Ouderschap & Opvoeding

Als een kind net bij dingen kan waar het niet bij mag komen, als het net kan kruipen, dan begrijpt het nog niet wat je zegt, of wel? Zeg je dan 'Niet doen', of 'Afblijven'? Laat je het schrikken? En als het dan toch doet wat je niet wil, moet je het dan wegtrekken? Dan wordt het toch een spelletje?
Na zoveel jaren mensheid moeten we onderhand wel weten hoe we kinderen moeten opvoeden, lijkt me.
Dus, wat is de meest effectieve manier van je kind laten weten dat het ergens niet aan mag komen? (Slaan natuurlijk uitgezonderd)

Mijn eigen dochter heeft mij eerst buitengesloten van haar zwangerschap omdat mijn huidige man, (toen vriend) haar niet aanstond. Ik moest voor haar kiezen, anders mocht ik niks meemaken van de zwangerschap.
Toen mijn kleinzoon 3 mnd was hebben we gepraat en besloten om niet meer over het verleden te praten en elkaar te accepteren, dus de ruzie bijgelegd.
Dat is ongeveer 1 jaar goed gegaan, in die periode wilde ze verhuizen, dicht bij mij, maar had geen geld, mijn man en ik hebben hun toen financieel bijgestaan, en alles betaald wat met verhuizen en opknappen woning te maken had. Na 4 maanden vroeg ik haar alleen maar om af en toe te laten weten dat ze zich bewust waren van hun schuld tegenover mijn man, niet eens tegenover mij.
Het draaide uit op een grote ruzie, want alles draaide om geld zei ze. Resultaat: ik heb mn kleinkind alweer vanaf sept niet meer gezien. Mijn hart kan dit allemaal niet aan en heb ook besloten dat ik hun nooit meer wil zien, dat betekent dus ook dat ik mn kleinkind niet meer zal zien.
Nu zijn ze stel op sprong weer verhuisd, ik zie dat als weglopen van problemen, en niet volwassen.
Eigenlijk treft t me minder erg als ik dacht, maar s'nachts maal ik wel. Ik kies voor mezelf nu, en mijn man. Ik kan niet iedere keer mn hand over mn hart strijken, en alles maar vergeten. Ik wordt verweten een slechte moeder te zijn geweest. Maar haar eigen vader heeft haar ook al verstoten.
Je kind nooit meer willen zien, is dat raar om als moeder te zeggen?