Wat kan ik het beste doen als me vriendin van 19 weg wilt bij haar pleegouders en bij mij wilt wonen.

Twee mensen in één huis is altijd een grote opgave.
Aanpassen aan elkaar, water bij de wijn, af en toe ervaren, dat privacy en 'even helemaal niets en niemand' voorbij is :
het is beslist altijd even wennen...

De meeste mensen kiezen er beiden bewust voor dit aan te gaan. Vol liefde voor elkaar, en met een enorme dosis goede wil om er het allerbeste van te maken...

Ik heb bij deze vraag van jou een beetje het gevoel, dat dit eigenlijk helemaal niet aan de orde is (geweest).
Geen bewuste keuze, geen 'we gaan er allebei helemaal voor'.

Als je vriendin problemen heeft met haar pleegouders, en ze wil niet langer bij hen wonen, is er helemaal niets tegen om daar weg te gaan, en op zichzelf te gaan wonen. Kamer of appartementje zoeken, en haar eigen leven gaan leven als zelfstandige vrouw. Om dan, als jullie allebei zover zijn, en er bewust voor kiezen, samen een woonplek te vinden.

Maar zij heeft dus aangegeven bij jou te willen intrekken.
Verruilt dus haar probleemhuis voor jouw huis.
Het bezeerde, opstandige kind trekt dan in bij een persoon, waarvan ze blijkbaar verwacht dat hij beter voor haar zal zorgen, en dat haar leventje beter en gezelliger wordt dan het was....

Wat jij nu, naar mijn idee het beste kunt doen, is héél diep nadenken. Wil jij dit? Is jouw vriendin voor jouw gevoel de vrouw voor je leven? Had je tóch al plannen om ooit met haar te gaan samenwonen, en wordt eigenlijk alleen het moment nu naar voren geschoven?
Of ben jij eigenlijk helemaal nog niet toe aan die verantwoordelijkheid, en 'huisje-boompje-beestje' spelen?

Net als in het verkeer : bij twijfel niet inhalen.

Want alles terugdraaien na een paar maanden is véél moeilijker dan haar nu helpen een eigen stekje te vinden en in te richten, en toe te groeien naar een moment waar je er wél helemaal klaar voor bent. En dan allebéí er heel bewust voor kiest.

Haar helpen verhuizen veronderstel ik.

Mijn computer doet raar, het lukt niet een reactie bij het eerste antwoord te plaatsen.
Maar wat ik zeggen wil is: dat is het perfecte antwoord!

Jullie plannen én wat jullie van elkaar verwachten,goed met elkaar bespreken.

Neem de ander serieus,bespreek jullie eventuele verschillen van levenswijze en van jullie ding te doen.

Goed alles---wat elk van jullie je gewoontes zijn--- naast elkaar zetten en waar er verschil van opvatting is,hierover een compromis te bereiken.

Dan alles ook financieel goed regelen (huur of hypotheekaflossing e.d.,kosten levensonderhoud,enz.)
en natuurlijk afspraken over het huishouden (het eerlijkst zou zijn alles zovéél mogelijk met z'n tweeën doen of over allebei gelijkelijk de huishoudelijke karweitjes verdelen).

En natuurlijk dan zo goed mogelijk de verhuizing regelen
zodat je vriendin snel,efficiënt en gemakkelijk haar spulletjes mee kan nemen naar jou.
(dus haar ook ruimte geven voor d'r eigen spullen: plek maken daarvoor in je huis).

Heb je helder waarom je vriendin weg wil bij haar pleegouders? Als (relationele) problemen de oorzaak zijn, is verhuizen niet altijd de oplossing. Ze neemt zichzelf (en een deel van haar problemen) mee.

Heb je ook helder wat ze al heeft gedaan om die eventuele problemen op te lossen? En als het in de relationele sfeer ligt: Zijn er gesprekken met een mediator geweest?

Werp jezelf niet op als mediator of als hulpverlener, want als vriend kun je je niet veroorloven een dubbele pet op te zetten. Als je dat doet, moet je dat vroeg of laat bezuren.

Wat ik wil zeggen is: problemen moet je bij de wortel aanpakken.

het licht eraan als je haar heel aardig vind dan kan je zeggen oké dat is goed, maar je kan er ook heel stom vinden en dan zou ik zeggen nee,ik wil liever niet dat je bij mij komt wonen, ik heb zelf iemand in bij mij op de kamer en dat vind ik niet erg ze is hartstikke aardig!