Hoe kun je boosheid met liefde benaderen?

Het is geven en nemen in een relatie. Daadwerkelijk steeds echt boos blijven voelen, kan je niet blijven wegstoppen. Het is of een situatie samen kunnen veranderen of accepteren. Kan je dat niet accepteren dan wreekt zich dat uiteindelijk en loopt het vroeg of laat 9 van de 10x spaak

Ik ken dat wel. Ik denk dat je moet beoordelen hoe belangrijk dat voor je is.
Is het echt belangrijk en kom je er niet samen uit (wat heel goed mogelijk is als je beide een andere mening hebt) dan zul je moeten kiezen of je gaat verder met die persoon of niet. In het laatste geval laat je het en accepteer je het verschil.
Er zit niks anders op. Je kunt niet alles onder de mantel der liefde blijven schuiven.
Mss helpt het als je beseft dat je zelf ook niet perfect bent en dat hij of zij ook dingen van jou pikt die voor hem belangrijk zijn maar die jij niet hebt.
Leven en laten leven denk ik dan.

Maar goed, iedereen heeft iets, maar of dat voor jou ook iets is moet je zelf beoordelen.

Misschien wordt het duidelijker voor je hoe je erin staat, als je alles van een afstandje bekijkt. Als het niet om jouw boosheid gaat, maar om die van een vriendin of zo. Wat zou je adviseren?

Een andere mogelijkheid: stel, dat je deze persoon nooit meer zult zien. Er kan dus niets meer uitgesproken worden en jij blijft zitten met je boosheid.
Wat zou jij dan met die boosheid doen? Er zijn vele mogelijkheden, bijvoorbeeld:
- je kunt erin blijven hangen,
- je kunt je boosheid uiten,
- je kunt je boosheid aanvaarden,
- je kun de persoon vergeven,
- je kunt het loslaten.
In feite ben JIJ degene, die boos is en daarom ben JIJ de enige, die er iets mee kan doen.

Nog een mogelijkheid: schijf alles op. Alles wat je voelt en denkt. Schaam je niet, zet het gewoon allemaal totaal eerlijk voor jezelf op papier met daarbij alle associaties, alle voors en tegens. Misschien geeft je dat helderheid.

En als laatste: boosheid en liefde zijn behoorlijk tegengesteld.... misschien is het wel onmogelijk wat je wilt. Maar het is zeker een zelfonderzoek waard denk ik!
Heel veel succes.
+ voor je vraag!

Je kunt volgens mij ,
je eigen boosheid alleen met je eigen liefde benaderen en verzachten of wegnemen.

Ik denk dat ik een vergelijkbare situatie met mijn dochter heb meegemaakt. Ik werd steeds weer boos over hetzelfde, de sfeer thuis werd er niet beter op, zij boos, ik boos, bah. Steeds weer dezelfde discussies. Tot iemand aan mij vroeg: "Helpen die discussies?"
Nee, voor geen meter, realiseerde ik me. Vanaf dat moment kon ik het loslaten. Het onderwerp kwam (en komt) nog wel eens ter sprake, maar dan op een ontspannen wijze. We weten van elkaar dat we er verschillend over denken.
Maar ik laat de kwestie niet meer mijn gemoedsrust verpesten, en de sfeer in huis verzieken. Ik kan er immers blijkbaar ook niks aan doen.
Ik hoop nu dat het probleem vanzelf eens zal verdwijnen; dat zij er iets aan gaat doen bijvoorbeeld. Maar eigenlijk is dat niet meer zo belangrijk. Ik kijk er anders tegenaan. En dat zorgt ervoor dat de rust in huis en in mij teruggekeerd is. De liefde heeft weer ruimte gekregen en de boosheid is weg. Echt waar!
Jij kunt je misschien ook afvragen of die boosheid, die discussies en die uitbarstingen helpen. En als het antwoord Nee is, dan voel jij misschien ook een innerlijke rust in plaats van die boosheid.
Ik hoop het voor je!

Boosheid zou je eigenlijk altijd met liefde moeten benaderen, maar daarin slaagt feitelijk niemand.

Hoe je die boosheid met liefde kunt benaderen?

Ik denk dan je moet beginnen met het aanvaarden van het feit dat er een meningsverschil is en dat het belang van de twee verschillende meningen de wederzijdse betrekkingen niet màg aantasten.

Ik bedoel hiermee dat de liefde, vriendschap, genegenheid zo waardevol is dat jullie toch niet door een (hooglopend) conflict uiteengedreven mogen worden.

Praat met elkaar en probeer met warmte en begrip naar elkaar te luisteren..en laat de ander weten dat..

Hoe belangrijk het onderwerp van het meningsverschil ook moge zijn..het jullie verhouding toch niet mag aantasten.

Als de ander boos reageert, blijf dan rustig en begripvol èn respecteer die andere mening..want..wellicht heeft de ander wel gelijk, hè.

Realiseer je goed dat die boosheid IN JOU zit en niet in het conflict en durf voor jezelf zo eerlijk te zijn dat te erkennen.

Tenslotte nog dit: Probeer deze manier van denken vast te houden..want alleen met liefde kun je de wereld verbeteren.

Als laatste wil ik nog zeggen dat ik dit een heel goede vraag vind en er derhalve een dikke + voor geef.

Groet,

Ton

Mogelijk kan het boek "geweldloos communiceren" van Marshall Rosenberg je helpen. Boosheid is een emotie die ruimte mag krijgen en dat kan in deze vorm met zowel respect voor jezelf en voor de ander waarop je boos bent. De grote valkuil in boos worden is dat er in de dialoog allerlei oordelen ontstaan die een gesprek uit de hand kunnen laten lopen. De geweldloze communicatie gaat altijd uit van:
-feiten, Wat hoor ik je zeggen en wat zie ik gebeuren?
-emoties, wat doen die feiten mij?
-Wat zou IK ermee willen?
-Hoe ziet dat eruit?
-En de laatste stap is mededogen naar jezelf en de ander.
Als deze vier stappen en het mededogen door beide gesprekspartners worden gehanteerd en er wordt echt en oprecht met aandacht naar elkaar geluisterd, dan wordt een dialoog heel anders.
Succes.

Er zijn al heel wat goede antwoorden gegeven, zie ik. Toch zie ik nog net niet dat punt waar ik het over wil hebben.

Nog even alles op een rijtje:
- je geeft veel om deze persoon
- deze persoon is belangrijk voor jou
- jullie hebben op een belangrijk punt een verschil van mening
- steeds als je daarmee geconfronteerd wordt, voel je boosheid
- je wilt toch een goede relatie met deze persoon houden
- daarom wil je niet boos worden op deze persoon.

Het is dat laatste waar (volgens mij) 'de schoen wringt'.
Het 'uiten van boosheid' hoeft niet hetzelfde te zijn als 'boos worden'. Jullie hebben op dit punt een verschillende mening, een compromis hebben jullie al getracht te krijgen, maar dat kan niet. Daarom houd je nu je gevoel van boosheid voor jezelf. Je confronteert diegene er niet meer mee. Maar jijzelf wordt wel steeds met die boosheid geconfronteerd! Ik denk dat dit de relatie tussen jullie beiden geen goed zal doen (op den duur).

Volgens mij moet je, op het moment waarop je de boosheid weer voelt opkomen, diegene (rustig) vertellen hoe jij je voelt. Dus niet 'boos worden', niet proberen de mening van diegene te veranderen, maar alleen maar: vertellen hoe jouw gevoel op dat punt is. Als jij voor die persoon net zo belangrijk is als omgekeerd, dan zal diegene naar jou luisteren. Ik denk dat meer niet nodig is. Als diegene maar begrijpt dat er bij jou een gevoel van boosheid bestaat, over dat punt waarop jullie van maning verschillen.

Dus niet alleen jij aanvaardt dat gevoel van boosheid, die ander ook. Jullie delen het dan als het ware.

ik denk dat niet de boosheid zelf het probleem is (of om hier mee om te gaan) maar de oorzaak wat deze boosheid opwerkt. (ben je gekwetst, teleurgesteld, vind je dat er meer rekening met je gehouden kan worden etc)

voor jezelf zal het ongetwijfeld overduidelijk zijn wat dit is, maar zal et even eigenschap X noemen.

eigenschap x is een feit, maar als het niet bespreekbaar is, of niet bespreekbaar omdat je elkaar niet tegemoet kan komen (valt m.i. ook aan te werken met hulp) zal het een kwestie zijn van aanvaarding, acceptatie, en dit toepassen.

eigenschap x is maar een heel klein deeltje van een persoon, dus het is goed dat je hierdoor niet de hele persoon vanuit het kadertje eigenschap x ziet.

dus wat je denk ik voor jezelf moet bepalen is
wil ik me wel of niet neerleggen bij het feit dat eigenschap x aanwezig is en blijft.
zo te lezen ben je gemotiveerd genoeg, dus ik zou me niet focussen op de woede, maar op een manier waarop de eigenschap niet meer zo'n impact op je gemoedstoestand heeft.

en als je boos bent hou het dan bij jezelf en geef aan: ik ben nu even boos omdat ik het voor mezelf moeilijk vind dat.......
niet jij maar puur mijn beleving maakt het een beetje moeilijk. ik heb eventjes nodig om te voorkomen dat ik mijn boosheid op jou reflecteer, want dit is iets wat ik beslist niet wil.