Ik heb een moeilijk verleden. Tob er soms mee in het heden. Als ik moe ben komen nare herinneringen boven en dan vliegt het mij weer aan. Goede raad?

Ik herken hier een hoop in. Ik heb het advies van iemand gekregen om een vast slaapritme aan te houden, iedere avond om een bepaalde tijd naar bed en iedere dag om een bepaalde tijd op. Ik merk wel dat als ik niet moe ben dat ik minder last heb van deze klachten.

Verder is het vaak een kwestie van een plekje geven en accepteren. Het leren ermee om te gaan is iets wat je bij een goede psycholoog kan leren, dat is niet zo makkelijk als het lijkt. MAar door ermee te blijven tobben wordt het ook niet beter.

Sterkte ermee

Als nare herinneringen je blijven achtervolgen wil EMDR-therapie wel eens helpen. Kijk maar eens bij de bron of het iets voor je is. (Of zoek op EMDR bij GV of google)

Het begint met beter voor jezelf te gaan zorgen. Verwen jezelf. douche wat vaker, gebruik eens een lekker lotion, trakteer jezelf op wat lekkers bij de bakker, neem jezelf mee uit eten, zeg in de spiegel dat je ven jezelf houdt, glimlach wat meer ( Dit maakt "happystofjes"aan in je hersenen, voelt in eerste instantie nep, maar na korte tijd ga je steeds meer lachen en steeds rolijker worden.
Verdiep je eens in ontspannings dingen als meditatie, tai chi, mindfullness, yoga, en onderzoek welke vromen van creativiteit jij niet meer van jezelf mocht uitopefenen en ga dat dan toch weer doen. Maar met kleine babystapjes.
Hier begint de weg terug naar geluk.

De weg naar jezelf. Bij het mediteren en tai chi en dergelijke leer je tusssen twee gedachten te komen... Je leert in het hier en nu te leven en minder te piekeren over wat geweest is.

Voel je je klote, sta het schreeuwen de huilbuien en de emoties even toe, gooi eruit wat erin zit, ga daarna iets doen wat je blij maakt. Tot je weer zo''n bui krijgt. Na verloop van tijd merk je dat je steeds langer in happiness kan blijven hangen...

Change the channel. Het lijkt simpel wat hierboven staat maar is een proces dat je niet even van de een op de andere dag doet. Neem vooral heel kleine stapjes. Langzaam aan gaat het beter...

Toegevoegd na 1 minuut:
En ja herinneringen hou je altijd en das ook goed. Alleen doen ze op een gegeven moment geen pijn meer. Dan kun je er zelfs met liefde aan terug denken, en de mensen vergeven die jou pijn hebben gedaan omdat je hen bent gaan begrijpen

Toegevoegd na 23 uur:
Wat vooral héél belangrijk is, niet alleen anderen te vergeven uiteindelijk, maar vergeef vooral ook jezelf.

Vergeef jezelf!

Waarom zeg ik dit? Misschien als je net begint merk je het nog niet, maar velen die dit pad lopen gaan zich bij bepaalde inzichten ineens HEEL schuldig voelen over wat ze anderen eigenlijk met hun onwetendheid hebben aangedaan. Precies dáárom, je wist het niet, en het is verleden tijd. En misschien hielp je hen daarmee wel met hún pad, om bepaalde dingen over zichzelf te leren. Vergeef jezelf en ga verder. Er ligt nu een heel mooi waardevol pad voor je. Het enige dat je hoeft te doen is de dag te plukken en je dag te leven, hier en nu.

Probeer eens (ik ben geen expert), te kijken naar wat je kan leren ook van de nare kanten in het leven, zijn heel belangrijk. Ga kijken waar je blij, en gelukkig van wordt.

je kunt het omdraaien. Het zou heel goed kunnen dat je voortdurend bezig bent om deze nare herinneringen en bijkomende emoties aan het vermijden bent.
En als je moe bent ben je daarin ook moe (een beetje uitgestreden)
De moeheid en het 'bovenkomen' is dan juist heel essentieel. Tijd om niet alsmaar hulpmiddelen/trucjes in te zetten, maar te gaan voelen...
Niet meer 'hoe achter je laten', maar 'er in gaan'..
Accepteer dus die moeheid en wat er bij komt kijken. Het zegt je iets, en dat wil gezien en gehoord en doorleefd worden.

Laat ik deze keer nu eens je profielfoto erbij halen. Wat ik zie is een man die moe is, die zijn ogen sluit. Die liever slaapt omdat hij dan zijn pijn niet hoeft te voelen. Misschien vind je dat ik te ver op de foto inga. Maar toch is het een foto die mij opvalt. Ik herken er ook iets van mijzelf in natuurlijk.
Je vindt dat je er op deze leeftijd wel eens overheen gegroeid zou moeten zijn, over die oude pijnen van toen.
En dat blijkt gewoon niet zo te zijn en je verzet je er (passief) tegen waardoor ze weer even ondergeschoffeld worden om later weer als onkruid de kop op te steken.

Wat ik probeer is oude pijn te verwelkomen als het opkomt.
Zo van: hee, ik dacht dat ik het verwerkt had, maar blijkbaar zit er nog een deel wat verwerkt wil worden, het is nog niet "schoon". Innerlijke pijn, gekwetstheid, is eigenlijk een symptoom en aanmoediging om die oude pijn onder ogen te zien en het dan (leren) los te laten.

Daar heb je vaak hulp bij nodig, vooral als het om oude diepgewortelde pijn gaat. Zie het als een geschenk aan jezelf wanneer je gaat kijken of er een methode is die je aanspreekt. Ik heb begrepen dat je een gelovig mens bent.
Vraag God of hij je wil helpen een verwerkingsmethode te vinden die jou aanspreekt. Er zijn al enkele goede adviezen gegeven die heel goed kunnen werken.
Voel je niet te goed, te oud, te mannelijk, te zelfstandig om hulp en ondersteuning te accepteren.
Het zal een periode niet makkelijk zijn als je het (weer?)onder ogen gaat zien, maar het is nu ook niet makkelijk, dus...

Je bent pas 64 jaar. Je kan nog zoveel jaren een leven leiden, vrij van de beklemmende pijn uit het verleden.
Accepteer hulp als het nodig is zodat je innerlijk een vrij mens wordt, en veel blijer.

Misschien zien we dan op een goede dag een foto van een krachtige man die met gespeide armen de wereld omarmt met open ogen en een brede lach.

Schroom niet!

Misschien kan een cursus mindfulness helpen? Het schijnt tegenwoordig helemaal in te zijn en je leert om meer in het nu te leven.
Je hebt gelijk dat je de nare herinneringen blijft houden, maar misschien kan je er anders naar leren kijken? "Ja, bepaalde dingen zijn gebeurd, en ja, die dingen waren niet leuk, maar ik leef nu en ik maak er nu het beste van." Je verleden is zoals het is, en je kan er nu toch niks meer aan veranderen. Het enige wat jij nu kunt doen is proberen het beste te maken van je heden en toekomst :)

Hoi,

Een aantal dingen: wees mild voor jezelf. Behandel jezelf liefdevol. Alleen jijzelf kan jou gelukkig maken. Daarvoor moet je je verleden loslaten, want je verleden zal nooit veranderen. Het is er. Accepteer zoals het is. Het is zoals het is. Klote, maar het is een stukje, een onderdeel van jou. Maar het is niet alleen maar jij. Jij bestaat uit meer dan je verleden. Kijk daarnaar. Neem de tijd, heel veel tijd. Je bent hier niet van de een op andere dag vanaf. Het klinkt heel gek, maar breng structuur aan in je leven. Mensen zijn biologisch gezien structuurdieren en structuur en gezond eten zal je goed doen. Klinkt ook gek, maar ga bewegen. Dan gaan je gedachten en gevoelens 'stromen' en blijven ze niet vast zitten en 'rotten'.

Ikzelf heb hetzelfde gehad en heb een aantal soorten van therapie geprobeerd en wat het meeste hielp was provocatieve therapie. Dat gaat er niet zachtzinnig aan toe, (met behulp van provocaties van de kant van de psycholoog), maar juist heel confronterend. Het hielp mij omdat de psycholoog mij steeds weer de ogen liet openen (eye-openers). Het laat je je eigen gedachten inzichtelijk maken. www.provocatievetherapie.nl

Wat mij ook zeer hielp zijn familieopstellingen. Dit kan zweverig overkomen, maar probeer het eens. Het geeft inzicht in je patronen in je leven en jouw systeem van mensen om jouw heen. Je ziet het letterlijk voor je en dat is wat het zo inzichtelijk maakt. Je leert er je te verzoenen met je verleden. Te accepteren dat het van jou is, dat het klote en zwaar is, maar dat je ermee kunt leven. http://www.parre-deden.nl/

Toegevoegd na 4 minuten:
Familieopstellingen gaan niet alleen over jouw systemen van mensen om je heen in het nu, maar ook in het verleden en zelfs van voor je geboorte.

Toegevoegd na 6 minuten:
http://www.psychologiepraktijknicolehonneff.nl/ --> zeer goede provocatieve psycholoog.

Iemand vroeg mij eens: wat heb je er in positieve zin aan overgehouden? Zou jij die vraag ook kunnen beantwoorden? Het heeft je pijn gedaan, maar het moet je in positieve zin ook iets hebben gebracht.