Waarom is het zo moeilijk mijn "eigen ding" te blijven doen?

Ik weet niet of je onder behandeling staat van een psycoloog. zo ja heb het met hem-haar over wat je kunt doen anders even met je huisarts overleggen die weten vaak ook wel wat tips

Waar komen je gevoelens nou precies op neer? Schuldgevoel dat je niet de hele tijd bij hem blijft, maar je eigen ding doet? Vind je het eigenlijk niet fijn om samen te zijn? Ongemakkelijk omdat jouw privacy verstoord is?

Je zegt dat je het gevoel hebt dat je je moet verantwoorden voor wat je doet, waarom denk je dat? Wil hij dat graag weten, verwijt hij het je als je je eigen dingen doet, verwijt je het jezelf, of denk jíj dat hij het jou verwijt?

Vind je het vervelend om hem te moeten verzorgen, of is het alleen vervelend dat hij de hele tijd thuis is?

Mijn tip in dit soort situaties: praat erover met hem. Ook als hij het allemaal geen probleem vindt en het allemaal in jouw hoofd zit; ook dan kan het helpen om erover te praten. Ik merk bij mezelf als ik een gevoel heb tov. mijn partner waarvan ik vind dat ik dat niet zo mogen voelen, ik daar heel lang mee kan lopen worstelen. En dat als ik het hem gewoon vertel (wel voorzichtig en subtiel natuurlijk zodat ik hem niet kwets), er een hele last van mijn schouders valt, ik me niet meer schuldig hoef te voelen over die gevoelens die ik heb, en het daardoor al een stuk minder vervelend is.
Mocht je inschatten dat je partner het niet aankan om dat soort dingen te horen, moet je dat met jezelf oplossen: inzien dat het oke is om dat te voelen, jezelf 'vergeven'. Tijd voor jezelf willen, is een primair verlangen van de mens (hoewel niet iedereen veel tijd nodig heeft voor zichzelf).

En je kan samen afspraken maken, dat je bijvoorbeeld 2 uur wat voor jezelf gaat doen, en dan weer bij hem komt kijken. Dan kan je jezelf in die 2 uur tenminste ontspannen, omdat jullie allebei weten waar je aan toe bent en je je er niet schuldig over hoeft te voelen, je niet de hele tijd hoeft te denken 'zal ik nu naar hem toe moeten?'

Ik herken dat gevoel wel. Alleen ben ik diegene die thuis is en mijn partner werkt. Ik heb ook het gevoel dat ik mij moet verantwoorden. Terwijl mijn partner mij volkomen vertrouwd. Ik weet niet hoe dat in je jeugd bij jou was, maar ik ben opgegroeid in de generatie van schuld. Mijn pleegouders eisen dat ik dankbaar voor van alles en nog wat was. Daardoor voelde ik mij heel vaak schuldig. Die lijn heeft zich in mijn volwassen leven voortgezet. Nu bij ik 41 jaar en nog worstel ik met dat schuldgevoel.

Zoals je zelf al aan geeft wil je graag je eigen ik bewaren. Zonder dat je jezelf schuldig voelt. Dat iets een proces wat zich figuurlijk gesproken tussen de oren af speelt. Door juist goe voor jezelf te zijn, door jouw ik te koesteren word je een goede partner. Als jij beter in je vel zit, gelukkiger bent, kan je juist jouw partner iets heel positiefs bieden. Je zult dus je gedachten moeten om buigen van het negatieve naar het positieve. Succes ermee

Je zult dit eens moeten bespreken met je partner. Vertel heb maar eens hoe jij je erbij voelt. Dat als je boven bent, je het vervelend voor hem vind dat hij alleen is.
10 tegen 1 dat hij zegt, meid ga toch lekker je ding doen. Ik vermaak me wel.

Het is inderdaad jouw issue. Dat je gewend bent om klaar te staan voor iedereen. Echter door jouw eigen gezondheidsproblemen, kom je in de knel. Je hebt a) aandacht voor jezelf nodig en b) wil je nog je oude patroon handhaven.
Je probeer nog steeds om iedereen te pleasen. Met als gevolg dat je waarschijnlijk niemand kan pleasen omdat je zelf niet goed genoeg bent door je ziekte.

Dit is een proces wat hoort bij jouw ziektebeeld. Deze ervaringen zul je moeten doorstaan, zodat jij die in een nieuw en vooral ander kader kunt plaatsen. Stapje voor stapje zul je hierin je weg vinden. En vooral, accepteer je ziekte en dat jij momenteel ook veel aandacht nodig hebt van jezelf.
Help anderen zoals jij jezelf kan helpen.

Deel je dagen in zoals jij dat wil en kan. Bespreek duidelijk met je partner wat jou dagen zijn om" je ding te doen" dan is het maar duidelijk. Houd de communicatie open over dit onderwerp. Met een schuldgevoel lopen is frustrerend en daar word je niet beter van lijkt mij. Het heeft te maken met verwachtingen en schuldgevoel. Stop ermee. Vertel je partner duidelijk wanneer je iets wil en kan. Ik wens je veel succes. Kom je er niet uit met je zelf raad ik je aan met je huisarts te praten.