Waarom komen sommige mannen pas met de volgende stap (samenwonen, kindje ...) als het bijna te laat is?

Omdat mannen nu eenmaal heel anders met gevoel en emoties omgaan dan vrouwen...het beste is om regelmatig te praten met elkaar. Als je het nu echt beu bent, dan hebben jullie hierover al een tijdje een geschiedenis. Hebben jullie het hierover gehad? Of komt het nu 'out of the blue'? Dat hij ineens komt met samenwonen oid, heeft te maken met het feit dat hij je niet kwijt wil en denkt dat dat is wat JIJ wilt...dit is een complete misvatting tussen jullie. Jullie zitten niet op 1 lijn en denken daarom allebei aan een totaal andere oplossing voor het probleem. Praat eens goed met elkaar en kom samen tot een oplossing. En die oplossing kan ook zijn dat jullie uit elkaar gaan helaas.

Meestal voelen mannen daardoor druk, ze zijn bang dat de relatie verkeert zal lopen, daarom denken ze er tien keer over na, ik ben geen man, maar heb wel kennis. Ik denk dat het best is om het hem te vragen door praten komen voel hij en mischien ook jij meer relaxeder, de druk word dan wat geminder. mannen handelen erg voorzichtig (daar mogen vrouwen van leren) ze denken ongemerkt eerst wat ze gaan zeggen daarom moet je ze meer de tijd geven, dan voelen ze zich wat minder opgejaagd en durven we ze meer te zeggen. Maar wat hun het meest dwars zit is de onvoorspelbaare reacties van andere

Toegevoegd na 2 minuten:
Mannen zijn doeners, en als je een relatie hebt en zegt dat je afstand wil zal dat voor hem lastig zijn. Probeer met hem te praten en leg uit waarom je dat wil, hij zal dan uiteindelijk meer afstand nemen en begrip voor je hebbe

Omdat vrouwen meestal sneller volwassen worden dan mannen. Mannen hebben daarentegen ook andere prioriteiten dan vrouwen, kijk maar naar onze geschiedenis, de man ging op jacht en de vrouw bleef thuis voor het nageslacht zorgen. Dat is nou eenmaal, dat is ook altijd geweest. Daarom denken mannen in eerste instantie ook niet aan kinderen. Heb je er wel eens met hem over gepraat? Want dat is wel heel belangrijk. Van de meeste mannen kun je niet verwachten dat ze opeens aankomen met zullen we gaan samenwonen of ik denk al de hele tijd aan kinderen. Dat is hun prioriteit niet.

Het gaat niet zozeer om het man / vrouw zijn, het gaat meer over hoe je de werkelijkheid beleeft.

De meeste mannen zijn emotioneel redelijk snel tevreden. Een gevoel van geborgenheid bij de ander , je fijn voelen en een gevoel van waardering.

Waar het vaak fout gaat is wanneer in een relatie de ander ( als zij vrouw is , of op een "vrouwelijke "manier denkt ) wil groeien / meer wil / iets permanents wil / een bewijs wil van "commitment ", en de ander , meer specifiek de man het wel goed vindt zoals het gaat.

De man of de ander die meer op een mannelijke manier denkt voelt zich dan snel overweldigd ,maar uit liefde of uit angst om haar kwijt te raken, bindt hij in . Meestal na een aantal onenigheden / ruzies.

Dan zijn er dus twee mogelijkheden : of hij gaat verder dan hij van plan was met inbinden , of hij houdt af en dat is dan meestal ook het eind van wat er was tussen hun tweëen.

Ik zie het zo : de vrouw heeft een meer emotionele benadering van de liefde en het gevoel van samen in het leven te staan en zij wil wat actie zien van de man , die de relatie meer op een praktische manier ziet.

Zeg maar : Hij zet de zaken op een rijtje met plusjes en minnetjes en geeft zijn geliefde of partner zoveel plusjes en zoveel minnetjes en als er meer plusjes zijn dan minnetjes dan bindt hij in . Het is een meer verstandelijke benadering.

Zij heeft een emotioneel "totaalbeeld " , meestal vanaf het eerste begin , en zij wenst daadkracht en bevestiging van haar gevoelens naar hem toe.

Omdat de verstandelijke benadering langer duurt , ontstaat het conflict dat in de vraag is omschreven : "Waarom komen sommige mannen pas met de volgende stap (samenwonen, kindje ...) als het bijna te laat is?"