Is autisme en relatie mogelijk?!

Mijn vriend heeft ook zoiets en hij is de liefste jongen die ik ooit heb leren kennen! Zo gou hij zich op zen gemak voeld bij mij is het al snel prima. En soms moet je hem even laten razen en zen eigen dingetjes laten doen maar dat is bij iedereen hetzelfde.
Tip: iedereen is verschillend dus voel je zeker niet anders dan andere
Tip: zeg in een later stadium pas dat je asperger hebt als jou vriend echt van je houd zal hij daar echt niet op afknappen en hij zal je waarschijnlijk daarin steunen net zoals ik dat probeer te doen bij mijn vriend

Mijn dochter werd op haar 16e hevig verliefd op een jongen met PDD-nos, en dan niet eens een erg lichte vorm. Ze trouwden na 5 jaar samenwonen in 2008, kregen bijna 1,5 jaar geleden een zoontje samen en het gaat echt geweldig goed. Zowel tussen hun 2, en met hun kindje, als met de hele familie van weerszijden.

Het ligt heel erg aan de persoon, de partner, denk ik. Of die er goed mee kan omgaan. In dit geval geeft schoonzoon mijn zeer drukke dochter veel rust, terwijl zij exact weet hoe om te gaan met hem. Ook de familie is inmiddels prima op de hoogte van de "gebruiksaanwijzing".

Als moeder/oma zijnde had ik me voor mijn dochter geen betere partner kunnen wensen, en ik weet zeker dat dat ook geldt voor de andere moeder/oma.

Zoals een zeer wijs spreekwoord al eeuwenlang zegt: op ieder potje past een dekseltje ;-)

Geen eigen ervaring, maar ik ken wel mensen met Asperger en een goeie relatie.
Het is dus zeker mogelijk, waarom niet? Je hebt geen enge besmettelijke ziekte, toch???

Ik denk, dat er nog te weinig bekend is over "milde" autisme bij het grote publiek.
Misschien is het handig je toekomstige vriendin erover te vertellen: wat betekent het hebben van Asperger voor jou bijvoorbeeld.
En waarom zou je geen hoge verwachtingen mogen hebben van een relatie? Dat ben je toch waard???

Ja, mijn oom is al meer dan 40 jaar getrouwd! Je bent de ware gewoon nog niet tegen gekomen!

Ben al 21 jaar gelukkig getrouwd.

Alles is dus mogelijk.

Vaak is het de onbekendheid van een stoornis en onbekend maakt onbemind. Dus leg even kort uit wat in het algemeen de kenmerken zijn van iemand met Asperger. Vertaal dat dan in het dagelijks leven. Snel last van mensenmassa's? Dan kan je vriendin beter gaan shoppen met de buurvrouw dan met jou. Hou je niet van onverwachts bezoek? Vraag dan of je vriendin haar bezoek altijd even aankondigt. Elke persoon met Asperger heeft weer zijn eigen persoonlijkheid en karakter, dus is ook niet één persoon met Asperger hetzelfde. Ik zou aan haar vertellen wat mensen in het algemeen lastig of anders vinden aan jou of waar je zelf last van hebt. Hoe wil je dat je partner dan reageert.
Verder: zoals in alle relatie is liefde, vertrouwen, humor, geduld en communicatie belangrijk. Als een vrouw verliefd op jou wordt hoort die Asperger erbij, want dat is deel van jou. Vraag daarna aan haar hoe dat is bij haar? Wat is aan haar soms lastig voor haar omgeving? Want ook zij zal wel haar bijzonderheden hebben.

Van Asperger is bekent dat het alleen in de weg zit met taal, je weet wel een woord maar soms weet je niet de betekenis er van. Veel mensen hebben een verkeerd beelt over autisme, ze zeggen dat autisten agressief zijn, nooit willen praten, niet weten wat anderen voelen, maar dit is slechts een vooroordeel. Autisten zijn niet veel anders dan niet-autisten, het enige is dat we wat anders kunnen reageren op dingen. Dus natuurlijk kan je een relatie aan gaan, zelfs als er ten spraken is van autisme. Een autist heeft ook gevoel, maar romige hebben moeiten met hechten en de ander hecht zich juist te veel zodat hij zich de hele tijd zorgen maakt. Uiteindelijk zal je belans in om gang wel vinden, of je nou autist bent, zwaar dyslextisch, bruin, wit, groen met paarsen vlekken, het maakt niet uit, in de liefde is alles maar ook echt alles mogelijk!

Toegevoegd na 16 minuten:
Echt waar, iedereen heeft wel wat. Ik kan me erg voorstellen dat je er even van geschrokken bent, het maakt je toch niet minder lief? Ook al is het lastig, vooral in het begin, geniet van alle positieve kanten. En probeer de deuk in je zelfvertrouwen uit te deuken. Want autistisch of niet, je bent zo als je bent, je kunt het niet veranderen. Dus maak je maar geen zorgen, alles komt op z'n tijd. Mijn broertje vertelde uit het niets aan zijn vriendin dat hij autist was. Dat was toen ze al veertien maanden wat met elkaar hadden. Hij maakte er eerder grappen over dus zijn vriendin lachte een beetje. Toen zag ze dat mijn broertje het meende en had erg veel begrip voor hem. Want dit keer was het niet als grapje bedoelt. Mijn broertje was bang dat het uit zal gaan maar hij kreeg een dikke zoen van haar, zo een zoen dat zegt: je bent zoals je bent liefje, en ik hou nog steeds ziels veel van je. En nu een jaar later hebben ze nog steeds wat het is nog volop in bloei.

Autisme en autisme.. dat is heel breed.. de een heeft hier meer problemen mee dan de ander en andersom. Mijn zoon heeft PP-DOS en het is een heel lief kind, doet geen vlieg kwaad, hij heeft alleen moeite met plannen.
Dus optijd iets regelen, verder zit hij op het vwo en heeft veel vrienden.

Dat is zeker mogelijk, alleen iemand die geen autisme heeft zal er heel veel moeite mee hebben om met iemand met autisme om te gaan, niet omdat die het niet wil begrijpen, maar omdat die zelf dan niet weet wat die moet doen en zeggen. Zit je bij een stichting die gespecialiseerd is in autisme? Zo ja, dan kun je eventueel een contactadvertentie proberen te plaatsen via die stichting dat je op zoek bent naar een relatie. Want het is als autist echt tig keer beter om een relatie te hebben met iemand die dat ook heeft. Die begrijpen elkaar ook echt en laten elkaar ook niet zomaar vallen. Je kunt ook via die stichting vragen of er een groep is voor mensen met autisme die dan af en toe een uitstapje maken, daar kom je dan ook mensen tegen.

Misschien is dit iets voor jou: http://autidaten.ning.com/
Dan hoef je verder niet zoveel uit te leggen. En ja, het is zeker mogelijk ;-) Succes