Wat kun je doen als je partner je probeert te isoleren voor andere mensen?

Vraag je af of jullie wel DE match zijn met elkaar. Op basis van je verhaal jan ik me voorstellen dat je het uit wilt maken. Als dat te rigoureus is kun je professionele hulp inschakelen, aangezien ik aanneem dat je al geprobeerd hebt om dit bespreekbaar te maken.

Denk vooral aan jezelf meid.

Daar kun je niks aan doen.
Dat jaloerse is zijn probleem en dat kan jij niet verhelpen.

Gezien jouw reacties is daar niets aan te doen........als hij daar zelf
niet heel hard aan werkt.

Te verstrengeld in elkaar.......leuk opgemerkt van die psycholoog,
maar wat heb je daar aan als je er niet gelukkig van wordt?

Het is al erg uit de hand gelopen ja.
Hij mag wel vrouwen uitnodigen en jij geen mannen?
En daar ga jij dan maar in mee?

Ja, wat wil je daar dan nog verder aan doen?
Jij hebt straks geen leven meer voor jezelf.

Ik herken het probleem.
Ik ben nu al meer dan 25 jaar met iemand samen en reeds alle soorten beloftes gedaan waarmee ze zich tijdelijk beter in haar vel voelde maar het komt steeds terug. Zelfs nadat we getrouwd zijn , als ultiem bewijs van mijn trouw, kwam het nu en dan terug.
Uw partner maakt u slecht tegen uw vrienden en als dat niet lukt zal die omgekeerd reageren door die mensen slecht te maken tegenover u. Of in aanvang net andersom.

Als het al niet te laat en uw vrienden volledig afgehaakt hebben is kan u beter dat u die mensen uitnodigt om samen met uw partner eens een gezellige avond door te brengen.
Als die dan ziet hoe u ermee omgaat zal zijn argwaan wellicht minderen maar verdwijnen zal die nooit.
Dat soort jaloerse mensen blijven altijd onzeker over hun relatie met u maar vooral over zichzelf en zullen dat steeds blijven doen.
Het is zeer lastig en ik wens u veel moed toe.

U schrijft in een van de reacties op een antwoord dat u het liefst geen overleg wil met een derde persoon (bijvoorbeeld een psycholoog) over de situatie, maar graag een praktische oplossing vindt.

De enige praktische oplossing lijkt mij de afspraken met uw vrienden en vriendinnen geheel, maar liever maar voor een deel met uw partner, dus met zijn drieën, door te brengen. Probeer vantevoren af te spreken hoe laat uw partner de afspraak verlaat of hoe laat uw partner bij u en uw vriend(in) komt, zodat u toch nog wat tijd met die vriend(in) alleen kan doorbrengen, en zorg dat uw partner zich houdt aan de afgesproken tijden.

Hij zal (moeten) inzien, dat er niets verkeerds gebeurt tijdens de afspraken en dat u gewoon met elkaar praat.

Probeer na verloop van tijd, dus bijvoorbeeld over een aantal maanden de tijd dat uw partner bij de afspraken aanwezig is te verkorten, totdat hij u volledig vertrouwt en zijn aanwezigheid bij die afspraken niet meer nodig is.

Misschien is ook af te spreken dat uw afspraken met een vriend(in) samenvallen met de afspraken van uw partner met zijn vriend(in). U kunt met zijn vieren iets ondernemen of u kunt afspreken de ontmoetingen in verschillende ruimtes in uw huis te laten plaatsvinden, zodat u geen "last" heeft van elkaars afspraken, maar elkaar nog wel in de gaten kan houden (dit kan natuurlijk alleen in een groot huis, met een aantal plekken om samen te zitten). Probeer ook dit zo te doen, dat er na verloop van tijd weer vertrouwen ontstaat, zodat de "maatregel" niet meer nodig is.

Overigens lijkt mij overleg met een derde persoon, zoals een psycholoog, toch wel verstandig. Denk daar nog eens over na!

Blijkbaar helpt aandringen/duidelijkheid geven enigszins bij hem. Ik ben het absoluut eens met de eerder gegeven antwoorden reacties. Het is niet gezond om iemand iets te verbieden en het vervolgens zelf wel doen. Als je puur praktische tip wil (hoewel ik me afvraag of het helpt, maar het is het proberen waard) zou ik duidelijk aangeven: of allebei contacten, of allebei niet. Hij zal dan met argumenten komen waarom hij wel en jij niet. Maar ik zou echt voor jezelf en naar hem een statement gaan maken. Want ik voorspel je nu al dat op deze manier doorgaan net zo goed een break inhoudt op de langere termijn. Dan kun je beter nu je grenzen aangeven (dan zit er tenminste nog een kans in dat hij eieren voor zijn geld kiest). Ik begrijp uit je overige reacties dat je leven al flink is ingeperkt door hem. Je voelt je daar zelf niet gelukkig bij dus geloof mij dat dit op den duur echt gast wringen. Jij hebt afgelopen periode geprobeerd om zijn grenzen/eisen te accepteren. Nu is het misschien zijn beurt?? Ben inderdaad wel open tegen hem en beloof hem dat ook. Blijf er samen over praten, maar merk ook voor jezelf op wanneer je het onderwerp bent aan het 'doodpraten' zonder dat het iets oplevert. Je gevoel zit er nog, maar op een gegeven moment is de koek gewoon op en voel je diep van binnen dat dit niet meer het keven is hoe je je dat ooit had voorgesteld. Succes!

Ff kort:
Hij is 60 en jij 28 en hij vind dat hij jou omgang met andere mensen mag verbieden!
Jij laat dat toe en zonder je af van alle mensen waar jij graag mee omgaat en het gezellig mee hebt.

Vind jij het die opoffering waard? Is die man zo fantastisch dat je daar de rest van de wereld voor kan negeren zodat hij als enige je levenslijn naar gezelschap en sociaal contact is, de enige met wie je dingen kan bespreken waar je mee zit enz.
De hele wereld geconcentreerd in een man....

Waar ligt jou grens van wat jij redelijk vind om op te geven? Als je hier nu al aan toegeeft komt er om de donder weer een nieuw verbod zoals het niet mogen gebruiken van social media en telefoontjes die gecheckt moeten worden.

De jaloezie is het probleem van jou vriend. Het leeft allemaal in zijn hoofd. Dat hij wel vrouwen mag uitnodigen in zijn huis en dat dat anders is klinkt ook totaal logisch. Want hij is te vertrouwen en jij niet. Toch?

Wat vind jij jezelf waard en wat wil je opgeven voor een man? Waar ligt je grens van wat je redelijk vind of niet? In hoeverre ben je bereid om mee te gaan in zijn fantasie wereld? Stopt het leven zonder hem?

Persoonlijk vind ik het contactverbod met andere mensen van jou vriend onacceptabel. Om alleen op bezoek te gaan of te ontvangen als hij erbij is vind ik ook ronduit belachelijk. Je bent geen eigendom! Je bent een vrij mens, vrij om te zien en te spreken met wie jij wilt want het is jou leven. Niet dat van hem!

Het klinkt hard, maar stop met die relatie. Het leeftijdsverschil is te groot en een man van in de zestig kan 90 worden en dus loop jij al die tijd te rennen als hij in zijn handen klapt.
Zoals dr Phil altijd zegt: het verleden is een goede voospelleer voor de toekomst.
Wil je het grootste deel van je nog jonge leven opofferen aan een egocentrische man ( hij mag wel vreemdgaan kennelijk) met een dubbele moraal ( hij mag wat jij niet mag), dan moet je vooral doorgaan. Wees verstandig, denk eens een paar dagen goed na, maak een plan hoe je kunt vertrekken ( of hem de deur uitgooien) en maak een einde aan dit heilloze leven.

Je vriend zal niet veranderen ook niet na een boel gesprekken...en jij gaat op je tenen lopen....ga op vriendschappelijke basis met elkaar om...maar ga voor je vrijheid...op deze manier zul je in een " glazen kast " belanden...sterkte !!

Op een dag is hij er niet meer, hij heeft grote kans eerder te overlijden dan jij. Dan zit jij daar, thuis, zonder man, zonder vrienden, maar met een paar kennissen die je vaag kent, omdat hij daar mee omging. Als dat is wat je wil, moet je bij hem blijven en accepteren dat hij jou, je vrienden verbiedt.
Maar jij laat in je vraag duidelijk weten dat jij dat helemaal niet wil! Je bent een volwassen vrouw, je mag je eigen keuzes maken, je wordt geacht voor jezelf op te kunnen komen, doe dat dan ook! Een relatie is gebouwd op vertrouwen en liefde, er ontbreekt 1 belangrijke schakel, dan is de ketting gebroken en of die te repareren valt? Als hij hierin mee wil werken wel, maar wil hij dat? Ik denk het niet.
Maar het probleem ligt niet alleen bij hem, maar ook bij jou. Jij hebt al over je heen laten lopen en je dingen laten verbieden, hem de macht over je laten nemen. Jullie moeten naar mijn mening allebei in therapie, jij om aan jezelf te werken, je eigenwaarde op te krikken en je grenzen aan te leren geven, hij, om te werken aan zijn zelfvertrouwen, te leren dat jij voor hem gekozen hebt en te vertrouwen bent.
Zie jij of hij geen heil in therapie, of wil hij of jij daar helemaal niet aan beginnen, om wat voor reden dan ook, dan is die schakel niet te vinden en moet je een breuk accepteren. HIj is 60 en jij bent 28, hij is nog niet oud, maar zal nog maximaal 30 jaar voor de boeg hebben, wil jij nog 30 jaar de slaaf van deze man zijn? Nog 30 jaar zonder je vrienden om je heen, vreugde en verdriet hebben? Nog 30 jaar zijn bezit zijn? En na die 30 jaar een vrouw van bijna 60 zijn, die eenzaam en alleen thuis zit zonder leider?
Ik denk het niet, ga er samen of alleen voor werken en bouw je eigen toekomst op, zorg dat je die leuke zelfstandige vrouw weer wordt, die haar eigen beslissingen kan nemen en kan lachen en huilen met haar vrienden, wanneer zij dat wil.
Sterkte.

In feite dien jij 'gewoon' terug jouw manier van leven op te nemen waar Jij je in de eerste plaats het allerbest bij voelt.

En ja, blijkbaar is dat een manier van leven die bij jouw vriend bepaalde ongemakken veroorzaakt.

En neen, het zal niet louter aan het leeftijdsverschil te wijten zijn dat jij in deze situatie verzeild geraakt.
Jij mag morgen een relatie starten met iemand van jouw eigen leeftijd en je zal in een gelijkaardige situatie terecht komen als Jij jouw eigen comfortabele levensstijl niet durft te leven.

In wezen kan iemand anders jou enkel isoleren als Jij en enkel Jij dat toelaat.

Wat ik ooit ervaren heb is dat ik mijn angst om door die ander verlaten of de angst om bekritiseerd te worden moest doorbreken.
Zolang ik dat niet deed leefde ik steeds intenser naar de wensen van die ander en op een gegeven moment merkte ik dat geen enkele toegeving ooit voldoende zou zijn.

Ga nog eens goed na bij jezelf welke levensstijl het best bij jou past en vraag je ook af of jij diezelfde levensstijl van jouw partner kan verdragen.
Doe enkel toegevingen als je er je eigenheid niet dient voor op te geven, dat is de enige garantie om ook blijvend plezier te hebben.

Later zal je ongetwijfeld zeggen dat deze relatie een goeie test was om steeds Bewuster én Bewust Liefdevol Jouw unieke 100% positie in de maatschappij in te nemen.

En zo heeft alles een constructieve reden van bestaan.
We worden op eender welk moment getest op ons vermogen om Liefdevol voor onszelf op te komen!

Neem er de tijd voor die jij denkt nodig te hebben, je komt er wel heelhuids doorheen hoor, dat doen we tenslotte allemaal ;-)

Liefs, Succes en Mega Big Smile van me