Hoe vergeef je iemand of jezelf?

Het is eigenlijk het moeilijkste om iemand anders te vergeven wanneer je jezelf niet bewust bent van je eigen tekortkomingen, vergissingen, fouten. Je kan ze resoluut afwijzen, ontkennen, omdat je voor jezelf perfect wilt zijn.
Maar op een dag kom je erachter dat je niet perfect bent. Dat je grote fouten maakte die, op het moment dat je ze maakte, de juiste beslissingen leken. Je wordt geconfronteerd met jezelf. Dat kan heel moeilijk zijn.
Dan breekt er vaak een periode aan dat je boos bent op jezelf, en streng. Strenger nog voor jezelf dan voor iemand anders die vergelijkbare vergissingen maakte. Want je mag geen fouten maken van jezelf.
Tot je merkt dat die boosheid en strengheid je niet helpt om te groeien als mens maar er alleen voor zorgt dat je innerlijk verhard. Je wilt eigenlijk niet verharden maar een zacht open mens zijn, maar dat maakt je kwetsbaar en dat is eng.
En toch, wanneer je de moed hebt om je kwetsbaar op te stellen, je eigen vergissingen toegeeft, kan je langzaamaan wat zachter voor jezelf zijn en begrip tonen voor jezelf. Meer gaan houden van jezelf. Dan zal je jezelf met liefde kunnen vergeven en in sommige gevallen misschien zelfs kunnen glimlachen om jezelf.

En als een ander je dan echt gemeend om vergeving vraagt is het ineens ook niet meer zo moeilijk die ander te vergeven. Want we maken nu eenmaal allemaal onze fouten, ieder zijn/haar eigen fouten.
En daar ben je je dan bewust van, begrijp je dan.

Hoewel ik me ervan bewust ben dat het evengoed heel veel moeite kan kosten wanneer iemand iets heel ergs gedaan heeft.
En toch begint het bij jezelf.