Zijn er ook mannen die goed overweg kunnen met hun gevoel?

Question

Mannen worden groot gebracht met sterk zijn en niet huilen.Dat huilen ook bij de mens hoort wordt op die manier onderdrukt.Kunnen jullie daardoor ook met deze emotie of andere emotie goed omgaan en bespreekbaar maken?

Toegevoegd na 11 minuten:
Kun je bij dit antwoord ook een voorbeeld geven .

Toegevoegd na 15 minuten:
meiden bedankt voor jullie uitleg maar ik zou zo graag eens antwoord willen van mannen.Wij vrouwen kunnen volgens mij heel goed onze emoties bespreekbaar maken.
wees niet teleurgesteld ik bedoel het goed.Ik heb de volgende vraag speciaal voor vrouwen gesteld.

 · Accepted Answer

Voor heel veel mannen is het tonen van emotie een vorm van zwakte. Mannen huilen niet.
Het is hun bijgebracht door de opvoeding, soms ook het geloof, maar ook van nature is het voor een man ook moeilijk emotie te tonen.
Mannen zijn meestal erg rationeel, willen laten zien dat ze de baas zijn en voelen zich ook vaak zo.
Bespreekbaar is het vaak ook niet ze wuifen alles weg als onzin, watjes gedoe enz.
Mannen moeten/willen de leiding geven, flink zijn ,sterk en als een rots staan in de maatschappij.
Ze willen graag promotie maken en laten zien wat ze kunnen, vaak willen ze beter, sneller en sterker zijn dan de anderen, daar kan je huilen niet bij gebruiken.
Zelfs onzekerheid is vaak niet bespreekbaar
Getoonde emotie is vaak bluf, niet echt, niet zuiver, ze doen vaak maar als of. 
Boosheid, die emotie kennen de mannen wel, dat uiten ze wel, dat past wel in hun straatje, daardoor hopen ze sterker te worden.

Tijdens een sessie hier in het park, zitten ze tegenover me, ik zie ze wegschrompelen en  tot kleine kinderen verworden.
Slachtoffer van hun altijd weer onderdrukte emotie's.
Burn-out is vaak het gevolg, niet meer kunnen slapen , niet meer gelukkig kunnen zijn en heel gek, geen emotie meer kunnen voelen.
Maar daar hebben ze ook al hun hele leven al hun best voor gedaan, en nu gaan ze het missen.
Vaak trekken ze ook nog hun huwelijk met zich mee de afgrond in en komen ook nog alleen te staan.
Ze zitten voor me, bleek, holle ogen, nerveus, machteloos.
Uitgeblust en wat nu?
Voor mij een noot om te kraken en bij ieder barstje komt er informatie naar buiten.
En dan gebeurd het, alle shit van het verleden komt naar buiten , in een grote golf.
Dan komen de tranen en het verdriet, de angsten, de frustratie's, de onmacht ,de kwaadheid, ik hou ze een spiegel voor en dat beeld is voor velen bijna te erg.
De emotie is terug en het huilen is het begin van genezing.
Er is nog een lange weg te gaan.
Maar een mens kan niet zonder het tonen en delen van emotie, ook een man niet!

 · Answer

Ja, homo's kunnen dat in het algemeen wel. Heteromannen inderdaad in mindere mate.

Toegevoegd na 3 uur:
Emoties en gevoeligheid tonen mag men toch wel een vrouwelijke eigenschap noemen. Echte mannen horen zich stoer te gedragen en emoties te verbergen (dit is niet mijn mening maar zo werkt de maatschappij nou eenmaal). Uit de kast gekomen homo's hebben toch niets te 'verliezen' en hoeven niet aan dit maatschappelijk gewenste gedrag mee te doen, that's all! Vanwaar die minnetjes?!

 · Answer

Of je wel of niet makkelijk kunt huilen heeft volgens mij niets te maken met het kunnen omgaan of verwoorden van je gevoelens. Natuurlijk is het voor een groot deel cultureel bepaald, maar als ik kijk naar mijn eigen man huilt die inderdaad vrijwel nooit (of het moet heel verschrikkelijk zijn), maar is er over het algemeen over gevoelens met hem heel goed te praten en kan hij het ook prima verwoorden. Bij mij zitten de waterlanders nogal hoog, en ook dat is voor een groot deel een cultureel bepaalde reflex.

Ook wanneer je niet eens echt heel erg intens verdrietig bent, kunnen tranen op sociaal gebied wonderen doen op het juiste moment en in de juiste hoeveelheid. We zeggen wel huilen helpt niet, ook tegen meisjes, maar het tegendeel is natuurlijk waar en dat kunnen we keer op keer constateren ; huilen werkt fantastisch. Het is één van de sterkste machtsmiddelen die vrouwen tot hun beschikking hebben, en wordt dan ook veelvuldig gebruikt. Níet te pas en te onpas, dan zou het zijn kracht verliezen.

Strikt biologisch gezien zullen mannen en vrouwen evenveel kunnen huilen, en wanneer ze helemaal alleen zijn doen ze dat vermoedelijk ook ongeveer evenveel. Maar door hoe de cultuur in elkaar steekt, althans de onze, huilen mannen in het openbaar vermoedelijk te weinig, waardoor ze soms overdreven hard overkomen of een andere uitweg zoeken zoals boosheid, en huilen vrouwen te veel. Maarja, zolang het werkt, blijven we het zo doen. Onwillekeurig bijna.

 · Answer

Het is onzin te denken dat dit 'het gevolg is van opvoeding'. Bij kleine kinderen huilen meisjes namelijk ook vaker dan jongens. Het zit dus gewoon in de aard van de man zich minder kwetsbaar op te stellen. Ik vermoed dat hier ook wel een biologische reden voor is: de vaak krachtigere mannen werden vaker ingezet om als beschermer op te treden. Persoonlijk heb ik misschien maar één keer in mijn hele leven de aandrang gehad om echt te huilen, ik heb nooit het gevoel gehad dat ik 'gevoelens aan het onderdrukken was'. Ik denk dat mannen gewoon op een andere manier omgaan met hun gevoelens en dat ze over het algemeen beter in staat zijn om niet alles om hun heen op zichzelf te betrekken.

Maar goed, nu ben ik aan het generaliseren, deze vraag vraagt daar nou eenmaal om.

Toegevoegd na 2 uur:
Overigens denk ik dat juist vrouwen MINDER goed met hun gevoel om kunnen gaan dan mannen. Juist omdat vrouwen sneller genegd zijn om te huilen. Huilen is immers niet altijd een terechte wijze van gevoelens uiten, het kan ook domweg een vorm van aanstellerij of aandachtzoeken zijn. En als je dat doet, dan kan je dus eigenlijk helemaal niet zo goed met je gevoelens omgaan.

 · Answer

Vroeger werd je inderdaad grootgebracht met de woorden: "Gedraag je als een kerel" en werd het kinderachtig gevonden als je als manzijnde huilde en was het vooral niet stoer.
Vandaar dat je maar weinig oudere mannen ziet, die hun emoties kunnen uiten.
Ik denk dat dat met de latere generaties wel beter is geworden. Het tonen van je emoties is toch een uitlaatklep, dus gooi d'r maar uit!

 · Answer

Huilen is des vrouwens, zei mijn vader vroeger, en dat klonk dan niet als een compliment!
En vervolgens werd in het mannengezin waar ik opgroeide nooit, maar dan ook nooit gehuild.
Zo zijn vele van mijn broers in hun latere leven goed met zichzelf in de knoop gekomen omdat ze waren getraind in het niet tonen van hun tranen en emoties.
Een van mijn broers heeft zegt hij, sinds zijn jeugd niet meer gehuild. 
En er waren ook voor hem redenen genoeg voor tranen!
En werkelijk een bevrijdende huilbui op zijn tijd is prima, voor ieder mens, ook voor mannen.
Jammer dat dat dan eventueel geassocieerd zou moeten worden, met de sexuele geaardheid, bijv homofiel zijn, wat een onzin.
In vele landen waar ik woonde, maakte ik vaak rouwverwerking mee en ik heb mannen zien huilen en gillen van verdriet.
In onze cultuur niet voor te stellen! 
Maar ook voor vrouwen is dat onvoorstelbaar en wordt dat als zwak gezien als het te lang duurt.
Rouwen, verdriet hebben, je emoties kunnen tonen, wat zou het goed zijn voor een heleboel mensen als dat wel zou lukken: voor mannen en voor vrouwen.... het zou wel wat bezoekjes aan een therapeut kunnen schelen, denk ik, wat heel veel mensen kroppen hun emoties op.
Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat tranen een stofje in zich hebben wat er voor zorgt dat je je beter gaat voelen.
Ik heb mijn zonen in dat opzicht anders opgevoed, er is niets mis met het tonen van je gevoelens, dat is niet zwak, dat is sterk,  heb ik hen geleerd. En afhankelijk van hun karakter tonen zij die ook in meer of mindere mate.
Sterke mannen zijn het die eerlijk durven zeggen, hier zou ik wel om kunnen huilen en het dan vervolgens soms ook doen!

 · Answer

Ik kan alleen maar over mijzelf spreken, en ik moet zeggen dat ik in vergelijking met andere mannen behoorlijk emotioneel kan zijn. Zelfs ik kan een traantje laten bij een film of als ik mijn neefje trots met zijn voetbalteam ingehuldigd zie worden als kampioen.

Het is en blijft natuurlijk zo dat in deze maatschappij ECHTE mannen niet emotioneel mogen zijn, en het als een teken van zwakte wordt gezien als je eens een keer een traantje laat. Eerlijk gezegd heb ik daar schijt aan. Ik vind het een teken van zwakte als je al je emoties probeert te verbergen achter een muur.

Eerlijk is eerlijk; ik heb het ook moeten leren om mijn emoties echt te uiten, maar ik ben er achter gekomen dat als je een partner hebt die je daarin de ruimte geeft dat een stuk makkelijker is.

 · Answer

Ja, die zijn er. Maar het zijn er niet veel. Het is gewoon niet geaccepteert dat mannen emoties hebben. Vandaar dat er zoveel mannen ineens losbarsten in ziedende woede, of als ze drank ophebben ineens wel kunnen huilen.

 · Answer

Ja natuurlijk, alleen gaan mannen anders om met emoties maar dat betekend niet dat ze emotieloos zijn.

 · Answer

Hier volgt een persoonlijk antwoord van een man :

Ik ben in de jaren zeventig opgevoed op een anti-autoritaire manier. Mijn ouders waren zeer progressief en gevoelig en zij lieten mijn broer en ik al vroeg inzien dat tranen bij het leven horen. En dat er niets mis was met het laten lopen van de tranen als we dat voelden ...

Vreemd genoeg ben ik door  het leven in de maatschappij in de loop van de jaren het huilen verleerd. Wie weet wat daar de oorzaak van was ?  Misschien inderdaad , spiegelen wij mannen ons aan andere mannen , leeftijdsgenoten op school , collega's op het werk. Ook bij vrienden was ik niet gewend mijn emotionele zijde te laten zien.

Dat veranderde toen de liefde van mijn leven mij ontmoette en mij meevoerde in een "nieuwe" wereld vol gevoelens , emoties en soms ook tranen.
Deze vrouw was voor mij de opening naar het kunnen beleven van echt verdriet en voor het uiten van je echte emoties naar anderen .

Het grappige is dat op mijn werk collega's nu vaak vol bewondering luisteren als ik vertel over hoe ik mij voel ( vooral naar aanleiding van een aantal droevige gebeurtenissen in mijn leven ) . Ik zie dan soms twee gezichten van mijn ( mannelijke ) collega's : de macho zijde in de groep en de diepe gevoelige zijde als we onderelkaar iets "dieps" met elkaar bespreken.

Dus ik denk :  mannen kunnen zich wel uiten , maar het ligt aan opvoeding en aan hun  maatschappelijke "setting" of ze zich ook werkelijk durven uiten .

capthavoc · Answer

Ik kan best wel janken als het er op aankomt maar 
doe het niet te vaak. en vaak ben ik alleen 
je vraagt of we goed moet ons gevoel om kunnen gaan
tja wat bedoel je met goed ?
ik ben van mezelf typisch een binnenvetter.
ik weet nog wel dat wanneer ik een teleurstelling of wat dan ook tegen me krijg ik stil val. 
Terwijl iedereen om me heen me aan zit te staren van wanneer gaat ie nou janken? 
ik verwerkt een gevoel gewoon anders 
nix meer en niets minder .
wil je een man als ik troosten ? 
gooi je armen om hem heen en zeg nix.

 · Answer

huilen heeft niets te maken met omgaan met emoties,alleen met het tonen ervan,al huil je nooit dan nog kun je goed kunnen omgaan met je emoties,al word dat door veel vrouwen niet geaccepteerd of begrepen,er word dan geroepen waarom ben je zo hard of waarom toon je je vrouwelijke kant niet,opmerkingen die ik regelmatig te  horen krijg  overigens.Het tonen van emoties zie ik voor mij als een vorm van zwakte, over mijn gemoedstoestand hoeft de buitenwereld niets te weten,en bepaal ik zelf hoe ik er mee omga, het "bespreekbaar" maken ervan doet levert  geen bijdrage aan het al dan niet oplossen of verwerken van welke gemoedstoestand dan ook.

 · Answer

Haha, ik ben homo en kan ook erg goed mijn gevoel uiten... Heb gelukkig dat"heterotrekje" niet meegekregen.. Ik kan huilen als ik dat wil, en al mijn gevoel bespreekbaar maken ook al stel ik mij dan kwetsbaar op..
Heerlijk!!!

 · Answer

Ik heb vanaf mijn negende of tiende niet meer gehuild en ik zou dat best wel eens willen, maar krijg het niet meer voor elkaar.
Gelukkig kan ik met sommige vrouwen wel over mijn emoties praten.

 · Answer

ik ken genoeg mannen (geen gesloten types) die zich goed kunnen uiten d.m.v. praten, ik ken ook mannen die geen confrontatie aan durven gaan en letterlijk er voor weglopen. ze verdringen het liever omdat ze dat makkelijker vinden om niet afhankelijk te zijn, om geen zeurpiet genoemd te worden, en natuurlijk hun ego en trots etc.

ligt ook veel aan het karakter en opvoeding, de opvoeding op dat gebied gebeurt gelukkig tegenwoordig vaak al anders dan vroeger. vroeger zou de man aleen naar een goede oplossing voor een probleem willen zoeken zonder er over te klagen (want dat helpt volgens hun toch niks).

waarschijnlijk hebben de vrouwen daarom dus de naam dat ze vaak zeurende wezens zijn :(

ik denk dat er steeds meer mannen zijn die zich kunnen uiten, omdat bijv de opvoedingen niet meer zo streng zijn als vroeger.

 · Answer

Toch even een antwoord van een vrouw; 
Ja. Mannen kunnen dat ook. Mijn ex kon dat ook goed, daar bewonderde ik hem wel voor. Hij was altijd héél open en zei wat hem dwars zat en kon ook huilen als hij echt verdrietig was. Maar dat was niet zo vaak. Maar hij was absoluut een man met gevoel, die ook wist hoe hij er mee om moest gaan.

Zijn er ook mannen die goed overweg kunnen met hun gevoel?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (15)

Weet jij het beter..?