Ik mis mijn oudste dochter zo ontzettend erg, wat kan ik hier aan doen?

Ik denk niet dat je je dochter ermee lastigvalt als je het aan haar vertelt. Het is logisch dat een moeder haar kind mist! Spreek met elkaar af op een bepaald moment in de week iets leuks te gaan doen samen, bel elkaar vaker, stuur e-mails over het dagelijkse leven. Ik ken je dochter natuurlijk niet, maar ik denk dat ze het wel zal begrijpen. In ieder geval zal ik het wel vertellen aan haar, eerlijkheid duurt het langst en aan zulke belangrijke personen in je leven zou je toch alles kwijt moeten kunnen.

Met alle respect ben ik het niet helemaal eens met de voorgaande reactie. Ik denk juist dat je het niet aan je dochter moet vertellen. Zoals je al schrijft is het al moeilijk genoeg voor haar, een kind is van nature loyaal naar beide ouders. Als ze hoort dat jij ziek van "heimwee" naar haar wordt zal ze zich ongetwijfeld heel schuldig voelen en zich afvragen of ze de juiste keuze heeft gemaakt. ( alhoewel ze het misschien niet uitspreekt ) En voelt zij zich net zo ellendig als haar moeder.

Wel kan ik me heel goed voorstellen dat je haar ontzettend erg mist en er fysiek ziek van wordt...dat zou ik ook zijn als ik mijn dochters zo moet missen. Het enige wat je rest is even in je verdriet mee te gaan en vervolgens afleiding te zoeken. Afleiding wat voor jou werkt; dat kan zijn sporten, vrijwilligerswerk, je eigen werk, een nieuwe hobby.

Maar het echte gemis zal niet weggaan natuurlijk.

misschien helpt het om af en toe videogesprekken te houden?

Pffffffff Wiccalife..... wat moeilijk voor je!!!!
Wat je er misschien zelf aan kunt doen, is je verdriet tijdens zo'n bui ervaren en accepteren. Ervaren in de zin van: niet wegstoppen. Het is heel naar, maar ga er maar doorheen. Na zo'n bui jezelf weer herpakken en bedenken, dat niets blijft zoals het is, ook dit gevoel niet. Het is logisch, dat je dit voelt, en dat mág ook. Het is een soort rouwproces waar je middenin zit.

Ik denk, dat je gelijk hebt door haar er niet mee "lastig te vallen".... niet met je verdriet. Maar je kunt haar wel laten weten, dat je ontzettend veel van haar houdt natuurlijk en dat je haar mist. Niet te vaak, dat laatste. Maar waarom zou ze dat niet mogen weten? Het zou vreemd zijn, als dat niet zo zou zijn, toch?
Heel veel sterkte!!!

komt dat niet door het gevoel hebt dat je gefaalt hebt als moeder, dat heb je waarschijnlijk niet, denk zoveel mogelijk aan de leuke momenten die jullie samen hebben en hebben gehad, zij weet dat je haar mist en dat je van haar houdt, dat voelt een kind, geniet ervan op de dagen dat ze bij jullie is, neem dan de tijd voor haar, zorg dat ze met een goed gevoel terug naar haar vader gaat, belast haar dus niet met jouw verdriet, tenzij zij daar zelf over begint en geniet ook van je andere kind(eren). Heel veel sterkte.

Ja, Wiccalife, dat is een hele lastige opgave. Wat kan helpen is, als het nodig is, flink huilen en daarna op zoek gaan naar een hele leuke kaart voor haar om op te sturen. Je hoeft niet persé te vertellen dat je haar mist, maar je kan wel zeggen dat je net aan haar zat te denken en haar wel even suf zou willen knuffelen :-) (met de smiley dus). En dat je zo trots op haar bent omdat ze.... vul maar in.
Of even een klein cadeautje opsturen.
Leuke dingen bedenken voor als ze komt.
En de onvervulde zorgende moedergevoelens op een ander project richten.
Ik zelf werd destijds pedicure om die reden.
Weet je, ze weet echt wel dat je haar mist, dat is geen vraag voor haar, maar zij zit daar en kan niets met je gemis doen als je het letterlijk benoemt, en zij zal zich schuldig voelen.
Ook naar haar vader toe wanneer ze bij jou zou wonen, zo'n kind zit in een emotionele spagaat tussen twee geliefde ouders. Jij kan zorgen dat dat gevoel minder erg wordt voor haar zonder je eigen gemis te ontkennen.
Probeer je gemis om te buigen naar een positief iets doen voor haar, gewoon een te gekke sleutelhanger kopen of zo. En als het te erg wordt, even skypen, als zij ook wil, maar goede kans dat zij daar ook zelf aan mee aankomt na een poosje. Ze is nu aan het loslaten en acclimatiseren in een ander gezin.
Gun haar die tijd Wiccalife, maar jezelf ook. In wezen maak je nu een rouwproces mee door haar te moeten loslaten.
Ik werd altijd na 6 weken ziek als ik de kinderen niet zag in die tijd, daar hoefde ik de kalender niet op na te rekenen. Maar ik had mezelf wel voorgenomen dat ik geen klaagmoeder wilde worden maar een moeder naar wie ze graag toe wilden als ze kwamen.
Erken je verdriet en misschien je gevoel van onvermogen en ontoereikendheid, misschien falen. Erken het en laat het los als je kan. Iedere dag weer oefenen. En doe met je emoties, als de ergste golf weer geweest is, iets positiefs Wic.
Kracht en vooral veel wijsheid hierin toegewenst.

Houd een soort dagboek bij; daarin schrijf je brieven aan haar en vertel je alles wat op je hart ligt en alles wat je meemaakt in je dagelijkse leven. Zo schrijf je het van je af en als ze oud genoeg is kan je het haar laten lezen. Ik wens je heel veel sterkte!