Hoe kan de liefde overgaan?

Dat komt vaak omdat ze niet van dezelfde thee houden...

ondanks dat de liefde misschien een keer overgaat,
je zou ook kunnen denken aan de momenten die WEL leuk waren, en waar je plezier aan heb beleeft.

Knap van je dat je denkt dat je kunt inschatten of het voor blijvens is of niet. Dat dacht ik vroeger toen ik 20 was ook :)

Inmiddels een scheiding en veel ellende rijker weet ik wel beter. Niks is zeker in dit leven ook de liefde niet.

Dus liefde kan overgaan zomaar opeens om niks, wel kun je proberen eraan te werken om dit te voorkomen, maar vanzelf gaat het zeker niet.

Ware liefde is een vreemd verschijnsel... Het is een van de weinige fenomenen die wel een begin kennen maar geen einde...

Dus weet als liefde kan eindigen voor iemand, dat het NOOIT ware liefde geweest is... Ware liefde eindigt namelijk niet...

Ik denk dat mensen de laatste jaren weinig tot geen energie meer in hun relatie steken. Van de moment dat het even niet gaat zoeken mensen andere dingen ipv de tijd in de relatie te steken.
Als je geen tijd hierin steekt loopt het ook fout.
Geen enkele relatie loopt op rozen, er zijn altijd minpunten van de een of ander, het gaat er mij inziens om of je dit accepteerd en mee leert leven.
Niemand is perfect.

Verliefdheid komt en gaat. Houden van, kan een volgende fase zijn. Iedereen heeft zo zijn/haar beweegredenen om een relatie te starten. Maar starten wil nog niet zeggen dat je het op termijn vol houdt. Een relatie is werken, hard werken. Een relatie kan heel veel goed brengen als je beiden met die zelfde intenties bent begonnen én door wilt gaan. Niet iedereen heeft dat voor zijn/haar relatie over. Sommigen houden alleen van de verliefdheid. Sommigen zetten wel door en dan brengt het nog niet hetgeen de ander of jezelf kan verlangen. En sommigen zijn gelukkig met hetgeen het leven brengt

Er zijn veel mensen waarvoor de eeuwige liefde niet is weggelegd, als hij al bestaat.

Volgens mij kun je helemaal niet inschatten of de liefde voor altijd is. Bijna niemand kan verder dan 2 jaar vooruitdenken. Relaties die 'matig' beginnen kunnen zich naar verloop van tijd ook verdiepen, relaties die helemaal het einde zijn, lopen net zo vaak fout.

Hoe mooi de liefde ook is, bij veel mensen sluipt na een tijdje de sleur er in. Het ligt er maar net aan, hoe je daar mee omgaat, of je dan nog bij elkaar wil blijven, of dat genoeg voor je is, of je jezelf inzet om het weer leuker te maken, of je het daar samen over eens kunt worden, of je in periodes dat het minder leuk is, weerstand kunt bieden aan je hormonen, of je niet te veel uit elkaar groeit tijdens je leven, of je samen de eventuele ellende of weelde kunt dragen die je tegenkomt op je pad. Zo veel factoren...

Dus bemint eer ge bezint.

Bij de helft van de mensen mislukt de relatie. De andere helft dus niet. Als je je emoties niet op een communicabele manier kan uiten dan weet je bijna zeker dat de relatie gaat mislukken.

Liefde gaat niet over. Ze kunnen alleen niet samenleven. Hierdoor ontstaat zoveel trammelant dat de liefde ondergesneeuwd raakt, maar echt verdwijnen dat niet. Mensen kunnen hem wel niet willen voelen.

Ergens halverwege des jaren '80 is er door prof. Ieteke Weeda, van de vakgroep Vrouwenstudies aan de RUG, een onderzoek gedaan naar echtscheidingen. De titel van haar zeer leesbare boek is me ontschoten maar vast wel op te zoeken. Ze onderzocht de praktijk en bekeek welke relaties een grotere kans hadden te mislukken dan andere. Ook geeft ze daarin een historisch overzicht ervan.

Hoe zit dat in elkaar? dat zijn de keuzes die een mens maakt! Als er geen interesses meer zijn en geen respect en genegenheid voor elkaar dan houdt het op.

Liefde gaat niet over.
Het ding die over gaat is respect. En als je geen respect meer voor mekaar hebt. Dan gaat alles in éénkeer over. Maar liefde blijf toch bestaan. Hij zal ook eeuwig bestaan in mens zelf. Tenzij die niet gewetenloos is...

Mensen veranderen, maar helaas niet altijd dezelfde kant op.
Een relatie is een werkwoord, dat betekent dat je beiden altijd eraan moet werken. Niet er automatisch vanuit gaan dat deze liefde blijft.

In het begin van een relatie kun je niet altijd inschatten of de liefde blijft of niet. In het begin van een relatie is er namelijk sprake van verliefdheid. Verliefdheid staat erom bekend dat het blind maakt voor bepaalde negatieve eigenschappen. Je ziet alleen maar het goede in de ander en de mindere eigenschappen bedek je met de mantel der liefde.

In de loop van een relatie ga je samen dingen meemaken. Mooie positieve dingen ,maar ook negatieve dingen. Iedere partner heeft zijn eigen kijk op deze dingen. Als de manier van omgaan met vooral tegenslag niet met elkaar overeen komt, en men kan elkaar hierin niet meer bereiken dan groeit men uit elkaar. Er is wel liefde geweest, maar deze is doodgebloed, of uitgebloeid, net hoe je het wilt zeggen.

Of de liefde voor altijd was, dat weet je eigenlijk pas echt als je je leven lang bij elkaar bent geweest. En als je paren spreekt die al jaren bij elkaar zijn, wel 50 jaar of langer, dan hoor je vaak dat er ook problemen zijn geweest, maar dat ze elkaar daarin hebben gesteund.

Het toverwoord blijft altijd communicatie. Je moet met elkaar blijven communiceren. Daar ontbreekt het bij velen nogal eens aan, omdat men er min of meer uit gemakzucht vanuit gaat dat je "toch van elkaar houdt..."

het gaat over, omdat in de natuur de verliefdheid ook maar 3 jaar duurt. Alles gaat voorbij in dit leven. Mensen veranderen ook tijdens hun leven, dat is normaal.
Wat ik me afvraag is waarom vooral vrouwen altijd bij een en dezelfde partner willen blijven.