hoe moet ik dat interpreteren en hoe moet ik reageren?

Volgens mij hebben zoon en dochter samen een probleem.
Praten, Praten, Praten lijkt me hier het allerbeste. Wellicht moet jij de kinderen ook eens apart mee uit eten nemen? zonder hun pa en zonder hun broer en zus. Zodat je echt even alles kunt rechtzetten.

Kinderen komen in mijn optiek altijd op de eerste plaats zolang ze nog niet voor zichzelf kunnen zorgen. Misschien heeft de zoon er inderdaad moeite mee, dat ie zijn vader moet delen. Stel je daarin terughoudend op en geef hem de ruimte, je kunt het toch niet forceren. Kies een andere dag voor jezelf om met je partner te eten, als dat mogelijk is. Schema's van kinderen veranderen nu eenmaal snel met hobby's, sporten, huiswerk en schoolroosters!

Met mensen van 20 en 23 hoef jij helemaal geen relatie aan te gaan, ook al zijn het de kinderen van je vriend. Kennelijk wordt hier gemanipuleerd bij het leven en heeft je vriend ook niet echt de keuze gemaakt om een volwassen relatie met jou te onderhouden. Ik krijg het er lichtelijk benauwd van als ik je verhaal nog eens lees.

Probeer het vooral bij jezelf en je eigen grenzen te houden. Geef duidelijk aan wat voor jou acceptabel is en wat niet en leg dat als keuze voor aan je vriend. Kom op zeg, het gaat hier niet om kleine kinderen maar om volwassenen.

Mijn mening is, dat jouw vriend iets meer ruggengraat moet tonen richting zijn kinderen. Als zijn kinderen ooit een relatie krijgen,hebben ze vader ook niet meer nodig!
Ik vind het een beetje slap van hem,dat hij in deze de kinderen op de 1e plaats stelt.

Ik sluit me aan bij de bovenstaande antwoorden.
Deze drie volwassen mensen zijn erg kinderachtig in hun manier van omgaan met elkaar.
Ik zeg drie, want vader heeft zeker een groot aandeel hierin.

Ik zou eens goed nadenken hoe jij hier in staat en eens een goed gesprek hebben met je vriend, over zijn kinderen en hun rol in jullie relatie.

eerst heb je problemen met je vriend omdat hij niet goed reageert op jou als je verdrietig bent. Nu reageren zijn kinderen en hijzelf allemaal niet goed.
Nogmaals mijn antwoord, wat wil je eigenlijk met die vent.

Jouw vriend is in de valkuil getrapt van veel gescheiden ouders (ben er zelf ook één). Hij voelt zich schuldig t.o.v. zijn kinderen die zoveel te kort zijn gekomen door zijn scheiding. Resultaat is al gauw dat kinderen daar een spel mee gaan spelen door veel van jouw vriend te verlangen (om het goed te maken). Terwijl dat echt, gezien hun leeftijd nogal vreemd op mij over komt. Kunnen ze inmiddels niet zelf naar sport etc.? Het zijn toch geen kleine kinderen meer... Ik heb me ook afgevraagd of jij en je vriend samen in één huis wonen, met de kinderen? Want dan is het wel ál te dol dat jij ergens buitenshuis patat moet gaan eten ...
Ik begrijp wel dat hij jou als de "lastige partij" ziet. Zitten zijn kinderen te zeuren, kom jij ook nog eens... Mijns inziens maakt je vriend de klassieke "fout" om uit schuldgevoel naar zijn kinderen toe hen te willen vergoeden ook al zijn ze al jong volwassenen. Hij kan zijn schuldgevoel niet los laten en dus zijn kinderen niet. Ze zullen nu toch écht zelfstandig moeten worden. Naar mijn idee speelt de zoon een machtspelletje uit en alleen jouw vriend, zijn vader, kan daar verandering in brengen door aan de buitenwereld te laten weten dat hij totaal voor jou kiest. Het moet de zoon (en de hele familie) duidelijk worden dat er geen spelletjes meer gespeeld kunnen worden en dat er dus niet altijd rekening meer met de zoon wordt gehouden maar dat jullie samen en de mening van jou en je vriend, voor gaat. Het is belangrijk dat jij en je vriend eerst samen tot een mening komen, het eens worden, en dat onder 4 ogen, en samen als stel de anderen tegemoet treedt waarbij het daarbij belangrijk is dat je vriend als eerste aangeeft aan zijn kinderen wat jullie willen in het vervolg. En dat jij laat merken dat je achter je vriend staat. Als jij dan éénmalig aan kan geven dat je open staat voor een gesprek met de zoon kunnen jullie het verder los laten.
Er moeten keuzes gemaakt worden.
En jij dient de plaats in te nemen waar je recht op hebt.

Sterkte.

Toegevoegd na 9 minuten:
Ik zie nu dat je een latrelatie hebt, wat het alleen maar verwarder maakt in jullie situatie. Jij hebt op deze manier al helemaal niets in te brengen, en dat is dan ook wel weer logisch, het is nog steeds nu "hun gezin". Komt deze vorm van relatie ook voort uit het geen keuzes maken denk je?

Neem mijn advies ter harte of niet.

Geef nooit uw huis op en helemaal niet voor iemand
waar u nooit een toekomst mee zult opbouwen.

Ik weet het Vadertje Tijd tikt ook door en men wordt er niet jonger op. Zijn kinderen hadden allang op kamers kunnen wonen met wat hulp.

Geloof mij, u komt er nooit tussen bij hun, omdat uw partner nooit zal veranderen.

Ik zou denken dan maar alleen verder en de boel eens op een rijtje zetten.

Er komt vast wel weer iemand op uw pad.

Is de boodschap overgekomen, of las u tussen de regels al dat u de relatie beter kunt verbreken?

Ik wens u veel wijsheid toe in uw besluitvorming.

Als ik uw verhaal zo lees, vermoed ik een misverstand in uw denkwijze. U heeft een relatie met uw vriend, goed, maar dat betekent toch niet automatisch dat u een relatie heeft met de volwassen kinderen? Ik zie het zo: u komt als nieuwe partner hun leven binnen, maar alleen uw vriend heeft daarom gevraagd.

Uit de voorbeelden blijkt voor mij alsof met name de zoon helemaal niet zo snel een relatie met u wil opbouwen. Wat is zijn belang daar ook bij? U bent daar voor zijn vader!

Hij heeft zijn eigen leven en geen interesse in energie te steken in de nieuwe liefde van zijn vader, terwijl hij na een scheiding mogelijk net heeft geleerd dat liefde niet voor eeuwig is.

Het is ook de vraag of u zo'n relatie moet forceren. Richt u op uw vriend en de liefde en relatie die u met hem heeft en laat hem met zijn zoon omgaan. Dan komt de rest vanzelf.

Het zal niet heel lang meer duren voordat het sporten met zijn kinderen stopt. Ik vind het belangrijk dat een vader met zijn kinderen optrekt. De nieuwe vriendin, jij in dit geval, zou een stapje terug moeten doen omdat jij nu eenmaal ouder bent en volwassen genoeg om je ouders niet meer zo nodig te hebben.

Als je vriend gedwongen wordt door jou om zijn kinderen op plan 2 te zetten (als ie dat al doet), zal dat later in je relatie terugkomen als issue.

Het is nu eenmaal moeilijk omdat jullie kinderen hebben. Leef gewoon zo veel mogelijk je eigen leven.

Het spijt me dat ik het zeg, maar als ik de vraag en jouw reacties zo lees dan lijken me de kinderen niet het probleem. Het probleem lijkt me meer te liggen in dat jij je tekortgedaan voelt tegenover zijn kinderen.

Het lijkt me logisch dat ouder en kind samen iets doen af en toe en in dit geval is dat per kind eens in de 2 weken sporten. niets mis mee vind ik... Dat dat net op de dag is dat jullie spaghettie eten, tja, dan is rot maar je kunt natuurlijk ook op een andere dag spaghettie eten.

Het probleem ligt bij hem en bij jou denk ik, in de manier waarop jullie met elkaar omgaan en jullie gevoelens daar in. Het enige advies wat ik daarin kan geven is hier eens goed over praten en als hij duidelijk jou minder belangrijk vind dan jij zou willen en dit niet wil of kan veranderen, dan zou ik me toch afvragen of de relatie toekomst heeft.

eigenlijk snap ik die jongen heel goed!! en jouw vriend ook, voor hem
is het lastig dat zijn zoon het moeilijk met jou heeft dus moet hij daar rekening mee houden. kinderen voelen zich achtergesteld als hun ouder een nieuwe echtgenoot heeft, dat moet wennen.

Sorry hoor... Maar kinderen van 20 en 23 kunnen best alleen gaan zwemmen... Of met vrienden... Of wie dan ook... ik ben 22 en ik kan me echt niet inbeelden dat ik per de 1 keer per week met mijn vader moet gaan sporten...:-s
"get a life!" zou ik tegen die kinderen zeggen...
Goede raad: verplicht hem niet om te kiezen tussen jou en de kinderen... Want hij zal hoe dan ook voor de kinderen kiezen... Als je die man graag ziet, geniet gewoon van elke minuut samen...want elke minuut dat je boos bent op hem, is een minuut verloren...dan krijgen zijn kinderen wat ze wilden: hem.

Er zijn al veel goede antwoorden en adviezen gegeven, ik denk dat je een hoop stof tot nadenken hebt gekregen. Natuurlijk zijn de kinderen nummer 1 voor hem, maar ze zijn ook al oud en wijs genoeg om de nieuwe relatie van hun vader te accepteren. Ik vind de hele situatie die je hebt geschetst behoorlijk ongezond. Jij komt niet eens op plaats 2, maar bungelt er maar een beetje bij. En dit duurt nu al zo lang, dat het er niet naar uitziet dat e.e.a. gaat veranderen.
Ik zou in jouw plaats of het gesprek aangaan dat er drastisch dingen moeten gaan veranderen of de relatie verbreken. Een hele moeilijke beslissing, maar ik denk dat je nu ook niet echt gelukkig bent, ofwel? Je verdient beter! Een relatie met iemand die gescheiden is en kinderen heeft, is vaak wat complex, maar in jouw geval wel heel erg extreem. Je verdient een volwaardige partner, die voor jou opkomt en je onderdeel maakt van zijn leven en niet alleen als het hem uitkomt. De kinderen hoeven je echt niet als tweede moeder te zien, maar ze zouden wel respect moeten hebben voor jou en het feit dat je bij familie-aangelegenheden er ook bijhoort.
Succes!

In relaties met personen die al kinderen hebben, kom je altijd op een tweede /derde plaats.

Lijkt erop dat er een machtstrijd gaande is. Kinderen zijn bang om de liefde van hun vader te verliezen etc etc.

Kan je nog zoveel gaan sporten als je wilt, als vader de veiligheid/vertrouwen niet biedt blijf je dit soort dingen houden.

Naar jou toe doet hij hetzelfde, waarschijnlijk voelen de kinderen hetzelfde als wat jij voelt.
Jij en de kinderen/zoon zitten waarschijnlijk meer op dezelfde lijn dan jij vermoedt.

Zo ik begrijp hebben zijn kinderen (wat overigens geen meisje en jongen is maar een vrouw en een man...klinkt iets minder kleinerend....niet verkeerd bedoeld overigens!) inderdaad moeite met het feit dat hun vader een nieuwe vriendin heeft. Dat is niets vreemds maar komt heel vaak voor. Begrijpelijk overigens want het doet kinderen pijn als ouders uit elkaar gaan en hier moet je ook een beetje begrip voor hebben want de kinderen hebben hier niet voor gekozen, zeker als ze zien dat vader een nieuwe relatie heeft en de moeder nog steeds alleen is. Het zijn echter wel volwassen kinderen nu die zo'n beetje rijp genoeg zijn om op zichzelf te wonen en je vriend (wat niet jouw taak is) kan hun voor de keuze stellen....of jou accepteren of zelf woonruimte zoeken. Nu begrijp ik best dat (hoe lief jij ook kan zijn) hun nog steeds behoefte hebben aan hun vader voor zichzelf te hebben en die momenten moet je hun ook wel gunnen natuurlijk, het gaat tenslotte maar om 1 donderdag in de week en misschien een zaterdag, de rest is hij volledig voor jou. tuurlijk zou het een goed idee zijn als jullie met zijn vieren ook dingen kunnen ondernemen maar hun zien jou niet zo zitten blijkbaar en je kan hun niet dwingen jou aardig te vinden, hun vader heeft een relatie met jou en niet hun. Het ligt ook niet aan jou wat jij meteen denkt maar een andere vrouw hadden ze ook niet geaccepteerd. Mijn advies: Probeer te accepteren dat hun één of twee middagen in de week hun vader voor zichzelf hebben, ga vooral niet tussen hun en hun vader in stoken (stoken in de zin van mopperen over de kinderen bij hun pa) en val je vriend hier ook niet mee lastig. Geniet enkel van de momenten die jullie samen zijn en laat die kinderen voor zijn rekening en hou je bij hun op afstand. Laat zijn zoon en dochter jou zelf benaderen als ze inzien dat jij geen indringer bent in hun gezin, hiermee maak je jezelf al helemaal niet populair. en je vriend zal zijn kinderen moeten duidelijk maken dat hij na de scheiding ook verder wil met zijn leven en dat hij gelukkig is met jou en als ze van hem houden dat ze jou dan moeten accepteren maar neem deze taak vooral als buitenstaander niet voor jou rekening. zoals ik al zei...dan zet je jezelf in de rol van indringer.