Het zit zo ,ik en mn man groeien steeds verder uit elkaar en als ik om aandacht vraag dan ben ik een zeur?ik weet het niet meer?

dan ga je een keer met hem naar de bios en wat eten ,zodat je het met hem kan bepraten over hoe het gaat. en een gezellige avond maken ;)

Je hebt een aantal opties.
- Meteen gaan scheiden en iemand opzoeken die zich wel in jou interesseert. Als je kinderen en/of een hypotheek hebt op een veel te duur huis, kleven er nadelen aan deze optie.
- Een relatie beginnen met je buurman en 'het' doen in het kamertje aangrenzend aan die kamer van je man.
Als je man naar bed komt kun je zeggen: "Goh, wat gingen de buren weer tekeer!!"
- Maak een hobby van Goeievraag. Dan vliegen de avonden voorbij.

Kies er maar eentje uit.

Waarschijnlijk komt hij aandacht van jou tekort.
Vraag hem eens naar zijn mening over dingen, vraag hem hoe zijn dag is geweest, Vertel hem waar je vreselijk om hebt moeten lachen vandaag.
Stel voor met Kerst iets leuks te doen. Zelf bedenken en voorstellen.

Het is beter te geven dan te ontvangen.

Toegevoegd na 3 dagen:
Met dit antwoord beoog ik het belang van eigen initiatief en zelfstandigheid te bevorderen.
Na de aanvulling, zou ik denken dat je beter niet kunt meegaan naar die feestjes, en zelf een uitje hebben met je vriendinnen, waarbij je voorstelt dat hij een keer kookt.
Wel hem uitbundig prijzen als hij heeft gekookt.

Op een of andere manier zitten jullie samen in een onaantrekkelijke sleur, en die moet jij verbreken, want jij hebt er last van. Hij misschien ook, maar hij heeft de vraag niet gesteld.

Dus initiatief en verantwoordelijkheid nemen voor een verandering in jullie relatie.

"zogenaamd te werken" schrijf je. Wat denk je dat hij daar in feite zit te doen? Porno kijken? E-mailen met z'n maitresse? Of wat?

Bestel eens een of ander lekker eten of kook zelf wat bijzonders. Kleed je sexy aan. Dek de tafel mooi en met brandende kaarsen. Maak een fles wijn open. Hij zal ongetwijfeld vragen wat dat allemaal moet en dan heb jij meteen een opening om je probleem aan te kaarten. Ga hem niet met verwijten te lijf maar zeg dat het je verdriet doet dat jullie uit elkaar groeien en dat je dat graag anders zou willen. Je merkt gauw genoeg of hij er open voor staat.

Hai,
Ik zou het bespreekbaar proberen te maken, en misschien dan elders dan thuis in een ongedwongen sfeer, hoe moeilijk dat misschien ook is.
Als dit zo doorgaat, dan blijft het malen in je hoofd en alles wat je man doet kan voor jou als een afwijzing gaan voelen.
En ik zou het ook wel willen weten wat hij dan daar in dat kamertje doet, is dat ook misschien wel van invloed op zijn houding naar jou.
Het is natuurlijk ook moeilijk om een "pasklaar" antwoord te geven want in een relatie speelt er natuurlijk zoveel meer mee.
Maar het lijkt mij het beste om te gaan praten met elkaar, en probeer dan ook te luisteren, klinkt misschien logisch, maar je bent snel geneigd om in de verdediging te schieten (bedoel ik niet persoonlijk, maar zo werkt dat vaak).
Dan kan je er altijd nog weer over nadenken, en evt op terugkomen. Misschien ligt er iets bij jou, er kan van alles zijn, maar spreek het uit, blijf bij jouw gevoel, wat zijn houding bij jou doet.
En dan maar verder kijken wat te doen.
Heel veel succes!

Ga eens onverwacht met een kopje koffie met iets lekkers naar zn kamertje.
Het lijkt mij dat het daar niet verboden zal zijn voor zn vrouw.
Je kunt hem heel duidelijk vertellen dat er gepraat moet gaan worden, omdat je bang bent dat je anders gaat twijfelen of dit huwelijk nog de moeite waard is.
Plan een dagje voor samen , een lange boswandeling , of b.v. een dagje naar een uitgebreide sauna kan heerlijk zijn . In die relaxte sfeer kunnen vele gesprekken boven komen.
Vertel dat de avonden vast gezelliger kunnen,
misschien kunnen jullie inlasten om b.v. wat spelletjes te doen, scrabbelen, een cryptogram op lossen of iets dergelijks.
Misschien hebben jullie er al lang niet meer over nagedacht om het samen gezellig te maken.
Dus...maak hem heel duidelijk dat als er niks gebeurd...dat het huwelijk dan wel eens over zal kunnen gaan.
Ik wens je veel sterkte !

Toegevoegd na 4 dagen:
Na die aanvulling...
Je vraagt of je zeurt ... nee dus... jij zeurt niet !
Je vindt het gewoon ontzettend ongezellig zo.
Als je geen zoon van 12 in huis had had dan zal ik zeggen... probeer een tijdje op jezelf te gaan wonen en er allebei over na te denken of je elkaar mist of dat je het prettiger vindt om ieder zn eigen weg te gaan.
Nu dat jullie je zoon van 12 nog hebben is dat wat moeilijker,want voor hem moet toch nog wat gezorgd worden.
Het lijkt (en dat klinkt heel rot) dat je man dus niet meer zo geinteresseerd is in je.
Waardoor zal hij jou weer "zien zitten/staan ".Na zo lang samen te zijn sluipt waarschijnlijk ook een beetje de sleur mee in.
Misschien is het leuk om je een keer te metamorfosen,
vraag eens of hij het leuk vindt als je b.v. eens een ander kapsel zal nemen of heel andere kledingstijl.
Ik kan me zo voorstellen dat je het na zoveel jaren misschien niet meer zo erg met je uiterlijk bezig bent ??
Ik kan het natuurlijk mis hebben, misschien zie je er juist hartstikke leuk uit !!
Heb je een baan(tje) ... zoniet.. een leuke (parttime) baan kan meer inhoud in je leven geven en kijkt hij misschien ook eens anders tegen jou aan als je iets aan het ondernemen bent ?
Zeg gewoon eens tegen hem...als de jongens oud genoeg zijn ga ik toch eens naar een eigen flatje kijken, want ik voel me verdrietig zo en denk dat ik dan beter mn eigen weg kan gaan i.p.v. me af te vragen hoe ik mn ontevredenheid op kan lossen !!
Sterkte alweer !!

In vrijwel elk huwelijk ontstaat om de zoveel jaar een crisis.

De eerste is omstreeks de tijd dat het stel c.a. tien jaar bij elkaar is. Men raakt dan een beetje uitgekeken op elkaar.

De tweede crisis is rond de vijfentwintig jaar huwelijk en de derde is zo plusminus de vijftigste huwelijksverjaardag.

Ik vermoed dat jullie in de eerste crisis zitten..dus dat jullie c.a. tien jaar bij elkaar zijn.

Als jullie meer en meer uit elkaar aan het groeien zijn is het hoogst noodzakelijk dat jullie eens ernstig met elkaar gaan praten..omdat jullie anders regelrecht naar een echtscheiding toe glijden..

Ga dus een keertje naar je man toe als hij 'aan het werk is' op zijn kamer en probeer een gesprek te beginnen.

Waarschijnlijk kapt hij dat meteen af..maar de angst daarvoor mag geen reden zijn voor jou het te laten.

Je moet het gewoon geprobeerd hebben..om het latere verwijt dat je het hem nooit gevraagd hebt, te voorkomen.

Nadat hij het gesprek afgekapt heeft, kun je overwegen hem een brief te schrijven met daarin je zorgen m.b.t. jullie relatie.

Stel hem in je brief voor eens samen een diepgaand gesprek te hebben teneinde tot een oplossing te komen.

Zeg in je brief ook dat je zo graag wilt dat alles weer wordt zoals in het in begin was..toen jullie nog zo veel van elkaar hielden.

En zeg hem tenslotte in je brief dat je (nog) zoveel van hem houdt en hem nooit wilt..

Dat je zijn aandacht èn zijn liefde wilt..is overigens een heel normale wens..die ik goed van jou kan begrijpen. En een zeur ben je dus absoluut niet..

Als je verder nog iets wilt weten of wellicht wat hulp behoeft dan mail je mij maar..ik wil jou en jullie graag van dienst zijn.

Groetjes en een warme knuffel,

Ton

Over dit onderwerp is natuurlijk al heel veel nagedacht en geschreven. Je bent echt niet de enige die met deze vraag worstelt.

Je vraag is heel algemeen, dus een specifiek antwoord zit er niet in. Daarom raad ik je aan, om gewoon te gaan lezen. Onderstaand boek kun je in de bibliotheek lenen. Het is anders dan veel andere boeken over dit onderwerp, omdat het niet focust op dingen die fout gaan, maar juist op hoe je dingen kan laten werken.
Het is een zeer positief geschreven boek, je zult er hoop uit putten, en dingen gaan zien.

Veel succes en geluk!

het wordt tijd dat jullie eens goed met elkaar gaan praten
Anders kun je beter uitkijken naar iemand die je wel aandacht wil geven.

Ik herken deze situatie heel goed.
Het lijkt erop dat je gewoon niet meer dichter tot elkaar komt. Het huwelijk lijkt een beetje over. Hij voelt dat ook wel, ergens diep weg, anders ging hij niet steeds naar zijn kamer.
Maar misschien wil hij het niet erkennen omdat hij gewend is aan de situatie en niet van grote veranderingen houdt. Hij zit zijn tijd wel uit. Voor sommige mannen werkt dat zo.
Zij zijn zich er vaak zelfs niet van bewust dat hun huwelijk leegbloedt, dat de vrouw geen energie meer kan ombrengen om het huwelijk te helen.
Voor de vragenstelster is dit zwaar, maar je kan beter niet als een slachtoffer blijven klagen in de situatie. Je kan een aantal dingen doen. Je hebt al met hem gepraat etc etc, en het helpt niet. Dus; als je toch liever bij deze man blijft, om welke reden dan ook, zal jij je eigen avonden in moeten gaan vullen met leuke dingen. Je gaat je eigen leven leiden, hij het zijne, en misschien ben je dan niet super tevreden met de relatie maar je leidt wel een leven waarin je dingen doet die je leuk vindt.
Als je dat niet ziet zitten, dan kan je erover denken om je man te vertellen dat voor jou de maat vol is en dat je naar een relatietherapie wilt, samen met hem, waar jij trouwens natuurlijk ook met je eigen aandeel in deze situatie geconfronteerd wordt.
Als je man dat niet wil moet je serieus gaan overwegen of je écht wel bij hem wilt blijven.
Dat is een angstige gedachte, je wereld zal op de kop gaan.
Maar beter dat, dan jaren blijven klagen dat hij je niet biedt waarop je hoopte, terecht of niet.
Neem je leven in eigen beheer, of je nu bij hem blijft of niet.
Laat het niet van hem afhangen of jij leuke avonden hebt.
Zeg tegen hem als hij thuiskomt: zet maar lekker koffie, ik ga met .... weg want er is een leuke avond daar en daar.
Maar klaag niet langer dan 10 minuten per etmaal ;-).
Zelf ben ik gaan scheiden, en nu zegt mijn ex-genoot: *Je had gelijk, ons huwelijk was doodgebloed maar ik zou nooit gedurfd hebben om te scheiden.*
Ik kan niet garanderen dat je je geluk vindt als je gaat scheiden. Het is een moeilijke situatie, ik maakte mijn keuze, jij maakt jouw eigen keuze. Ik kan alleen zeggen: Neem, hoe dan ook, het heft in eigen hand.
Sta op.

Jullie zijn al 30 jaar bij elkaar, je kent elkaar door en door.
Hij zal zijn kaarten eerlijk op tafel moeten leggen. Bekennen als er een ander in het spel is en alleen verliefd zijn of meer emoties delen met die ander dan met jou is al voldoende. Zit hij in een persoonlijke crisis dan moet hij het ook duidelijk tegen jou zeggen. op dit moment bezorgt hij jou alleen maar het gevoel dat jij alles verkeerd doet. Soort gemakzucht waarmee je geen genoegen moet nemen, misschien kun je een relatie therapeut in de arm nemen vaak toont iemand dan meer respect. Jou man kan het ook doorgaans moeilijk hebben om zijn gevoel onder woorden te brengen, je moet hem daarbij helpen en verder gewoon doorgaan met alles dat voor jou goed is.

Sprekend vanuit mezelf: als je me in een hoek drukt, of als je te dwingend of aanvallend wordt, zul je van mij een reactie krijgen waarbij de term "een zeur" best zou kunnen vallen.

Hoe dit op te lossen? Geef hem de ruimte die hij nodig vindt. Ga niet gelijk bij de eerste de beste gelegenheid dat er een gesprek kan plaatsvinden in op al die dingen aan hem die je dwarszitten, maar werk aan het herstel van (wederzijds) vertrouwen.

Onthoudt hierbij: je kunt hem niet veranderen. Alleen jouw eigen aandeel in de kwestie is door jou te beinvloeden.

Persoonlijk vind ik het begin van je vraag al veelbetekenend; Ik en mijn man.
Dat lijkt er op, dat jij jezelf op de 1e plaats zet. Misschien heeft je man die beslissing genomen, die jij een ander ook adviseert in je enige antwoord tot nu toe:Het abonnement op deze vriend uitzetten!
Op welke manier vraag je om aandacht, kun je dat ook aangeven?

Leuk al die adviezen, maar elk mens is anders. Ik zou ook van de daken willen schreeuwen "koffers pakken, vandaag nog", maar dat gold voor mij en kan voor jou anders uitpakken. Als jij er alleen als huishoudster wilt blijven zijn en voor de eventuele seks, moet je dat vooral doen. Scheiden lijkt moeilijk, maar als ik had geweten dat het zo fijn zou zijn na verloop van tijd, had ik het van de 40 jaar 39 jaar eerder gedaan! Kies voor jezelf, met of zonder hem, maar vooral voor jezelf. Een onbekend pad is donker, maar daar wennen je ogen wel aan!

PS: Leuke man vinden: Schoolbank.nl kan je HEEL gelukkig maken.

Als je om aandacht vraagt ben je een zeur is niet bepaald respectvol.
Je bent wel beiden verantwoordelijk voor een goede en leuke, gezellige relatie.
Je kunt voorstellen om een keer naar de bios te gaan, uit eten of iets anders leuks.
Een leuke wandeling is ook goed. Dan kom je mss wat makkelijker tot een gesprek.
Of je vraagt op de man af (dat is meer mijn stijl) hoe hij jullie relatie beoordeeld.

Ga een goed gesprek met hem aan, zeg wat je denkt, zeg hoe je je voelt. Als je dit niet zegt groeien jullie alleen maar meer uit elkaar. Waarschijnlijk weet hij dit niet en is hij gewoon druk en een beetje in een dipje. Als je hem dit verteld hebt en hij wil het verbeteren plan een keer een avondje uit.
Hou elke avond goede gesprekken.

Je moet het bespreekbaar maken als hij je een zeur blijft vinden en jouw gevoelens niet serieus neemt, dan moet je op zoek gaan naar iemand anders die jouw gevoelens wel serieus neemt .

Het huwelijk is een ingewikkeld iets. Ik heb pas een boek gelezen wat echt een inzicht geeft.. "de vijf talen van de liefde" van Gary Chapman. Misschien dat je daar wat aan hebt.

Vraag me af of jullie echt uit elkaar groeien of dat jou man alleen maar zich "verstopt" op zijn werkkamer omdat hij zich verveelt als hij bij jou zit.

Ik weet het, het moet hoogste waarschijnlijk weer van jou komen maar probeer is 's avonds wat vaker iets te doen waar zijn interesse naar uitgaat, probeer dat samen te doen.

Praat nooit over uitelkaar groeien maar over dingen samen ondernemen, dingen die jullie beide interesseren, verras hem is op een speciale spannende wijze 's avonds op zijn kamer.

Als het goed is, is houden van elkaar, niet van hij houdt van mij en als ik dat beleef van houd ik ook van hem. Want als dit andersom ook zo ervaren wordt wacht je allebij af en gebeurd er niets en groei je uit elkaar. Nee zo werkt liefde dus niet, en toch wij mensen denken altijd hij of zij moet mij eerst liefde tonen want ander is er geen opening. Nee zegt de praktijk en zegt ook juist nu het kerstfeest. Ik moet eerst de ander liefhebben en daarna zal de ander mij gaan lief hebben. Zoals in de bijbel staat: alzo lief heeft God de wereld gehad, dat hij zijn enig geboren Zoon gegeven heeft.
Je moet dus juist aandacht aan hem gaan besteden, dingen doen/zeggen/dragen die hij prettig vind en dan zal je zien dat er ook wat terug komt. Bij de één zal dit langzaam beter worden en bij de ander zal dit gelijk omslaan. Maar we moeten niet afwachten tot je helemaal uit elkaar gegroeid hebt, des te groter is de weg terug.

Als ik de leeftijden van uw zoons hoor en de duur van uw huwelijk, zou ik uit deze vraag haast een conclusie trekken. 'Midlife'.

Ga na, waarom hij destijds en ook in crisistijden steeds voor jou heeft gekozen. Laat hem die kanten zien/ervaren!

Je kent je man waarschijnlijk als geen ander, maar jullie praten te weinig. Echter weet je waarschijnlijk wel het antwoord op de vraag wat voor hem het grootste probleem achter ouder worden is. Denk je dat hij bang is niet meer gezien te worden? Is hij gevoelig voor een 'is dit het nu'-fase?

Probeer hem door die onzekerheden van de midlife te halen. Het niet communiceren maakt het alleen erger, dus ga gas geven en zet hem in een positieve opwaardse spiraal.

Toegevoegd na 1 dag:
Overigens, ja, je bent aan het zeuren... maar terecht...
Echter, klim als eerste uit die negatieve gedachtestroom...

Geniet vooral van dingen die jij leuk vind, plaats jezelf minder afhankelijk van hem. Ga een keer een avondje iets leuks doen met je zoons. Blijf niet voor hem klaar zitten, laat het eten eens lekker zitten.

Hij zal zich afvragen waar jullie zijn, er staat geen eten klaar, er ligt wel een briefje: "schat, bestel maar een pizza, ik ben met de jongens naar de film". En als je thuiskomt geeft je kwasi nonchalant aan dat je plotseling op dat idee kwam en dat jullie het super naar je zin gehad hebben. Waarschijnlijk begint hij dan te zeuren om zijn eten. De rollen zijn hiermee een keer omgedraaid.
Vraag hem waarom hij zich druk maakt zonder hem te verwijten. Toon begrip, maar ga niet door het stof. Geef aan dat je het volgende keer op tijd probeert aan te geven, maar dat je voortaan wat vaker voor jezelf kiest.

Oh ja, en zodra hij zeurderig doet over wat dan ook, dan mag je hem best spiegelen. 'Wat zeur je nu en waarom vind je het zo'n probleem om voor jezelf te zorgen?'

Naar mijn idee zorg je te goed voor hem en hebben jullie meer een moeder-zoon relatie dan gelijkwaardig partners.

Uw partner gedraagt zich als een overjarige puber.
Indien uw kinderen inwonend zijn, dan neem ik aan dat zij een eigen kamer hebben. (zo niet, dan krijgt 1 van uw zoons uw partners tv/pc/hobbykamertje)
Het is in deze denkbeeldig dat uw kinderen zich gaan spiegelen aan hun vader, terwijl uw partner toch een voorbeeldfunctie moet vervullen.

Het eind van het liedje is dat u nog alleen maar goed bent om hun vuile was te doen en hun monden te vullen en de boel draaiende te houden.
U verdient beter en dat weet u zelf ook wel.
Uw partner dient u onvoorwaardelijk lief te hebben en op handen te dragen.

Nu is een man bijna niet te veranderen, tenzij hij voor het blok wordt gezet. U zegt hem gewoon de wacht aan.
U heeft bv recht op openheid van zaken mbt wat er op zijn computer afspeelt. Ga niet hardop denken dat u daar nieuwsgierig naar bent, want dat geeft hem de tijd om alles te wissen.

Verras hem met een hapje en een drankje op zijn kamer en informeer naar zijn accounts en andere bezigheden op de computer. Ook al zegt hij dat u dat toch niet snapt, dan legt hij dat maar haarfijn uit totdat u het wel snapt.
Hij heeft immers toch niets te verbergen......toch?
U kunt zich voorstellen wat iemand te verbergen heeft op de computer waarvan de partner niets mag weten.

Het ergste is natuurlijk dat de partner zijn/haar heil buitenshuis zoekt. (al of niet digitaal.)
Mocht er een ander in het spel zijn (digitaal) dan is het nog te herstellen. Is er fysiek contact dan kan het einde oefening zijn, maar dat ligt geheel aan jullie beiden qua inzet om de relatie te behouden.

Zonder wederzijds respect en liefde gedijt u niet, en zonder schone gestreken kleding kan uw partner ook niet op zijn werk aankomen.
Als men al lange tijd bij elkaar is en daarvan ook een groot deel gehuwd, en 3 kinderen heeft, dan raakt men niet op elkaar uitgekeken als er overgewicht, ziekte of handicap om de hoek komt kijken. De liefde voor elkaar blijft.

Wel kunnen de beide partners inzet tonen om aan de relatie te werken en alle mogelijkheden met nieuwe invalshoeken te bekijken.
In oorlog en liefde is (bijna) alles toegestaan.
Bedenk dat men een huwelijksboot drijvende moet houden door samen de helling op te gaan, samen de boot te repareren, te vernieuwen en tijdens het varen de kop in de wind te houden.
Indien uw partner geen prater is, dan mag hij zijn wensen en ongenoegen op schrift stellen en u een mailtje sturen.
U kunt hetzelfde doen, scheiden kan altijd nog bij een patstelling.

Beste Shayne, alleen er op vertrouwen dat het goed komt red je je relatie niet.
Veel relatie's kampen met dit probleem.
In het begin is het rozegeur en maneschijn, dan komen er kinderen en gaat meeste aandacht daar naar toe wat overigens ook logisch is, en je vervalt in de sleur van elke dag.
Je hebt inmiddels de kinderen zo groot dat er weer wat aandacht naar elkaar kan ontstaan.

Tut je eens een keer lekker op en ga met je man eens een keer samen uit eten en praat er eens met hem over.
En spreek met hem af dat jullie dat vaker zullen gaan doen met zijn tweeën.
Haal die sleur weg, maar maak het vooral bespreekbaar, en vergeet vooral niet om tegen hem te zeggen dat je van hem houd.

Toegevoegd na 4 uur:
================
Ja, je bent wel een beetje aan het zeuren
Probeer ook eens een keer de positieve kant te zien.
Je hebt een leuke avond gehad, maar heb je dat ook tegen hem gezegd?
Verwacht niet dat je het probleem kunt oplossen met 1 keer of in een groep.
Houden van is ook elkaar de ruimte geven om zijn eigen ding te doen, gun hem dat verzetje.
Hoezo moet ik straks weer zorgen dat er gekookt is?
Klaagt je man ook dat hij iedere dag naar zijn werk moet?
Iemand die alleen maar negativiteit uitstraalt zal ook negativiteit terug krijgen.
Zeg hem ook eens dat hij ook dingen goed doet en dat je trots op hem bent.
Hij zal toch ook wel dingen goed doen?

NEEN, je zeurt niet.

Je man is opgeslokt geraakt door zichzelf lijkt me.
Aam je reactie te lezen kijkt hij ook niet naar andere vrouwen om en is gevangen geraakt in zijn eigen wereld.

Zonder daar enig verwijt in te leggen, je VRAAGT om aandacht.
Dat werkt dus niet.

Misschien kun je hem uit zijn isolement halen door hem aandacht te GEVEN.

Mogelijk is hij depressief en/of heeft hij een burn out.
Misschien is er narigheid op zijn werk en wil hij jou daarmee niet "lastigvallen" (misschien op handen zijnd ontslag).

Ook kan hij last hebben van een "empty nest" gevoel.
Naast dit alles kan het zijn dat hij misschien een (lichte) vorm van autisme heeft.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden maar ook niet meer dan dat.
Zelf komt hij er NIET uit, anders was hem dat al gelukt.

Het risico is dat je dan in de gedachte verstrikt kunt raken alleen nog TOT hem te praten.

Misschien helpt het jullie als je extra inrteresse toont in hem, zijn hobby's en belevingswereld.
Pas als je in deze wereld binnen kunt komen zal communicatie weer op gang komen. Ga daarbij niet invasief te werk maar leg duidelijk respect in je benadering.
Daar zijn mannen gevoelig voor.

Deze problematiek komt veel voor maar kan ook vaak succesvol aangepakt worden.
Als jullie communicatie goed op gang is, ga dan eens samen naar je huisarts en vraag een dubbel consult aan.
de arts kan dan inschatten of je man depressief is of dat er ander lijden aanwezig is.

Het voelt niet eerlijk maar de actie zal toch even bij jou vandaan moeten komen.
Trek je je man hier uit, dan heb je je echtgenoot weer terug.
Reken voor de hele actie een tijdspanne van 1-2 JAAR.
Veel vrouwen scheiden in een dergelijke situatie van hun man.

Dat woord gebruik je niet, ik ga er dus van uit dat je van je man houdt en een investering in je relatie levert (met zekerheid) meer op dan de stress van een scheiding.

Go for it!!

Ik wens je heel veel succes en een liefdevolle toekomst.

Als ik het zo hoor, jij zeurt niet! Dat zijn gewoon weer mannen. Ik snap het echt helemaal.
En als je al zo lang bij elkaar bent, is het niet erg om 'n keer ruzie te hebben. Dat kan er alleen maar voor zorgen dat je meer van elkaar gaat houden ( of ja...)
In jouw geval denk ik: jij bent hier niet degene die moet veranderen. Je moet 'n keer z'n kamer binnen komen en een keer eens flink je mening laten horen. Zo van: 'luister ik ben het zat, ik probeer je uit te leggen waar ik mee zit, maar jij luistert er niet naar. En als jij vind dat je in een relatie gewoon je eigen gangetje maar moet gaan: ik vind het niet. We leven langs elkaar heen, alsof we twee mensen zijn die samen in één huis wonen. Volgens mij zijn wij vrouw en man? Ik hou van je en ik wil dat het beter wordt. Maar dan moeten we naar elkaar gaan luisteren. Misschien zit jij ergens mee, maar ik wil gewoon dat we daar samen over kunnen praten en elkaar kunnen helpen.

- Probeer je mening te laten horen en te zorgen dat hij het ook echt begrijpt.
- Maar zorg er tegelijkertijd voor dat je hem duidelijk maakt dat jij ook wil dat hij zelf gelukkig is en dat jullie samen elkaar kunnen gaan begrijpen.

Probeer het rustig maar duidelijk te zeggen. Succes, en ben benieuwd of het helpt. Want door je sexy te kleden en hem naar je toe te trekken bereik niets ''echts'' mee. Het gaat hier niet om bij elkaar zijn voor altijd, maar om gelukkig samen te zijn.