Wat moet ik nu mee ? Help Uitleg zie omschrijving

Dat is een enorme rot situatie. Maar komt jammer genoeg vaak voor. Toen jullie nog bij die vriend woonde waren jullie waarschijnlijk niet vaak alleen.

En dat heb je nu wel. Vaak gebeurt dit omdat er verveling of een angst is.
Blijven praten vertellen wat je voelt vragen waarom maar vooral veel praten.

Zelf een aantal vrienden gaan creëren lijkt mij voor jou ook niet slecht. Vrienden zijn belangrijk. Ga na denken wat je leuk vind doe je schouders naar achter en ga dat doen probeer en hobby te zoeken waarbij jij vrienden kan creëren.

Om terug te komen op je vriend ik zou goed met hem praten en des noots neem zijn ouders en jou ouders in vertrouwen. Als jullie genoeg van elkaar houden komen jullie er echt uit. Maar een relatie kan echt alleen goed lukken als je goed samen gaan praten en dat vooral blijven doen. Schrijf je gevoelens op aan hem.

Ten eerste: zoek een hobby en maak je eigen leven.
Ten tweede: neem (voorlopig) afscheid van je vriend. Jullie zijn nog helemaal niet toe aan nestje bouwen.

Of die jongen heeft bindingsangst.

Of die jongen is nog een kind en niet aan een relatie toe.

Of die jongen houdt niet van jou.

Of de relatie is gewoon op, na 7 jaar.

In alle gevallen zul je voor jezelf moeten kiezen.
Hoe?
Dat is niet zo eenvoudig te vertellen he?
Daarvoor kennen wij jou en jullie te slecht.

Zorg in ieder geval voor een eigen leven.
Het lijkt er op alsof je veel te afhankelijk van hem bent.

Baan?
Werk?
Hobby's?
Van wie is het huisje?
Kan je er ook alleen wonen.

Maak hem heel goed duidelijk dat je het niet meer
accepteert.

Was hij wel 's avonds thuis toen jullie nog bij die vriend woonden? Gek dat hij nu ineens zo vaak zo lang moet werken. Weet je dat wel zeker? Ik wil niet rot doen maar misschien heeft hij een ander.
Hier is een flink gesprek vereist. Als hij niet wil praten moet je er maar eens over gaan denken op te stappen. Wat heb je aan een partner die je nooit ziet en die ruzie maakt als je hem wel ziet?

Wat mij niet duidelijk is in je vraag : bleef hij voordien (toen jullie nog bij die vriend woonden) dan wél thuis en dronk het zich toen niet "lamlazarus"?
Dan is dit toch wel een merkwaardige gedragsverandering!
Wat jou te doen staat is het volgende :
-bekijk jezelf niet als slachtoffer. Wat er gebeurt heeft zowel met jou als met hém te maken, ook al hoor je dat wellicht niet graag. het is ook geen verwijt, het is gewoon altijd zo; in een relatie ontstaan negatieve patronen door beide partners, nooit door één van beiden.
- maak van hem niet het enige doel in je leven. schep andere doelen : hobby, cursus, zumba... gelijk wat. Hierover heb je al heel wat adviezen gekregen heb ik gezien, en er is vast iets wat je bevalt. Ik weet echter ook wel dat dit niet zo simpel is. Je verwacht van hem dat hij thuis en bij jou is, en dat verlamt je wat om je eigen dingen te gaan doen. Misschien heb je wel een moeilijke jeugd gehad en bent daardoor wat emotioneel "afhankelijk" geworden in je relatie. Maar moeilijk of niet, het is de enige weg naar beterschap.
- ga nooit of te nimmer achter hem aanhollen als hij wegloopt!!!!!!!!!!! Niet smssen, niet bellen, nada nopjes. Als hij weg is verwén jezelf dan extra. ga in bad, maak je mooi, doe alles behalve op hem wachten. hou van jezelf en doordring jezelf ervan dat je de moeite waard bent!
- Reageer een tijdje niet. Op niets : laat thuiskomen, dronkenschap of andere kuren. Laat hem maw een tijdje in zijn eigen sop gaar worden. Ga in een andere kamer slapen zodat je niet ziet om hoe laat en in welke staat hij thuis komt. Wees vriendelijk maar afstandelijk. Maw leef je eigen leven en laat hem innerlijk los. Je kan hem niet veranderen, en op dit moment zit alles rotsvast doordat jij op zijn vel zit en hij zich afsluit.
- Zoek professionele hulp om je te steunen. Waarschijnlijk zijn er diensten waar je deze hulp goedkoop of gratis kan krijgen in je buurt. Ga er naar op zoek. Af en toe met iemand praten die de dingen kan kaderen zal voor jou wonderen doen en je veel sterker maken. Dit is vaak beter dan met "een vriendin " te praten, tenzij het iemand is die op een objectieve en neutrale manier advies kan geven. Plus kan het een vriendschap (zeker in hetbegin) ook belasten als je telkens opnieuw met je verhaal afkomt.
-

Kappen nu het nog kan ; dit wordt niet beter, alleen maar erger, en als er eenmaal kinderen zijn wordt de weg terug lastiger. Dus kappen nu het nog kan ,en een leven voor jezelf opbouwen.

En dat laatste is ECHT belangrijk ; zoek wat kennissen (je ziet vanzelf of het op den duur vrienden worden), neem een hobby buitenshuis waarbij je mensen ontmoet (een club, een koor, een sport, whatever). Pas als je je leven voor elkaar hebt voor JEZELF, is daarin plaats voor iemand anders.

Nu ben je helemaal afhankelijk van iemand die helemaal niet 100 % van de tijd bij je wil zijn (en die mensen bestaan - na de eerste verliefdheid- volgens mij ook niet echt. Je moet nooit 100 % afhankelijk van iemand worden, noch een partner, noch een vriendin, noch een familielid. NU de buit binnen is, is hij duidelijk klaar met zijn best doen, en leer je zijn ware gezicht kennen.
Bevalt je dat ? Dan blijf je samen. Bevalt het je niks - wat blijkt uit de antwoord - wegwezen dan.

wat je ermee moet, je moet niets! Wat je hiermee kan, je kunt hier niets mee!
Denk na wat je wil, wil je avond op avond alleen doorbrengen, dan kun je beter op jezelf gaan wonen.
Wil je door dronkenmansschap wakker gemaakt worden, ga dan boven een kroeg wonen.
Wil je beledigd worden en veel ruzie, blijf dan bij hem.
Zorg voor jezelf, alleen jij kan jezelf gelukkig maken, dat kan niemand anders, dat moet je zelf doen.
Maak nu een keus en de goede alsjeblieft, je bent nu ook alleen...

Het feit dat je zelf geen vrienden hebt om erover te praten zegt boekdelen meis. Je hebt je helemaal gericht op hem. Je hebt jezelf, toen je nog verliefd was, gezegd dat je niemand anders meer nodig hebt als alleen hem, en hij was het er vast mee eens. Je dacht dat dat ultieme liefde was. Ach ach, wát een harde levensles als je er dan ineens achter komt dat je alleen staat, ook al woon je samen met hem in één huis.
Het lijkt erop dat hij zijn moeder heeft ingeruild voor jou, en nu krijgt hij met jóu ruzie over dronken zijn en niet thuis komen. Wat hij eigenlijk aan het doen is, is zijn wilde haren aan het uitleven. Hij is helemaal niet toe aan een relatie zoals jij dat graag zou zien. Maar ik vermoed zomaar dat jij voor hem wast, het huis bijhoudt, zijn eten kookt.... kortom: voor hem zorgt. Heel prettig voor hem...
Lieve vrouw, jij bent zijn vriendin, niet zijn verzorgster.
En ik vermoed dat dit zo heeft kunnen ontstaan omdat jij het heel eng vindt om op eigen benen te staan.
Toch zal dat het beste zijn. Dóór je angst heen gaan en gaan werken voor je eigen centjes. Het is belangrijk dat je voor jezelf leert zorgen en zelfstandig kan zijn.
Want als je dat kan, kan je er wel eens achter komen dat je mogelijk alleen bij deze man blijft omdat hij je een schijnzekerheid biedt dat je niet alleen op de wereld bent, maar samen...
Terwijl het nu wel duidelijk is dat hij je echt niet als zijn geliefde vriendin behandelt, dat hij er gewoon niet is.
Ik kan er niets anders van maken: deze jonge man is niet aan een vaste relatie toe en jij zal een keuze moeten maken.
Ik hoop dat je voor jezelf kiest want als je op hem blijft leunen val je om als hij een stapje opzij doet, en dat doet hij, vele stappen zelfs...
Als je op eigen benen kan staan val je niet meer om als hij opzij stapt, en weet je, die eigen benen blijven van jou, ook als je ouder wordt. Kan je veel profijt van hebben.
Het zal je pijn en moeite kosten maar je hebt de steun van vrouwen en mannen die door hetzelfde moeilijke proces gingen en die je aanmoedigen. Kies voor onafhankelijkheid, dan kan je in vrijheid voor wel of geen relatie kiezen.
Wees moedig meis en leer te vertrouwen op jezélf.

Het ziet er naar uit dat jouw man hier de macht heeft in deze relatie. Hij weet dat hij alles kan doen wat hij wilt omdat er toch geen gevolg is ja je wordt kwaad maar dat is alles...


Toon je tanden niet door woorden maar acties.

Wees deze weken afstandelijker stuur hem is geen sms'jes en praat minder met hem... Geef hem is geen kus


Daden zeggen meer dan woorden...

Hij zal na een tijdje wel merken dat er iets mis is en contact zoeken bv meer thuis zijn en dan kan je het bespreken.

Toegevoegd na 4 minuten:
hij merkt dat je minder interesse begint te krijgen of dat je boos bent niet door woorden maar door gedrag en hij weet als hij nog zo doorgaat dat er mischien ernstige gevolgen kunnen zijn...

Je zal zien dat hij contact zal zoeken en mischien zelf meer thuis zal zijn en dan kan je het zeggen wat je dwars zit en dat je het beu bent en als het zo door gaat dat hij het maar verder alleen kan uit zoeken.(Ja het klinkt hard)

Maar mischien beseft hij dan waar hij mee bezig is..

Als hij hem dit niks doet zegt dit ookal hoeveel hij eigenlijk wel om je geeft opnieuw woorden zeggen meer dan daden.

Toegevoegd na 4 minuten:
hij merkt dat je minder interesse begint te krijgen of dat je boos bent niet door woorden maar door gedrag en hij weet als hij nog zo doorgaat dat er mischien ernstige gevolgen kunnen zijn...

Je zal zien dat hij contact zal zoeken en mischien zelf meer thuis zal zijn en dan kan je het zeggen wat je dwars zit en dat je het beu bent en als het zo door gaat dat hij het maar verder alleen kan uit zoeken.(Ja het klinkt hard)

Maar mischien beseft hij dan waar hij mee bezig is..

Als hij hem dit niks doet zegt dit ookal hoeveel hij eigenlijk wel om je geeft opnieuw woorden zeggen meer dan daden.

Toen jullie ooit samen een relatie aangingen was je vriend zeventien jaar en jij vijftien.

Ik vermoed dat jij destijds (al) een eenzaam meisje was en dat jij je vastklampte aan je vriend..omdat je voor je gevoel een tikkeltje 'slecht in de markt' lag.

Natuurlijk is je vriend niet veranderd..Een mens verandert namelijk niet zomaar van het ene op het andere ogenblik.

Omdat jullie bij 'vreemden' inwoonden hield je vriend zich een beetje in èn je vriend had kennelijk voor zijn gevoel thuis meer aanspraak.

Eenmaal helemaal alleen samen en op elkaar aangewezen, merkt je vriend dat hij aan jou, zogezegd, niet genoeg meer heeft.

Hij was zeventien toen hij met jou raakte en vermoedelijk helemaal nog niet uitgeraasd. Wat hij nu doet is blijkbaar inhalen..

Jij voelt je thans eenzamer dan ooit. Eenzamer en ook vreselijk in de steek gelaten. Dat lijkt mij wel duidelijk.

Ik zal niet gauw iemand aanraden zijn/haar relatie te verbreken, omdat ik de liefde tussen mensen tot het uiterste probeer te herstellen.

In jullie situatie vrees ik toch dat jij een punt achter deze relatie zult moeten zetten omdat thans zijn ware aard overduidelijk is gebleken.

Ik vrees ook dat het voor jou alleen maar erger kan worden als je bij en met hem blijft.

Want nu zijn het alleen nog maar zijn woorden die jou pijn doen..

Voor later kan ik bepaald niet uitsluiten dat er rake klappen aan zijn woorden toegevoegd zullen gaan worden.

Vergeet die jongen, kind en ga desnoods alleen verder in je leven.

Want..als je nu blij hem blijft..vrees ik dat je na een aantal jaren alsnog alleen verder zult moeten gaan..maar dan nadat je een periode van intens verdriet en pijn..geestelijk èn lichamelijk hebt doorgemaakt.

Maak je dus los en onafhankelijk van hem en kies voor jezelf..

Overigens vind ik het niet alleen heel moedig van je dat je je ziel en zaligheid hier blootlegt, maar ook ontroert mij je vraag..je noodkreet. Vandaar dat ik je een dikke plus geef.

Veel sterkte wens ik je toe. En als je verder nog iets wilt weten..mail mij dan gerust als je dat wilt.

Groetjes,

Ton