gaat liefdesverdriet ooit over?

Ja. En gemiddeld, zeggen ze, duurt het verwerken van een beëindigde relatie ongeveer de helft van de tijd die de relatie gediuurd heeft. Dus een relatie van twee maanden, daar moet je met een maand overheen zijn. Maar een relatie van tien jaar, die heeft wel wat langer nodig om een plekkie te krijgen. Maar het gaat ooit over. Zeker. Vooral als er weer een nieuwe liefde in het spel is.

ja hoor en meestal het snelst door op iemand anders verliefd te worden

ja : zoek voorbeelt een hobby

Ja, het kan soms heel lang duren, en vooral de eerste tijd kan je echt aan absoluut niets anders denken, maar het gáát over. Het scherpe gevoel wordt wat minder scherp, en op een dag merk je, dat je al een tijdje die dag niet aan hem/haar hebt gedacht. En dan zakt het verdriet langzaam weg, tot je weer 'normaal' bent, en een ervaring rijker.... Of er een leeftijd komt, dat je géén liefdesverdriet meer voelt ? Ik denk het niet : zolang je nog helemaal hoteldebotel met vlinders in je buik en sterren in je ogen door de wereld dwarrelt, en dus hartstikke verliefd bent, kan je liefdesverdriet ervaren, al wordt het de 87e keer.... Liefdesverdriet is, heel droog gezegd, een rouwproces om het voorbij gaan van een liefde. En liefde voel en ervaar je zo lang als je leeft.

Nu denk je waarschijnlijk van niet. Wanneer je liefdesverdriet hebt heb je het gevoel je voor altijd zo te zullen moeten voelen. Maar geloof me, dat is niet zo. Wanneer je afleiding zoekt, leuke dingen doet (heb je geen zin, máák dan zin..), verdrietig bent op momenten dat het echt even nodig is (dat mag!) maar er wel zo min mogelijk aan probeert te denken, dan komt er op een gegeven moment een dag dat je denkt: 'he, vandaag heb ik er helemaal geen last van gehad.' Dan komen er ineens dagen dat je van kleine dingen gaat genieten, dan bloei je weer op. Na een tijdje voel je dat het over is. Je kan dan nog wel eens het gemis voelen maar dat zonder het gevoel van verdriet. Bij de een duurt het kort voor die dag er komt, bij de ander wat langer. Maar je gaat je weer goed voelen, echt! Succes!

Tuurlijk! Probeer niet te blijven hangen in je oude relatie, onderneem dingen, leer nieuwe mensen kennen, verbreed je wereld. Het kost tijd, maar over gaat het zeker. Succes.

Tuurlijk, het snelst manier is om een bezigheid te hebben. En niet blijven piekeren. (dus prop je agenda vol met leuke dingen)

Ja, alleen het kan wel even duren.... maar het gaat voorbij!

Misschien helpt het jou om te beseffen dat heel veel mensen zeker ook eens liefdesverdriet hebben ervaren en nu toch heel gelukkig zijn. Als je er midden in zit, is er niets anders dan je verdriet, je pijn, je gevoel van niet verder kunnen zonder hem/haar. Dat is een rouwproces die je echt weer doorkomt. Als het heel lang duurt, is het zinnig om je aandacht ook aan andere dingen te gaan besteden en met anderen leuke dingen te gaan doen. Je moet er niet in blijven zwelgen. Neem de tijd voor het loslaten van je liefde voor hem/haar en besef ook dat je een leuk, waardevol, leuk mens bent die er mag zijn en die mag genieten van haar/zijn leven. Vraag eens om je heen hoe anderen met liefdesverdriet zijn omgegaan. Wie weet helpt het om met je vriend(inn)en hierover te praten om het los te kunnen laten.

turlijk gaat dat over.... bij de één al vlugger dan bij de andere, maar wanneer je je zelf vermand en steeds positief denkend bent gewest dan gat het heel wat vlugger, zet hem of har gewoon uit je hoofd en "L E E F " verdorie

Meestal wel. De tijd heelt alle wonden...en ook soms dit soort liefdes wonden. Sterkte.

Liefdesverdriet is nogal heftig en gaat heel diep. De persoon waar je lief en leed mee gedeeld hebt, en waar je geestelijk en lichamelijk een eenheid mee was, heeft jou verlaten. Het verdriet moet een plaatsje bij je krijgen, dat kan alleen als je het verwerkt, en niet als je het gaat wegstoppen. Beleef en doorleef het verdriet, laat het toe in je leven, om het vervolgens dan los te laten, en weer fier en moedig je eigen weg te gaan. De herinnering zal dan weliswaar een litteken blijven, maar geen pijn meer doen. Als je het goed verwerkt, zal je sterker en wijzer er weer uit komen.

gelukkig wel ;)

Verdriet kan zodanig bezit van je nemen dat er geen plaats meer is voor iets anders. Je hebt iemand verloren, je voelt je verloren, en niets is nog wat het was zonder die ene. Je liefje betekende heel wat voor jou. Meestal beseffen we pas wat we hebben als we het niet meer hebben... Liefdesverdriet gaat pas over als je die liefde een plaats hebt gegeven in je leven. Vraag je bijvoorbeeld eens af: Wat betekende die persoon precies voor mij? Waarom was/is het voor jou die persoon en niet iemand anders? Wat heb je bij of met die persoon voor het eerst in je leven gedaan? Waar kan je die persoon dankbaar voor zijn? Maar ook: wat verwijt je hem/haar? Voel je je een slachtoffer van die persoon? Schrijf dat gerust eens op, confronteer jezelf met dat wat je, naar jouw gevoel, verloren bent. Schrijf alles wat je kan bedenken. Neem je tijd! Het op papier te zetten helpt om inzicht te krijgen in een situatie en dingen te verwerken. Na een tijdje kunnen er door deze oefening gevoelens of inzichten opkomen, die je gaan helpen om je verdriet te verwerken, om de pijn te verzachten, om de voorbije relatie een zinvolle plaats te geven in je leven. Dan komt het erop aan de bereidheid te vinden om stilletjes aan nieuwe ruimte te scheppen in je hart, zonder dingen te forceren, zonder de waarde van je voorbije relatie te minimaliseren. Je kan niet zomaar iemand loslaten waar je je emotioneel nog mee verbonden voelt. Maar je kan misschien wel oprecht dankbaar zijn voor de mooie ervaringen en prachtige kansen die ik zomaar cadeau kreeg, en beseffen dat je die elke dag opnieuw krijgt… De hamvraag is dus: “Ben ik bereid nieuwe ruimte te scheppen in mijn hart?” Ik wens je veel moed om daar volmondig "ja" op te antwoorden!