Hoe vertel je je egtgenoot(TE) Dat je vreemd ben gegaan ?

'Naam vrouw/man' , er is maar één manier om het je te vertellen: ik ben vreemd gegaan.

"Lieve schat ik ben vreemd gegaan"

Kom gewoon thuis met een bosje bloemen/fles drank en als het niet toevallig je trouwdatum is, dan zal je partner al wel nattigheid gaan voelen.

daarvoor dienen de stembanden in trilling te worden gebracht. hiermee hunt u geluiden vormen die in verstaanbare woorden kunnen gevormd. met deze kunde kun het volgende melden: ik ben vreemd gegaan.

Maar gewoon eerlijk zijn lijkt me. Toen je vreemd ging, was je een man ( of vrouw) dus moet je dat ook zijn als je het gaat vertellen!

Vertel het aan haar beste vriendin. Het is laf maar het werkt altijd.

Toegevoegd na 1 minuut:
En als het om de man gaat, vertel het zijn vijand.

Als je dan toch zonodig je schuldgevoel wilt gaan dumpen bij je partner en je partner ook een rotgevoel wilt geven dan wens ik je veel succes.

Er is geen andere manier dan gewoon te zeggen dat je vreemd bent gegaan! Maar kan je niet gewoon je mond houden en in je eigen sop gaar koken?

Zeg dat je iets geinigs hebt te vertellen en begin uitbundig te lachen voordat je over je geweldige avontuur begint te vertellen....

Als je dat wil vertellen, wacht dan tot hij/zij geen breekbare voorwerpen in de handen heeft. En zeg dan gewoon "Ik moet je wat vertellen, ik ben vreemd gegaan."

Maar vraag je eerst bij jezelf af waarom je het wil vertellen.
Om je eigen gevoel van schuld kwijt te raken? Of omdat je iets van je partner verwacht? Moet die het goedmaken?

Het belangrijkste is om te weten wat je doel is met die mededeling.

Wil je je partner houden of wil je weg bij je partner? Zodra je die vraag voor jezelf hebt beantwoord, kan je zeker bedenken hoe je vertelt dat je bij hem/haar wilt blijven of waarom niet.

Even een gewetens vraag.... waarom wil je het vertellen???

Om je eigen (gewetens) straatje schoon te vegen??? Is dat het geval..... Jouw probleem!!!!!

Je moet dan eerst bij jezelf te raden gaan. Waarom ben ik vreemd gegaan. Als je daar eerlijk een antwoord op kan geven dan wordt het tijd om een gesprek aan te gaan met je partner voor die tijd....... is het JOUW probleem!!!

Als iemand vreemdgaat is het nogal verschillend:
Is het voor het eerst, met wie dan, hoe verliefd ben je op je echtgeno(o)t(e), is diegene tolerant of niet, is de vreemdganger verlegen, etc.

Als je wijsheid wilt over hoe je slecht nieuws moet brengen zijn er altijd een paar spreekwoorden op van toepassing. Bijvoorbeeld: eerlijk duurt het langst, doe vooral een ander niet dat jij niet weet wat jou geschied, wat niet weet wat niet deert, enzovoort

De technische manier van het brengen van slecht nieuws houd in dat je iemand niet in spanning laat zitten, maar ook niet overvalt met het nieuws. Je gezicht moet overeenkomen met wat je zegt, je lichaamshouding schuldbewust maar standvastig. Als je dat onder controle hebt wikkel je een bepaald ritueel af: Wil je even komen, kan ik wat te drinken voor je inschenken, ik moet je iets vertellen, ga zitten, het spijt me dat ik dit moet vertellen, het is belangrijk: ...

Niet!

Je kunt na de eerst volgende geslachtsdaad zeggen;"schat het was lekker, maar met de buurvrouw/buurman was toch lekkerder".

Als je vreemd bent gegaan met Pinkelotje is het niet erg want iedereen weet dat jij bij haar hoort.

En als iemand echt vreemd is gegaan (bijv. 1 keer) kom zelf met dit schuldgevoel in het reine en ga eens nadenken waarom? En werk aan je relatie.

Maar moet het toch verteld worden, dan ook recht voor de raap zonder omwegen. En niet net voordat je naar bed of met je partner eerst nog even geweldige seks hebt gehad.

Het is nooit het juiste moment.

Door het gewoon te zeggen ja.Er is geen goede of juiste manier om zoiets te vertellen.Hoe je het ook zegt...de klopt komt net zo hard aan.(of niet natuurlijk).
Je kan natuurlijk ook zeggen dat je een keer wilt swingen,en dat jij alvast ervaring heb opgedaan...maar ik denk niet dat ze/hij je dat in dank afneemt.

Het maakt op zich niet uit hoe je het vertelt, zolang hij/zij op dat moment slaapt...

En mocht hij/zij wakker zijn, dan hangt het er vanaf hoe graag jij het huwelijk voort wil zetten en hoe goed je haar/hem kent.

Of vertel eerst een heel overdreven erg verhaal.
En wanneer de boodschap is overgekomen ga je de zaak verzwakken. Het valt allemaal wel mee. Ik heb alleen maar...

Wacht eventueel met vertellen tot het moment dat jij je partner ook op een leugen hebt betrapt.
Niemand is perfect.

Eerlijkheid duurt het langst. Ik heb het altijd in geuren en kleuren verteld en omgekeerd ook.
Misschien zal blijken, dat het jullie geen barst uitmaakt als de ander een keertje vreemd gaat. Ik heb nooit enige jalouzie gevoeld. Jalouxie is een ziekte diete maken hheft met gebrek aan gevoel voor eigenwaarde.

Wanneer het persé verteld moet worden, doe het dan met heel je verstand/gevoel je hart.

Wanneer je er zeker van bent dat het eenmalig is geweest, kwets dan een ander niet onnodig!

Knaagt het geweten, zorg dan dat je antwoorden krijgt, het waarom, misschien kun je daaruit opmaken of het nodig is om een goed gesprek te hebben met de echtgenoot(te).
Krijg je geen antwoord op deze vragen, dan zul je zelf moeten dealen met dit schuldgevoel.
Ik zou zo zeggen, vergeef je zelf, in dit laatste geval!

1 - aankondigen, we moeten een serieus gesprek hebben.
2 - eerlijk, open en alles vertellen wat er is gebeurd, en waar je de fout bent in gegaan.
3 - vertellen wat dit met je doet (sorry, het spijt me!)
4 - je partner tijd geven voor om dit te verwerken, open staan voor zijn/haar vragen en reacties van woede / terug trekken, enzovoorts.
5 - (voor)bereid zijn om te vertellen wat je gaat doen om dit in de toekomst te voorkomen, of wat he hier in de toekomst mee wilt.

Dat hoef je niet te vertellen, daar komt die partner toch wel achter... Als die ander dat niet in de gaten heeft, dan heb je toch al geen reden om dat te gaan vertellen, want dan mist die niets...

Maar als ik het zou vertellen zou ik dat in het Swahili doen... Die taal verstaat mijn partner toch niet...

Niet vertellen

gewoon de waarheid en vooral zeggen waarom je het gedaan hebt. Je moet zeggen dat je thuis te weinig liefde krijgt en dus op zoek bent gegaan.

Wanneer men aan de echtgenoot,
of aan de echtgenote, wil vertellen,
dat men is vreemd gegaan,
dan vertelt men 'ALLES', zeggende:
ik ben vreemd gegaan, klaar.

wanneer men vertelt
dat men is vreemd gegaan,
dan zal men 'IETS' riskeren;

wie 'IETS' niet wil riskeren,
die mag ook 'NIETS' vertellen;

want wanneer men 'ALLES' vertelt,
aan de echtgenoot, of de echtgenote,
zal de echtgenoot, of de echtgenote,
dán automatisch 'genade' schenken?

zo ja, dán heeft men geluk;

zo niet, dan heeft men pech,
en men zal (((mogelijk))) de echtgenoot,
of de echtgenote, kunnen verliezen.

Ik wens jou veel geluk,
wanneer jij 'de WAARHEID' zal vertellen...

Als je van plan bent om ermee door te gaan vertel dan het hele verhaal.Wees ook zo moedig om je koffer te maken.
Als het een slippertje was zwijg dan in alle talen.

Voorzichtig met enige tack maar wel helemaal eerlijk natuurlijk, het ligt er ook aan hoe 'ver' vreemd je ben gegaan, met wie, waarom en hoe schulddig je erover voelt. Je moet het wel zo snel mogelijk vertellen:| Ik zou eerst voor mezelf opschrijven hoe je er zelf over denkt, want als je weet hoe jij er mee om wilt gaan kun je dat ook beter aan je partner overbrengen. Het is goed dat je het verteld!

Via een telegram samen met je nieuwe liefde vanuit Verwergistan lijkt mij het veiligst. Wel een domme actie overigens.