Hoe kan ik mijn vader uitleggen dat ik zijn vriendin niet meer wil zien?

Die situatie hebben mijn zus en ik ook.....
We praten er veel over samen, maar er is niets aan te veranderen, tot die conclusie zijn we wel gekomen.

Je vader is een volwassen mens, die zelf uit mag/moet/kan maken, met wie hij zijn leven deelt. Ook al had je dat liever anders gezien: je zult het moeten accepteren.
En het alternatief : je vader in z'n eentje, wachtend tot één van de kinderen bij hem langskomt, is ook niet echt fijn - de volwassen kinderen hebben tenslotte ook hun eigen leven.
Nu wordt er tenminste koffie gezet, de was gestreken, hij zit niet alleen, hij hoeft niet in z'n eentje boodschappen te doen, er wordt voor hem gezorgd, er is een levend wezen dat bij hem is, dag en nacht. Dus puur op je verstand moet je dankbaar zijn dat ze er is.
Gevoelsmatig moet je daar zelf een mouw aan passen : je bent zelf verantwoordelijk voor hoe je met je gevoelens omgaat.
Hij verandert erg door haar, schrijf je. Mensen veranderen hun hele leven, ook dat zal je moeten accepteren.

Als ze, zoals bij onze vader, 'joined at the hip' zijn, ze geen stap doen zonder elkaar, probeer je vader dan minder als je vader, en meer als een hele oude vriend, die je al je hele leven kent, te gaan zien. Wij krijgen door haar niet eens meer de kans een één op één gesprek met hem te voeren. Het is niet anders. we moeten dit soort dingen nemen, zoals ze komen.

Wij hebben wel eens gedacht, dat hij zou opmerken, hoe 'anders' de rol is geworden die hij in ons leven speelt.
Maar blijkbaar is dat minder belangrijk voor hem dan haar aanwezigheid.
Het is niet anders. ik wens je wijsheid in het bepalen van je nieuwe rol in zijn leven. Ze ís er nou eenmaal, hij wil zo met haar leven, dus ga door met je eigen leven, en neem haar op de koop toe. Op een dag zal hij er niet meer zijn, dus maak die laatste jaren niet extra moeilijk voor hem. Dat zou je je later kunnen gaan verwijten, en dat wil je vást niet.