Hoe uit je ontevredenheid bij iemand die snel op z'n teentjes is getrapt?

Altijd vanuit jezelf praten, dan voelt de ander zich niet aangevallen. Ik vind het niet zo fijn dat dit en dat gebeurt, want dan kan ik zus en zo. Je legt de verantwoordelijkheid dan geheel bij jezelf, en de ander kan er objectief over nadenken of hij of zij daar misschien iets aan zou kunnen veranderen.

Ik ben snel op mijn teentjes getrapt.
Ik weet dat van mezelf, maar heb liever niet dat iemand anders dat zegt, want dan ben ik weer op mijn teentjes getrapt.
Als antwoord op je vraag kan ik natuurlijk alleen voor mezelf antwoorden. Ik kan zeggen dat ik kritiek op mijn persoontje beter kan accepteren als die op een zakelijke manier wordt gegeven. Mijn tenen zijn iets langer als mijn vriendin ook haar handen in haar zij zet en met gefronste wenkbrauwen en wat hogere en luidere stem mij tot de orde roept.

Zeg hoe je je vóelt. "Ik voel me zus en zo" als dit of dat gebeurt., Dus niet "Ik vind dit en dat omdat jij dat en dat doet. Dan komt het in een verwijtende sfeer en dan heb je al heel gauw ruzie bij iemand met een kort lontje.

Verder kunt je je inleven in deze persoon waarom ze dat zou doen. benoem dat ook en geef haar een compliment voor hetgeen ze hier wel goed doet.

Het ligt veelal aan de toon die je opzet als je kritiek geeft.
Als je in verwijtende vorm kritiek geeft is het altijd mis.
Let op je boodschap.
Bijv: zou je voortaan willen letten op... want anders gaat het mis,voelt anders dan als je zegt: jij hebt hier een fout gemaakt en ik heb hier last van, dan voelt dat heel anders.

Ik zou denken: gewoon je ontevredenheid uiten, los van wat voor tenen dan ook. Als je doorlopend rekening moet gaan houden met lange tenen, raak je op den duur zelf gefrustreerd en ben je wellicht geneigd om alles maar binnen te houden om 'de lieve vrede te bewaren'. Dan maak je van je eigen hart een moordkuil en van andermans tenen een stelletje overgevoelige lichaamsdelen. Ik noem dat 'inleveren'. Uiteindelijk gaan mensen over jou heenlopen, want: o, jij bent zo meegaand / aardig / vriendelijk / invoelend. Dan wordt er totaal geen rekening meer gehouden met jouw tenen.

Beter is het om maar gewoon te zeggen wat je op je lever hebt. Vervolgens zal die ander misschien verontwaardigd / boos/ verongelijkt reageren, maar so what?

Soms is het gewoon heel gezond om iemand keihard de waarheid te vertellen. Verpak die waarheid desnoods in diplomatieke bewoordingen. Het is dan aan die ander om het pakpapier te verwijderen en te ontdekken wat er nu werkelijk verteld wordt. Kan hij / zij er niet tegen? Jammer dan.

Een beetje vriendschap, een beetje wederzijds respect kan wel tegen een stootje.

Iemand voorzichtig met woorden benaderen is dan heel belangrijk.

Hij/zij moet wèl ergens voelen dat de woorden voor hem/haar bedoeld zijn..maar jou er toch niet op kunnen aanvallen.

Hoe ik dat doe:
Ik vertel hem/haar een 'verhaal' over een voor hem/haar onbekend iemand/persoon waarin ik die onbekende persoon de negatieve daden laat verrichten of de minder aardige woorden laat uitspreken. Ik vertel hem/haar er ook bij hoe IK op die persoon reageer..

Het klinkt wellicht wat ingewikkeld..daarom even een voorbeeldje. Stel: Ik stoor mij b.v.aan het feit dat mijn vader altijd zijn jas over een stoel gooit als hij bij ons is.

Dan vertel ik hem tijdens een wandeling met hem: Hier de stad woont een aardige kerel die af en toe, samen met zijn vrouw, bij ons op visite komt.

Die vrouw is een heel lief mens met goede manieren..en een nette inslag..

Die kerel daarentegen, heeft één zeer onaangename eigenschap waaraan ik mij continu vreselijk stoor en dat is dat hij nooit zijn jas aan de kapstok hangt maar in plaats daarvan die jas gewoon ergens over een stoel kwakt.

Voor de rest is hij trouwens best een heel aardige man die altijd voor je klaar staat als zich eens iets voordoet... Dat maakt het ook meteen zo moeilijk hem eens wat harder aan te pakken.

Blijkbaar wacht die knaap niettemin tot ik daar een keertje goed boos om wordt..want na een aantal waarschuwingen volhardt hij nog altijd in zijn, zo onbeschofte en storende gedrag.

Natuurlijk voelt mijn vader zich dan wèl aangesproken.. maar hij kan zich niet verdedigen..Domweg..omdat ik hèm niet van iets beschuldig..

Hopelijk kun je hier iets mee. Succes in elk geval..

Groet,

Ton

dit soort mensen zijn vaak allergisch voor kritiek (ze vatten veel op als kritiek)

wat je m.i. het beste kan doen is vragen wat die persoon van een bepaalde situatie of voorval vindt, en waarom.

wat vindt hij/zij niet prettig aan jouw gedraging en waarom niet. het kan maar zo zijn dat dingen heel anders overkomen dan dat ze bedoeld zijn.

jij hebt dan de kans om het hoe en waarom uit te leggen van jouw kant zonder dat er wijzende vingertje en lange teentjes aan te pas hoeven te komen.

tussendoor vragen of ze het snappen, en dingen samenvatten om te kijken of je het goed begrijpt en nog op dezelfde lijn zit kan ook goed helpen.

Steeds vaker gebruik ik de volgende uitspraak als ik een vermoeden heb dat de ander vrij gevoelig is en zich snel gekwetst of aangevallen voelt:

"Ik wil je iets vertellen waarvan ik vermoed dat je het aanvankelijk niet leuk gaat vinden, dus zou ik het kunnen verzwijgen maar dan ik zou mezelf geen goeie of eerlijke vriendin (collega, partner, buurvrouw enz.) kunnen noemen."

Met deze uitspraak geef je aan dat er een minder leuk onderwerp zal aangesneden worden en dat je wel degelijk rekening houdt met de gevoelens van de ander.
Tegelijk geef je de ander ook een originele aanpak voor de toekomst mee.
Doorgaans krijg ik daar heel goeie reacties op.
Heel soms kan de ander echt geen weg met hetgeen ik te zeggen heb maar dan heb ik het spel ten minste fair en respectvol gespeeld en dat vind ik persoonlijk het belangrijkste.
Later zal die ander dat wel gaan beseffen en doorgaans komen ze dan uit zichzelf wel terug want niet iedereen reageert begripvol op moeilijke kwesties.

Na deze intro is het een kwestie van wikken en wegen als het om een gevoelig iemand gaat.
Maar dat weet je zelf ook wel en daar zal je dan wel weg mee kunnen, toch?

Oh ja, als je niet graag het woord ontevredenheid gebruikt dan kan je ook zeggen dat Jij enige weerstand voelt bij een aantal zaken. Dan leg je geen last (schuldgevoel?) op de schouders van de ander omdat je het over een beperking van jezelf hebt. In de praktijk is het ook wel zo hé dat jij een vorm van weerstand voelt als jullie contact hebben? Of begrijp ik dat verkeerd?

Succes ermee en fijn weekend nog!