N.a.v. de vraag over waarom vreemdgaan zo gevoelig ligt.
Sommige mensen kunnen in gedachten al tijdenlang vreemdgaan met een ander dan hun eigen partner. Ze zijn verliefd, en denken de hele tijd aan hoe het zou zijn met hem/haar, maar het blijft bij fantaseren en is geen uitvoeren.
Andere mensen maken de fout van vreemdgaan werkelijk, maar dan als slippertje voor één nacht, en zijn niet verliefd op diegene, maar voelden zich er alleen maar lichamelijk toe aangetrokken.
Vind je de eerste vorm ook vreemdgaan, en welke van beide vormen is erger?
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?