Als je student bent, weinig kan werken en geen geld hebt, moeten je ouders je dan steunen?
Hoi, ik ben een jongedame en onlangs 23 geworden. Ik woon thuis en ben bezig met een universitaire studie. Omdat ik een redelijk zware studie heb is het lastig om veel te werken en werk daarom maar 2 dagen in de week. Ik wilde een tweede studie ernaast doen, maar heb deze moeten laten vallen voor het werk. Het zit namelijk zo dat mijn ouders wel geld hebben, maar sinds mijn 18e niets voor mij willen betalen. Ze betalen gas, elektriciteit en water. Maar omdat ik hele dagen op de universiteit studeer zijn ze aan mij niet veel kwijt. Verder betaal ik mijn collegegeld, boeken, zorgverzekering, abonnement, meubels voor mijn kamer zoals kledingkast of kastje, kleding etc zelf. Ik ben iemand die veel zorg moet afnemen, en doe ik dit niet dan krijg ik problemen (KNO-arts, zelf beugel betalen, veel tandartskosten, podotherapie, fysio, psycholoog). Daarnaast moet ik ook vaak mijn eigen boodschappen betalen, mijn matras zelf vervangen of als er iets met mijn fiets is dit ook zelf betalen. Omdat ik maar twee dagen werk is dit echt niet te doen voor mij. Ik heb ook al een hoge leenschuld en wil dit eigenlijk niet nog hoger maken. Mijn ouders hebben dus wel genoeg geld maar willen gewoon niks uitgeven aan mij. Ze hebben enorm veel spaargeld (van vroeger), maar werken nu amper (willen ze niet). Boodschappen etc. betalen ze met toeslagen en kinderbijslag (nog broertje en zusje).
Mijn vraag: Zijn mijn ouders (wettelijk) verplicht om mij in mijn studieperiode financieel te steunen?
https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/scheiden/vraag-en-antwoord/onderhoudsplicht
Ze hebben zich dus drie jaar lang niet (geheel) aan de onderhoudsplicht gehouden.
Verder vind ik dat je een kind dat volgens het boekje studeert, ook na de 21-ste verjaardag kunt steunen. Ik zit dus duidelijk anders in elkaar. Gelukkig.
Weet je, als later in een goede positie zit (en de rollen misschien zijn omgedraaid) ben ik benieuwd wat jouw ouders dan van jou verwachten.....
Maar waarom? Je kan natuurlijk zeggen "gierigheid" maar dat is jouw interpretatie.
Dat ze nu zo hard zijn en je tot en met je medische kosten laten betalen, is voor mij toch iets dat alarmbellen doen rinkelen in de zin van "hier is meer aan de hand".
Ik lees tussen de regels ook veel over jou. Dat je ambitieus bent, maar ook soms niet zo realistisch (een tweede studie als je al in een benarde financiële situatie zit). Het is beter de situatie te aanvaarden zoals ze is, en van daaruit oplossingen te zoeken, denk ik. Ook al heeft dit consequenties.
Kan je met je ouders in gesprek gaan, met steun van je psych? Vanuit jouw waarheid, en met respect voor hun waarheid? Of kan je je studies niet trager doen, in modules, zodat je meer kan werken (in België kan dat).
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.