Brrr, ik wordt een beetje naar van alle antwoorden die gaan over "hopen op verandering, er is niks meer wat je kan doen". Het is de dood in de pot voor tienduizenden mensen aan de rand van de samenleving; opzouten met dat individualistische egocentrische gedoe. Het is trouwens ook lariekoek!
Ik werk in de GGz-bemoeizorg; als je ouders wakker liggen van de zorgen, je broer houdt alle contact af en je hebt sterke aanwijzingen dat hij vervuilt en zich een gat in zijn lever zuipt, kun je van alles doen. Let op:
1. Neem contact op met zijn huisarts. Uit je zorgen, geef concrete voorbeelden. Geef aan dat dit al lange tijd speelt, en dat het steeds erger lijkt te worden.
Een beetje huisarts zal dan onderzoek verrichten. Zoniet, men neme stap 2:
2. Neem contact op met de plaatselijke GGz, doe je verhaal, vraag naar mogelijkheden. Tegenwoordig moet alles ambulanter, dichter bij de mensen thuis enz; er is dus vast een ambulant team dat dit soort verhalen vaker op zich neemt. Mocht ook de GGz e.e.a. afketsen, dan door naar stap 3:
3. Vraag bij de huisarts, GGz, politie, algemeen maatschappelijk werker, of zoek op het internet naar een OGGz-verband in de regio. De OGGz richt zich JUIST op mensen die op meerdere vlakken de mist in (dreigen te)gaan.
Voor al deze stappen geldt ten alle tijde: als jij het contact afkapt, ontstaat er dus nooit een nieuwe of verbeterde connectie tussen jou en je broer. Wees open, eerlijk, transparant; laat hem dus weten dat je je zorgen maakt om hem en zijn gedrag, en daarom op zoek bent naar professionele hulp. Hij zal het vast beantwoorden met onhebbelijkheid of stilte, maar who cares? Dat hij NU als een klootzak doet, neemt niet weg dat jij ALTIJD van hem houdt en zorgen om hem hebt; laat hem dat weten. Niet opgeven dus, volhouden en eerst tijdelijk nergens op rekenen.
Erg zwaar, en als het zo ernstig is als je beschrijft zeker professionele aandacht waardig! Sterkte ermee.