Is dit jaloezie?(zie uitleg)

Eens!

"Maar een heel vragenvuur is gewoon jaloezie." Wat is er mis met jaloezie? Jaloezie is een emotie, net als verdriet, boosheid, blijdschap, etc. Het is vaak een vervelende emotie, zonder meer, maar desalniettemin een menselijke emotie. Emoties geven je signalen over hoe je iets ervaart. Lijkt mij gezond om in ieder geval te "kijken" naar die signalen, zonder het direct weg te wuiven. (Niet dat jij dat nou beweert, maar ik proef toch een beetje aversie tegen jaloezie). "Het straalt wantrouwen uit naar je partner en kan funest zijn voor de toekomst van je relatie." Moet een relatie dan kost wat kost in stand worden gehouden? Misschien is het wantrouwen voor meis26 wel gerechtvaardigd en vertrouwt meis26 niet op een stabiele toekomst met haar huidige partner. Uiteindelijk gaat het erom of zij zich prettig voelt bij haar partner. Tegelijkertijd kan de jaloezie natuurlijk ook een overdreven gevoel van wantrouwen zijn. Maar dat kunnen wij moeilijk vaststellen op basis van de summiere informatie. Dan nog iets:
Is "waarom doe je jaloers?" een begripvolle reactie van een partner? Of een aanklacht om lastige confronterende vragen te ontwijken en de bal terug te kaatsen? Ik zeg niet dat dit laatste zo is, maar zou denk ik absoluut meegenomen moet worden in de overwegingen.

Bij mij op het werk vraagt niemand om privénummers...

Ah, een kritische reactie, leuk! "Wat is er mis met jaloezie?" Ik vind jaloezie altijd een slechte eigenschap, ondanks dat ik weet dat iedereen er wel eens last van heeft in mindere of meerdere mate. Die aversie die jij proeft is er dus inderdaad. Jaloezie is niet fijn voor de gever als ook voor de nemer. Niemand wordt gelukkig van jaloers gedrag, niet van jezelf en niet van je partner. Zij vraagt of haar gedrag jaloezie is. Mijn antwoord ja. Als de vraag 'hoe kom ik van mijn jaloezie' af o.i.d. had ik een ander antwoord gegeven. "Moet een relatie koste wat kost in stand worden gehouden?" Nee, als een relatie gebaseert is op wantrouwen van een kant (of twee kanten) heb je drie keuzes: (1) ongelukkig doorleven, (2) jezelf veranderen, (3) een punt zetten achter de relatie.
De vraagstelster heeft geen enkele aanleiding gegeven om te denken dat haar wantrouwen veroorzaakt is door wangedrag van haar partner. Daar is mijn antwoord dan ook op gebaseerd. "Waarom doe je jaloers"?
Ik vind dit en geen begripvolle reactie en ook geen aanklacht om lastige vragen te ontwijken. Dit is gewoon een terechte constatering van vervelend gedrag. Als ik nooit een aanleiding heb gegeven aan mijn partner om onzeker te zijn over mijn contact met collega's, zou ik exact dezelfde wedervraag hebben gesteld. Lange reactie op een lange reactie ;-). Kernvraag is gewoon: bij wie ligt het probleem en de oplossing? Als er geen verregaande voorgeschiedenis heeft plaatsgevonden in deze relatie ligt het probleem alsmede de oplossing bij haar, niet bij de partner.

"Ik vind jaloezie altijd een slechte eigenschap" Daar zijn wij het dan over oneens. :) Jaloezie kan een alarmsignaal zijn om aan te geven dat er iets is om wantrouwig over te zijn. Je hebt natuurlijk gelijk, als je stelt dat dit niet de werkelijkheid hoeft te weerspiegelen. Maar je hoeft ook niet altijd af te wachten totdat je partner écht een keer in de fout gaat. De nuances in intermenselijke relaties zijn natuurlijk wat het af en toe zo verdomde lastig maakt. Maar laat mij mijn punt illustreren door een analogie te maken met de volgende twee voorbeelden: 1. Stel je ontmoet iemand die zich verbaal nogal aggressief uitlaat. Je keurt dit gedrag af, en besluit geen vriendschap met zo'n persoon aan te gaan en deze persoon te mijden, omdat je vreest dat deze persoon wel eens fysiek aggressief kan gaan worden. Je vertrouwt deze persoon van begin af aan dus al niet genoeg om een relatie mee op te bouwen. 2. Maar stel je hebt al een vriendschap met iemand, die gaanderweg jullie vriendschap opeens steeds verbaal aggressiever begint uit te laten. Je raakt hierdoor angstig (in dit geval de analogie met de emotie jaloezie) en vreest dat deze persoon wel eens fysiek aggressief zou kunnen worden. Het eerste voorbeeld kan redelijk helder zijn, het tweede voorbeeld wordt al iets genuanceerder. Is de emotie "angst" dan ook maar altijd een slechte eigenschap, waar niet naar geluisterd dient te worden? Of kan die angst een gegronde reden zijn om de relatie te verbreken, nog voor dat er daadwerkelijk sprake is geweest van fysiek geweld? Mijn vraag is dus, waarom is jaloezie altijd een slechte emotie terwijl een emotie als angst hier waarschijnlijk door iedereen zal worden beaamt als een begrijpelijke emotie?

Ik vind dat er een duidelijk verschil is tussen wantrouwen en jaloezie. Als je signalen krijgt van je partner dat er echt iets mis is, uiteraard moet je dan niet afwachten. Maar dat heeft niet zozeer iets met jaloezie te maken, maar meer openheid in een relatie. Je voorbeelden tonen inderdaad perfect aan dat iets niet altijd zwart of wit is. Maar wij praten vanuit een ander uitgangspunt. Jij vanuit het punt dat de x een reden heeft gegeven aan y om bepaald gedrag te vertonen (bijvoorbeeld angst of jaloezie), ik vanuit het punt dat dat niet zo is. En dat is dan ook direct het antwoord op jouw vraag.

Maartje36:
Oké ik kan mij voorstellen dat je dat zo geïnterpreteerd hebt. Maar laat mij vooral met klem benadrukken dat gevoelens altijd van jezelf zijn. Misschien maakte ik dat niet duidelijk. Wat ik bedoel te zeggen, is dat de signalen van je partner gevoelens van jaloezie kunnen opwekken. Dit zijn hele menselijke gevoelens. Deze gevoelens zijn echter altijd van jou. Jij beslist ook wat jij hiermee doet. (Ik denk dat wij het hier ook wel over eens zijn). Die gevoelens van jaloezie kunnen een eerste signaal zijn om te onderzoeken over er reden moet zijn voor wantrouwen. Indien je tot de conclusie komt dat die reden ongegrond is, wuif je jaloezie weg en kan het ook leiden tot een vermindering van gevoelens van jaloezie, omdat je rationeel beredeneerd hebt dat die gevoelens niet strookte met de werkelijke dreiging. Maar als je de dreiging als reëel ervaart (mijn partner gaat vreemd, of staat op het punt om vreemd te gaan) dan kan die jaloezie dus een goed alarmsignaal zijn, om verder te onderzoeken. En in dat licht, kan het begrijpelijk zijn om je partner te vragen hoe het een en ander in elkaar steekt. Misschien moet ik mijn reacties ook wel even verduidelijken aan de hand van mijn antwoord op een eerdere vraag van meis26 vandaag: http://www.goeievraag.nl/vraag/jaloers.69437#403500 Dan worden mijn reacties misschien wat helderder. Ik probeer dus te beargumenteren dat jaloezie, net als iedere andere emotie een functie heeft voor het functioneren van de mens, die mijnsinziens niet per definitie weggewuifd hoeft te worden als zijnde een 'slechte' emotie.

Eeeh crap... Het komt er allemaal nog steeds niet zo lekker helder en logisch uit, zoals ik het in mijn hoofd bedoelde. :-/ Maar ik hoop dat je een beetje begrijpt waar ik naar toe wil.

Ik begrijp zeker waar je naar toe wilt en je standpunten zijn helder fireeyedboy. Ik ben het dan ook met je eens. Het jammere aan jaloezie is dat het vaak niet met rationele argumenten weg te wuiven is. Maar laten we het maar aflsuiten, want ik wakker nu weer een nieuwe discussie aan...haha. Over en uit.

"Het jammere aan jaloezie is dat het vaak niet met rationele argumenten weg te wuiven is." Dat ben ik dan weer met je eens. :) Daar hoeven we wat mij betreft dan ook niet over te discusseren. Jaloezie kan inderdaad hardnekkige, paranoïde vormen aannemen.

Nog steeds eend met maartje

Ik denk dat maartje en ik een verschil hebben gemaakt tussen gevoelens van jaloezie en uiting geven aan deze gevoelens door gedrag. Ik had het over gevoelens van jaloezie en maartje volgens mij over het gedrag dat hier uit voort kan vloeien. Ik betoogde dat jaloezie nou eenmaal een emotie is, zoals elke andere emotie. Daar hoeft wat mij betreft geen waarde oordeel aan te hangen. Dat heb je vaak ook niet direct in de hand. Emoties kunnen je overvallen. Het *gedrag* dat je als gevolg van die gevoelens vertoont, kan wat mij betreft wel op waarde beoordeelt worden, omdat dat direct invloed kan hebben op je omgeving. Aan dat gedrag kun je zelf ook sturing geven (althans over het algemeen).