Hoe kan ik die schaamte van me afzetten waneer je bent ontslagen en eigenlijk best gelukkig bent zonder werk? En hoe leg ik dat aan mijn familie uit?

Nog niet zo lang geleden was de rol waar jij je nu gelukkig in blijkt te voelen, de rol van bijna elke Nederlandse (getrouwde) vrouw. Het is pas van de laatste decennia, en vooral de laatste twee, dat het niet alleen normaal is dat vrouwen werken, maar zelfs dat het weinig normaal wordt gevonden als vrouwen er bewust voor kiezen om dit niet te doen. Daar kun je uit afleiden dat het dus helemaal niet zo raar is dat jij kiest voor deze rol: zeker als je kijkt naar het recente verleden van ons eigen land, ben je zeer zeker niet de enige.

Het moet natuurlijk vooral financieel haalbaar zijn: als jij samen met je partner van één inkomen kunt rondkomen, is dit een keuze die je kunt maken. Daar moet je natuurlijk even over nadenken: wellicht ontvang je nu nog een gedeeltelijke uitkering, en die inkomsten vallen natuurlijk weg als je besluit niet meer beschikbaar te willen zijn voor de arbeidsmarkt. Maar als dat kán in jullie situatie, en het maakt jou gelukkig, waarom zou je het dan niet doen?

De politiek voert hier ook een tegenstrijdig beleid in, vind ik. Aan de ene kant moet elke vrouw de arbeidsmarkt op, zoeken naar banen die er überhaupt niet zijn, en moet iedereen werken terwijl het niet reëel is om letterlijk iedereen aan het werk te hebben. Aan de andere kant wordt kinderopvang steeds duurder, is er kritiek op ouders die "niet opvoeden", en moet iedereen gaan mantelzorgen en vrijwilligerswerk doen in het verzorgingstehuis. Niemand kan al deze dingen tegelijk doen, en je moet dus simpelweg prioriteiten stellen. Die mensen die ervoor kiezen om thuis te blijven voor hun kinderen, leesmoeder zijn op school, mantelzorger zijn voor hun ouder wordende ouders en vrijwilligerswerk doen in de buurt, vervullen een onmisbare rol in onze samenleving. Je offert er je salaris voor op, en stelt je op een andere manier in dienst van de maatschappij. Daarbij maak je ruimte op de arbeidsmarkt voor iemand die het geld echt nódig heeft.

Als je er op die manier tegenaan kijkt, hoef jij je niet te schamen voor je keuze. En als jij je niet schaamt, kun je je keus vást ook op een goede manier brengen aan je ouders.

Tenslotte een persoonlijke tip: met het oog op terugkeer naar werk in de toekomst (als je dit weer wilt, als de kinderen groter worden, of als de omstandigheden je daartoe zouden dwingen als jullie het geld wél nodig hebben) zou het verstandig zijn om feeling te houden met het door jou gekozen vakgebied. Dit hoeft natuurlijk niet per se door betaalde arbeid.