Bestaat er literatuur die de wroeging bespreekt die mensen kunnen ondervinden wanneer zij niet aan de zijde van een dierbare waren toen deze overleed?

Gast, omdat er nog geen antwoord is gegeven zal ik het proberen te doen vanuit mijn visie als je het goed vindt.

Ik ken geen boeken bij naam die jou de informatie geven waar je om vraagt maar er zijn boeken van Elisabeth-Kubler-Ross die heel veel over dit onderwerp heeft geschreven. Zij werkte (zij is nu overleden) veel met mensen die terminaal waren en ook over het rouwproces van de nabestaanden.
Echt een aanrader om te lezen, ze was een enorm betrokken vrouw en schreef zoals ze sprak.

De wroeging die je kan voelen, omdat je niet aan de zijde van je dierbare was toen deze overleed, is begrijpelijk.
En toch lijkt het vaak wel "of het zo moest zijn".
Ik denk aan mijn tante die vast kwam te zitten in de lift van het ziekenhuis. Zij was geroepen want mijn oom was stervende. Ze bad al die tijd in de lift voor hem en toen ze eindelijk bevrijd was, was mijn oom overleden.
Ik denk aan mijn nichtje die de bus miste. Ze was geroepen omdat haar zusje stervende was. Toen ze éindelijk in het ziekenhuis aankwam was net haar zusje overleden.
Ik weet natuurlijk niet de omstandigheden waarin jouw geliefde overleed, maar weet je, soms kan een stervende geliefde zo onvoorstelbaar veel van je houden dat het niet mogelijk is om te gaan, om weg te gaan als je erbij bent.
En dan wacht de stervende op het moment dat hij/zij alleen is en is dan pas in staat het aardse leven los te laten.
Sommige andere dierbaren help je juist weer los te laten door hun hand vast te houden.
Maar evenzogoed kan je dus juist jouw dierbare geholpen hebben door er niét bij te zijn...

Wat het niet makkelijker maakt voor jou zelf.
Maar als het om iemand gaat die veel van je hield neem het jezelf dan alsjeblieft niet kwalijk dat je er niet was. Je weet soms niet hoe je een ander onbewust geholpen hebt om los te laten.

Sterkte.

Maar laat je mooie herinneringen niet overvleugelen door spijt.