Het gaat niet goed met mijn broer. Hij houdt iedere vorm van contact af en zit alleen maar te zuipen. Mijn bejaarde ouders zijn radeloos. Wat te doen?

Goedemorgen,

Ik snap de radeloosheid van jouw ouders en jouw ondernemendheid omwille van je ouders om iets te willen veranderen aan de situatie van je broer.
Helaas is er niks te veranderen door jullie omdat het de keus en het leven van je broer is. Het enige dat jij en je ouders kunnen veranderen, is jullie houding en gevoel tov de situatie van je broer.
Dit kun je doen door de situatie te accepteren en daarmee je broer te respecteren zoals hij is, hij wil nu eenmaal geen contact en drinkt veel. Dit is zijn 'keus'.

Veroordeel hem vooral niet maar 'stuur' hem veel liefde en mededogen. Deze positieve energie zal hem helpen.

Harte groet, puur

In principe is het je broers leven en als hij graag wil drinken is dat zijn keuze. Maar als iemand geen gehoor meer geeft,post niet beandwoord, zichzelf verwaarloost,dan is er toch wel meer aan de hand,misschien heeft hij de scheiding niet verwerkt en/of zit ermee dat hij z'n kinderen niet meer ziet. Ook al heb je het contact verbroken,ga eens met hem praten en leg hem uit dat je ouders zich zorgen maken en wat zijn gedrag op de lange duur kan veroorzaken,depressie,eenzaamheid,verslaving en vervuiling van zijn huis en zichzelf en verdriet in de familie. Bied je hulp aan of laat wat handige telf.nrs achter. Het is en blijf je broer,maar nogmaals het is zijn leven,je kunt hem nergens tot dwingen.

Het scheidingsproces in Nederland is een reeks juridische gebeurtenissen. Daarbij wordt geen rekening gehouden met de mens zelf. Ik heb het zelf meegemaakt, en het is vreselijk. Het systeem gaat zijn gang; men verdient er zijn brood. Als scheideling heb je niets in te brengen.

Er zijn mannen (m/v) van wie alles is afgepakt via gemene juridische spelletjes. Hun geld, hun kinderen, alles. Ze knappen er totaal op af.

Zo kun je, als slachtoffer van dit systeem, tot de overtuiging komen dat je er niet meer toe doet. Je wordt lethargisch. In de psychologie heet dit aangeleerde hulpeloosheid.

Dit laatste beschrijf je. Dus het is een mogelijkheid dat dit bij je broer ook zo is.

Laat hem weten dat je van hem houdt. Stuur hem vaak een kaartje of iets anders. Laat weten, dat je er voor hem bent. Zeg dat ook tegen je ouders. Het is niet zo, dat zij lijden, nee je broer lijdt, en je ouders lijden mee. Ook zij moeten hun onvoorwaardelijke liefde laten zien. (En niet proberen zelf het middelpunt te zijn).
Bel meldpunt bezorgd.

Sterkte. En vooral met je broer.

bij het ggz hebben ze een afdeling dubbel d, dubbele diagnose, verslaving en depressie... dat is in 2 woorden jouw broer.

hier kun je ook gedwongen opgenomen worden, mits directe familie aangeeft dat je een gevaar voor jezelf en/of andere bent.. wat ook weer in het verhaal van je broer past. (op deze manier maakt hij zichzelf kapot)

Even heel lullig, als je broer er op deze manier er 10 jaar over doet om zichzelf uit de shit te trekken, is zn lever verneukt en heeft hij alleen maar meer problemen. Red hem voor het niet meer te redden is, want daar liggen je ouders over wakker.. zoals elke ouder zou doen in dit geval..

het is heel normaal dat je ouders hier wakker van liggen want het gaat tenslotte wel om hun kind die zijn leven kapot maakt en ondertussen (onbewust) ook die van zijn ouders.

Helaas kan je er niks anders aan doen dan wat jullie nu al geprobeerd te hebben , ik weet niet of je ouders erheen kunnen , of ze daar in staat toe zijn dat is het enigste wat je nog kan proberen .

Helaas wil hij zelf blijkbaar geen contact , wel een erg vervelende manier om dit zo naar jou en zijn ouders te blijken en vooral naar zijn kinderen toe , hij heeft zelf niks meer , het belangrijkste in zijn leven is weg en dat is voor hem een grote straf .

Maar jullie kunnen niks behalve hopen dat het weer goed gaat komen met hem en dat ie binnenkort weer contact opneemt met zijn ouders

succes

Brrr, ik wordt een beetje naar van alle antwoorden die gaan over "hopen op verandering, er is niks meer wat je kan doen". Het is de dood in de pot voor tienduizenden mensen aan de rand van de samenleving; opzouten met dat individualistische egocentrische gedoe. Het is trouwens ook lariekoek!
Ik werk in de GGz-bemoeizorg; als je ouders wakker liggen van de zorgen, je broer houdt alle contact af en je hebt sterke aanwijzingen dat hij vervuilt en zich een gat in zijn lever zuipt, kun je van alles doen. Let op:

1. Neem contact op met zijn huisarts. Uit je zorgen, geef concrete voorbeelden. Geef aan dat dit al lange tijd speelt, en dat het steeds erger lijkt te worden.
Een beetje huisarts zal dan onderzoek verrichten. Zoniet, men neme stap 2:

2. Neem contact op met de plaatselijke GGz, doe je verhaal, vraag naar mogelijkheden. Tegenwoordig moet alles ambulanter, dichter bij de mensen thuis enz; er is dus vast een ambulant team dat dit soort verhalen vaker op zich neemt. Mocht ook de GGz e.e.a. afketsen, dan door naar stap 3:

3. Vraag bij de huisarts, GGz, politie, algemeen maatschappelijk werker, of zoek op het internet naar een OGGz-verband in de regio. De OGGz richt zich JUIST op mensen die op meerdere vlakken de mist in (dreigen te)gaan.

Voor al deze stappen geldt ten alle tijde: als jij het contact afkapt, ontstaat er dus nooit een nieuwe of verbeterde connectie tussen jou en je broer. Wees open, eerlijk, transparant; laat hem dus weten dat je je zorgen maakt om hem en zijn gedrag, en daarom op zoek bent naar professionele hulp. Hij zal het vast beantwoorden met onhebbelijkheid of stilte, maar who cares? Dat hij NU als een klootzak doet, neemt niet weg dat jij ALTIJD van hem houdt en zorgen om hem hebt; laat hem dat weten. Niet opgeven dus, volhouden en eerst tijdelijk nergens op rekenen.
Erg zwaar, en als het zo ernstig is als je beschrijft zeker professionele aandacht waardig! Sterkte ermee.