waarom zijn paarden zo goed met gehandicapte kinderen?

Ik denk dat dit niks te maken heb met welke aandoening je heb, of over wat voor dier je het hebt. Een dier heeft altijd iets wat een mens niet heeft, bijv. zachte vacht, mooie veren, schattig snoetje.. enz... Ik denk dat je met een parkiet hetzelfde kan bereiken als met een paard. Andere mensen zullen het misschien niet zo zien, maar ik denk dat het niks met paarden te maken heeft. Juist omdat een dier niks terug kan zeggen, en altijd blij is (omdat je hem eten geeft), lijkt het alsof hij altijd veel liefde geeft, ik denk dat het dier zelf hier niet al te veel weet van heeft. Wel weet een dier spanning of iets dergelijks aan te voelen. Maar dat zit in de gene van een dier om te overleven.

Dieren discrimineren niet en gehandicapte kinderen kunnen een speciale band met dieren hebben. Waarom beter met paarden? Met een paard hebben ze een binding, te weten ze kunnen er op rijden, ze zijn trots dat ze een groot dier durven borstelen, een paard lijkt dankbaar voor hen en mogen ze belonen met wat hooi. Dus ze zijn emotioneel dichter bij het paard dan bijvoorbeeld met een kat omdat ze er meer mee samen kunnen doen. Daarbij zijn de meeste paarden, waar zij mee omgaan, rustig in de omgang en kunnen ze makkelijker hun genegenheid kwijt dan aan een hond in veel gevallen althans.

Dieren vertonen een bepaald gedrag. Voor gedomesticeerde dieren zal dat gedrag afgestemd zijn op mensen om de simpele reden dat deze dieren veel met mensen omgaan en deze dieren voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van mensen. Dat gedrag wordt verder niet beinvloed of iemand gehandicapt is of niet omdat een dier niet kan beoordelen of iemand gehandicapt is of niet.

Toevalligerwijs is het gedrag van sommige paarden (er zijn ook paarden waar je gehandicapten maar beter niet bij in de buurt kunt laten komen) zo dat dit goed aansluit bij de verwachtingen van gehandicapte kinderen. Mogelijk omdat de communicatie zich op een wat primitiever niveau afspeelt.

Met je vraag impliceer je dat een paard als het ware bewust keuzes maakt in de manier waarop het reageert in relatie tot gehandicapte kinderen. Dat is echter niet het geval. Het is niet meer dan natuurlijk gedrag. Wat niet wegneemt dat het natuurlijk hardstikke mooi is dat paarden daardoor veel voor deze kinderen kunnen betekenen.

Paarden zijn groot en, als ze goed afgericht zijn, ook heel braaf. En ze hebben ook geen vooroordelen, ze schelden niet uit maar ze zijn vaak wel heel goed in het troosten van mensen. En als je bijvoorbeeld zelf niet of niet goed kan lopen is het ook heerlijk om met voer zulke sterke benen te "lopen" en als iedereen je pest en niemand ooit naar je luistert is het ook geweldig om "iemand" te hebben die wel naar je wil luisteren en je bovendien niet tegenspreekt. Verder kan je ook je hart uitstorten tegen een paard, het paard zal er niet om lachen, enkel luisteren. En zeg nou zelf, het zijn ook nog eens prachtige dieren.