hoe komt het dat je je wel eens eenzaam voelt terwijl je getrouwd bent en kinderen hebt?

Iedereen voelt zich wel eens eenzaam. Dus ook in een relatie. Je hebt nu eenmaal niet altijd een voldaan gevoel.

We komen alleen ter wereld en we sterven alleen. Dus in die tussen periode is het normaal ook eens eventjes gezond alleen te zijn.

Je kan op dat moment je ei niet kwijt en/of er wordt niet naar je geluisterd.

Je bouwt denk ik een relatie op met het idee steun te hebben aan de ander of in ieder geval een klankbord te vinden. Als dat soms ontbreekt komt het gemis nog harder aan dan wanneer je alleen bent (want dan reken je er niet op).

In elke groep kun je eenzaam zijn, terwijl je niet alleen bent. Dit geldt ook binnen het huwelijk. Ook binnen een relatie is iedereen wel eens met eigen dingen/gedachten bezig. Het gezinsgevoel is wel van tijd tot tijd, maar niet continue aanwezig. Misschien ook maar goed, want je hebt van die momenten dat je volmaakt gelukkig bent met je gezin. Een bijzonder gevoel! En als dit constant zo zou zijn, was het niets bijzonders.

Onderzoekers omschrijven eenzaamheid als: het ervaren verschil tussen gewenste en aanwezige contacten. Eenzaamheid is een gevoel, geen situatie.

Getrouwd zijn en kinderen hebben is een situatie en sluit eenzaamheid dus niet uit.

Ik denk dat eenzaamheid een keuze is die oplosbaar is door aanvullende, gewenste contacten aan te leggen buiten de gezinssituatie om.