Wat kun je als ouder nog doen als je kind van 22 jaar, zelfstandig wonend, lijkt te gaan ontsporen? En zelf niet voor rede vatbaar is?

Question

Zijn er instanties die dan nog kunnen ingrijpen? Waar kun je als ouder dan nog terecht?

Toegevoegd na 19 minuten:
Loslaten is toch eigenlijk niet mogelijk dan? Je wilt toch niet toekijken en afwachten?

 · Accepted Answer

Heb het zelf ook meegemaakt en het is bijna ondoenlijk om hulp te vinden in dit stadium.
Hij is volwassen, in dat opzicht kun je weinig uitrichten.
Ik heb ook ooit geprobeerd externe hulp  in te schakelen voor mijn volwassen zoon via de huisarts die helemaal achter me stond, maar het eindigde toch altijd bij: hij is volwassen, hij moet zelf willen, hij moet er open voor staan.
Het lukte niet, men zei: pas als hij een gevaar is voor zichzelf of de samenleving kunnen we misschien iets doen. Zelfs toen mijn zoon, die het mentaal heel moeilijk had bijna in een psychose raakte kreeg ik niets voor elkaar. Ook raakte hij  onder verkeerde, sekte-achtige invloeden. 
Wat ik al die tijd heb gedaan is proberen kontakt met hem te houden, de lijnen open te houden, hem nooit te veroordelen, altijd met hem te blijven praten.
Maar dat is ozo moeilijk en bijna ondoenlijk, en er zijn heel wat momenten geweest dat ik het bijna opgaf. Hij woonde bij mij in huis, dat scheelde, maar dat maakte het soms ook loodzwaar. De vraag is hoelang je door moet gaan, want er is een grens.
Er was een moment dat ik tegen mijn zoon heb gezegd: ik kan niet meer, doe wat je wilt of moet doen, ik weet het niet meer.
Uiteindelijk was de weg lang en ik heb vaak gewanhoopt, en we zijn er nog niet, maar het gaat heel goed met hem, hij volgt een goede studie, heeft een supervriendin en is meestal stabiel. Maar daar hebben we wel bijna 5 jaar over gedaan. 
Heel veel sterkte, het is ons uiteindelijk ook gelukt, ik zeg niet dat het altijd zo gaat, maar misschien heb je een beetje steun aan mijn verhaal. Sterkte en succes!

 · Answer

Als ouder kun je niet echt ergens terecht, omdat je kind volwassen is.
Maar je kunt er wel voor zorgen dat je een sociaal vangnet hebt, zodat je zelf altijd met iemand hierover kunt praten.
Misschien ken je iemand die jouw kind heel goed kent, en waarvan je weet dat jouw kind ernaar zou luisteren? Vaak luisteren oudere kinderen eerder naar andere (volwassen) personen dan hun ouders. 
Ik zou zo iemand proberen in te schakelen om met je kind te praten.

 · Answer

Helaas daar kun je niets aan doen, vanaf dat ze 18 jaar zijn worden ze als volwassen aangezien en heb jij het nakijken. Wij hebben er inmiddels al iets langer ervaring mee en je kan er helemaal niks aan doen

 · Answer

Dan kun je nog loslaten. Dat is moeilijk, maar wel het meest nuttig op zo'n moment.

Loslaten betekent overigens niet dat je er niet kunt zijn als dat gewenst is. Dat hangt van je eigen wensen af.

 · Answer

Ja, je kunt een volwassene onder curatele laten stellen wegens drankmisbruik, verkwisting of een geestelijke stoornis door de rechter. Ook kun je bewind instellen.

Toegevoegd na 3 minuten:
Maar, dit gaat natuurlijk alleen om financiele zaken en het zelfstandig kunnen deelnemen in maatschappelijk verkeer. Ik zou niet weten hoe te voorkomen dat je kind, ondanks alle moeite, toch nog ontsporen zou.

 · Answer

Het is triest maar je kunt helemaal niets. Je kind is volwassen en je hebt dus geen zeggenschap meer. Alleen als hij/zij een gevaar gaat vormen voor de omgeving kan hij door de rechter verplicht worden opgenomen.
Soms kun je via de wijkagent en huisarts proberen een bescherming om hem/haar heen te bouwen. Maar als ouders sta je machteloos.
Heel veel sterkte.

 · Answer

Je kunt niets doen op 22 jarige leeftijd, je had het veel eerder moeten doen, dan had het wellicht wat uitgehaald, maar als je begint op 22 jarige leeftijd ben je te laat...

En loslaten is je enige optie... Je moet toekijken en afwachten...

 · Answer

Dat ligt er volledig aan op wat voor manier hij "ontspoort".
Ik weet dat je als ouder in Den Haag voor psychische problemen van je kind terecht bij het Parnassia. Daar helpen ze je met je vragen. En willen ze ook graag helpen met de opvang van je zoon. Ook als hij dat niet wil staan ze in ieder geval altijd voor jouw klaar. 
En op het moment dat hij er zelf klaar voor is, is hij natuurlijk meer dan welkom.
In de algemene psychische zorg heb je ook GGZ nederland. Maar daar heb ik persoonlijk nogal slechte ervaringen mee. Ze helpen graag door de persoon met wie het slecht door zoveel pillen te geven dat hij niet meer weet dat hij überhaupt ergens last van heeft. En familie word helemaal nergens bij geholpen of ingelicht.
Je kan altijd contact opnemen met instanties in de buurt en vragen wat ze voor jou kunnen betekenen. En niet wat ze direct voor je zoon kunnen doen. Want dan zal altijd het antwoord zijn: Hij is al volwassen en dan kunnen we niks tegen zin doen.
Zorg ook dat je ondanks alles altijd voor je zoon klaarstaat. Vraag ook aan vrienden van hem of ze je willen helpen. 
Ik hoop dat je wat aan deze info hebt. In ieder geval veel sterkte. Het kan soms heel moeilijk zijn in hulpverleningsland om de juiste hulp te krijgen als je niet bekend bent daar. Maar deze tips kunnen je helpen om in ieder geval door te dringen. En dan volgt de rest vanzelf.

Wat kun je als ouder nog doen als je kind van 22 jaar, zelfstandig wonend, lijkt te gaan ontsporen? En zelf niet voor rede vatbaar is?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?