Hoe ga ik met mijn thuissituatie om, zonder iets als emotionele schade op te lopen?

Het is me niet duidelijk hoe oud jij bent maar ik begrijp dat het niet bepaald gezellig is bij je thuis. Je zou kunnen gaan praten met school maatschappelijk werk of een consulent van MEE. Misschien kunnen zij in jouw zorgvraag bemiddelen. Misschien kunnen ze jou adviseren en begeleiden naar een gezonder woonklimaat. Dit kan bij jou thuis zijn maar misschien ook richting begeleid wonen. Blijf niet maar hopen dat het beter wordt als je je zo machteloos voelt.

Dat is heel naar voor je, want je hebt natuurlijk ook al het verlies van je moeder te verwerken. Volgens mij kan jouw vader de situatie zelf niet aan.
Nu zijn de karwijtjes die jullie moeten doen niet al te zwaar als het in een gezellige sfeer zal gebeuren.
Als het prettig zal gaan dan ga je er s,avonds na het eten even met zn drieen "er tegen aan" en is alles zo gebeurd.
De ongezellige sfeer is niet te harden natuurlijk.

Is er geen prettige oom of tante die je in vertrouwen kan nemen en die voorzichtig met je vader kan praten of alles wel goed gaat met hem ?? en of hij misschien hulp nodig heeft ?
Misschien vind je het vervelend, maar je kunt ook eens met je dokter gaan praten over de thuissituatie, maar misschien is het dan eerst handig om jouw vader hiervan op de hoogte te stellen ? misschien dat zn ogen dan open gaan dat er iets moet veranderen, want jullie hoeven de dupe van zijn gedrag niet te worden.

Als je niet met je vader durft te praten, is het dan een idee om in een brief te schrijven dat je je zo ongelukkig voelt zoals het nu gaat en de brief aan hem te geven als je zelf ergens heengaat, zodat hij erover na kunt denken totdat je terug bent ??
Ik wens jou veel sterkte en hoop dat er een oplossing komt !!

Ik zie dat jullie het overlijden van je moeder allemaal op een eigen manier verwerken. Jij bent de enige die contact wil, je vader is gesloten en wil alleen nog maar controle. het is een natuurlijke reactie maar toch, voor jou niet fijn.
Ik hoop dat je jezelf beschermen kunt in deze situatie. Er zijn op bv het GGZ hulpverleners die er met jou wel over willen praten. Hoop dat je verder troost kunt vinden bij familie en je vrienden dat je vooral doorgaat met school.

In een vorige reactie heb ik gelezen hoe het er bij jou thuis aan toe gaat met je vader. Het is goed mogelijk dat je emotionele schade oploopt door de manier waarop hij jou behandelt. Ik kan ook goed begrijpen dat je niet kan 'praten' met hem als hij meteen begint te roepen en schelden.

Als je wil kan je Rubicon jeugdzorg om hulp vragen.

http://www.rubicon-jeugdzorg.nl/jeugdigen

Bij de kindertelefoon kan je misschien ook raad en steun vinden:

http://www.kindertelefoon.nl/13-18/

Sterkte hoor!

lieve annelot,
ten eerste mijn condoleance met het verlies van je moeder.
niet om zijn gedrag goed te praten maar je vader komt uit een generatie waar de vrouw in het gezin de huishoudelijke klussen dient te volbrengen, kan het zijn dat jullie moeder dit in het verleden altijd heeft gedaan?
dat zou zijn gedrag ivm je broertje en jou een klein beetje verklaren.
uit een voorgaande reactie heb ik begrepen dat je vader zijn gedrag zo is veranderd na de dood van jullie moeder.
daardoor kan ik opmerken dat hij het verlies van zijn vrouw nog lang niet heeft verwerkt. misschien kan je jouw toenadering naar je vader toe iets veranderen en eens een gesprek beginnen met pap ik mis mama ook heel erg en heb je nu juist extra hard nodig. ik denk dat je daarmee door een harde bars verder komt dan een buitenstaande hulpverlenende instantie in te roepen.
het is me na het lezen van het geheel vrijwel duidelijk dat je vader door zijn grote verdriet heen jullie verdriet helaas niet ziet.
misschien dat je vader door openheid van jezelf over je verdriet een stuk milder zal worden en wieweet iets los kan laten over zijn nog onverwerkte verdriet.
begin hier zo snel mogelijk mee voordat het inderdaad bij jou schade aanbrengt die niet of nauwelijks te herstellen is.
let wel iedereen verwerkt zijn verdriet op zijn eigen manier, heb er dus respect voor als het voor hem niet mogelijk is om er over te praten. geef in dat geval duidelijk aan dat het voor jou zoals het nu gaat tussen jullie aankomt alsof je allebei je ouders kwijt bent geraakt.
dit zal hij neem ik aan toch wel aan het denken moeten zetten.
geef de moed niet op meis, uit huis gaan betekend het probleem bij je broertje neerleggen daar hij ongetwijfeld de dupe word van jouw afwezigheid.
heel veel inzicht en liefde wens ik je toe bij de oplossing vinden voor dit toch best wel grote emotionele probleem