Waarom Geen relaties tussen leraren en leerlingen, artsen en patienten?

Omdat er in zulke relaties sprake is van een machtsverhouding, van ongelijkheid, afhankelijkheid. Natuurlijk kan er sprake zijn van gevoelens, maar men zou daar pas aan mogen toegeven als de afhankelijkheidsrelatie beeindigd is. Dus als de leerling het diploma heeft gehaald. Of als de patient naar een andere arts is overgestapt. Dan is er niks meer op tegen!

Dit is zodat er niet oneerlijk voorrang wordt verleend door een arts of leraar.
Een leraar kan zijn liefje een beter cijfer geven dan de leerling eigenlijk verdient. Daarnaast kan een leraar zijn leerling gaan chanteren doordat hij een hogere rang heeft dan een leerling.
Een arts zal waarschijnlijk bevooroordeeld naar zijn patient kijken en zal niet meer realistisch kijken wanneer er een relatie plaatsvind.

Tussen deze verschillende rollen zit verschil in rang. Een leraar staat over de leerling en een arts boven zijn patient (al veranderd dat in de gezondheidszorg behoorlijk). Het is niet goed om dan een relatie aan te gaan. Je staat dan niet in een gelijkwaardige positie, terwijl dat in een relatie wel zou moeten zijn.

Mensen zijn gelijk, maar hebben niet altijd een gelijkwaardige positie. Van leraren wordt verwacht dat zij ook een zorgfunctie hebben, een leerling moet hen kunnen vertrouwen en ook op hun objectiviteit kunnen rekenen in alle situaties. Daarvoor heb je een zekere afstand tussen mensen nodig. Als je in een gelijkwaardige positie inneemt, dan kun je niet meer in je functie functioneren. Stel je voor dat je liefje iets uit haalt dat niet mag, dan kun je als leraar heel moeilijk sancties opleggen of ouders gaan inlichten. Een onmogelijke situatie.

Omdat ze minderjarig zijn. Omdat ze een gezagsverhouding hebben.
Omdat ze hun werk niet objectief kunnen uitoefenen.

Hier wil ik wel een kanttekening bij plaatsen. Omdat ik denk dat iedere docent(e) een voorkeur heeft en daarnaar handelt.