Leer dankzij deze ervaring de andere kant van de zogenaamde autist kennen... het zal ook jullie verbazen hoeveel meer jullie zoontje in petto heeft ALS jullie hem maar toelaten om hierin zijn eigen Unieke weg te gaan.

Ik heb er Alle vertrouwen in dat hier warme, unieke momenten uit voortvloeien. Koester ze, samen met de herinneringen aan de lievelings Oma ;-)

Liefs en Big Smile

Gerda Maria

 · Answer

Dit is eigenlijk een heel normale manier van rouwen bij een kind. Of, beter gezegd, dit is een van de 100.000 normale manieren om te rouwen. Hij heeft een vorm gevonden om haar nog een beetje bij zich te houden, op een prachtige manier. Dat kan hem heel erg helpen.
En ja, naweeën en woedeaanvallen kunnen nog komen, maar dat hoeft helemaal niet. Misschien is het op deze manier goed voor hem, en is dit gewoon zijn manier van verwerken. Er zit geen termijn op, misschien blijft hij dit nog jaren doen, misschien is het ineens afgelopen en klaar. 
Sterkte met het verlies, en met het begeleiden van je zoon.

 · Answer

autistisch of niet, het is een kind, en omgaan met dit soort emoties zal hij dan ook van jullie moeten leren.

naweeën kan altijd voorkomen, dat is heel menselijk, elke keer als ik jarig ben heb ik zon momentje, voor de mensen die niet meer op visite kunnen komen.

dusja, kinderen kennende kijkt hij van jullie af hoe jullie ermee omgaan.. geef het goede voorbeeld, leg goed uit wat er aan de hand is, en als hij je troost.. troost hem terug..

 · Answer

Dat is helaas niet te voorspellen.

En ALS iemand het zou kunnen voorspellen dan ben jij dat zelf, als moeder. Jij kent je kind het beste.

Het kind heeft dan misschien een lichte vorm van autisme, maar wij weten niet zich dat bij jouw kind manifesteerd.
Autisme is toch geen vaststaand gedrag?

Autisme is maar een aspect van zijn karakter, dat bepaalt niet hoe zijn hele persoonlijkheid is. 
Hij heeft autisme.
Hij is geen autist!!!
Hij is jouw zoon en een uniek mens.

http://home.deds.nl/~autistje/Autisme/10%20dingen.html

Hoe kan je er het beste mee omgaan?
Door liefde en aandacht.

 · Answer

Moeilijk om te beantwoorden, iedereen dus ook kinderen gaan anders om met verlies.
Kan je wel wat tips geven, die ik bij mijn eigen kinderen heb gedaan.
Zorg voor een leuke foto van oma voor op zijn kamer, verberg jullie eigen verdriet niet voor hem, zo ziet hij dat het normaal is om verdriet te hebben, praat over oma. Ga ook eens na of hij nog vragen heeft, kinderen kunnen met heel andere dingen bezig zijn dan volwassenen, dingen waar wij niet bij stil staan. Dus vraag hem eens letterlijk of hij nog iets te vragen heeft over het overlijden van oma en alles er om heen.
Hier keken we samen naar de sterren voor het slapen gaan, daar was mijn man en als het bewolkt was dan had hij zich weer eens verstopt en dan praatte we even met hem. In de kamer stond een foto en om ste beurt, mochten ze het kaarsje aansteken, dit deden we altijd voor het eten.
Hoop dat er iets bij zit waar je iets aan hebt. 
Sterke

 · Answer

Aller eerst gecondoleerd met je verlies.Voor een kindje van deze leeftijd,zeker als hij een vorm van autisme heeft is het moeilijk te begrijpen wat dood zijn betekend en dat de overledene echt niet meer terug komt. Voor kinderen met autisme zijn duidelijke emoties wel te begrijpen,huilen hoort bij verdriet.Dat is heel basaal en daar hoort troosten bij,zo kan hij/zij echt iets doen en de mensen reageren daar prettig op.Dus blijft hij dat waarschijnlijk herhalen.
Als je hem verder zoveel  mogelijk bij alles betrekt en uitlegt waar jullie mee bezig zijn en wat er gaat gebeuren zal je kindje emotioneel zo min mogelijk schade oplopen.Helemaal voorkomen kun je het niet,het is een proces. 
Maar blijf eerlijk en schakel,als het nodig is een Psycholoog in om eventueel bij te staan tijdens de rouwverwerking.
Heel veel sterkte voor jouw en je gezin.

 · Answer

Allereerst gecondoleerd met het verlies.

Je eerste vraag: hoe gaat een kind met een lichte vorm van autisme om met dit verdriet? Dat is niet te zeggen, voor niemand, omdat verwerking een persoonlijk proces is. 
Maar jij kent je zoon het beste, misschien heb je zelf wel ideeën. Heeft hij in het verleden iets naars meegemaakt en hoe reageerde hij daarop? Dat kan iets zeggen.

2e Vraag: "Kunnen er nog naweeen van komen door een woedeaanval ofzo?" Ja, die kunnen komen, maar het is niet gezegd, dat dit zeker is. Ik begrijp uit deze vraag, dat je zoon bekend is met woedeaanvallen. Dan is de kans groter als hij vaker bij verdriet boos reageert.

3e vraag: "hoe kan ik hier het beste mee omgaan?"
Mijn zoon heeft Asperger syndroom en ook hij uit verdriet in boos zijn. Mijn ervaring, ook met het overlijden van zijn lievelings oma is, dat hij ook vaak boos is. Hij is bijna 17, en ik praat er dan met hem over, probeer hem uit te leggen, dat hij eigenlijk geen boosheid voelt, maar verdriet en pijn. En dat hij die kan uiten door te huilen bijvoorbeeld, of door erover te praten. 
Jouw zoon is een stuk jonger, maar misschien is hij ontvankelijk voor een uitleg (en steeds herhalen) op zijn niveau. Huilen mág, ook als je een jongen bent!
Heel goed, dat hij er zo mee bezig is, en ook, dat hij jullie troost. Aandoenlijk vind ik dat!
Sta open voor wat hij aangeeft en speel erop in. Losse opmerkingen van hem bijvoorbeeld: daar kan veeeeeeel meer achter zitten dan je zo op het eerste gezicht denkt.
Praat met hem over zijn oma als hij dat wil, haal leuke herinneringen op. Dat kan ook verdrietig zijn en dan kan je hem begeleiden om het verdriet los te laten/te uiten.

Hoe gaat een kind van 9 jaar met een lichte vorm van autisme om met het verdriet van het overlijden van zijn lievelings Oma?...

Het beste antwoord

Andere antwoorden (6)

Weet jij het beter..?