hoe vertel ik mijn ouders dat ik bi ben?

Pap, mama.. Ik vind zowel jongens als meisjes leuk.

In de huidige tijd zou dat geen enkel probleem mogen zijn. Ik neem aan dat je de mening van je ouders op dit onderwerp kent. Is het voor hun wel een probleem? Ook in dat geval zou ik het op exact dezelfde manier brengen, denk ik.

Tja hoe zeg je zoiets. Ik denk dat je er maar niet te veel omheen moet draaien. Het gesprek aangaan en vertellen hoe de vork bij jou in de steel zit.

Verwacht niet te veel begrip dan kan het niet tegenvallen. Wie weet zijn ze heel begripvol en dan is dat mooi meegenomen, maar vaak hebben ouders even tijd nodig om te wennen aan het idee dat hun kind misschien niet het pad volgt waar ze vooraf aan gedacht hebben.

Ik hoop dat je ouders jou in je waarde laten en je accepteren zoals je bent. Maar wie weet hebben ze daar eventjes tijd voor nodig.

Sterkte hiermee, want het zal niet heel makkelijk voor je zijn.

Kies een rustig moment, kondig van te voren aan dat je iets met hen wil bespreken. Laat hen weten dat het moeilijk voor je is om het te vertellen. Ik weet het, het is niet makkelijk, maar hier zal je doorheen moeten, hoe moeilijk het ook is.

Sommige ouders merken al bepaalde dingen aan hun kinderen dus denk dat je gewoon een rustig moment moet afwachten en het ze dan vertellen, ik geloof ook
dat dat tegenwoordig niet meer echt een probleem is en dat ze vooral willen dat jij gelukkig bent!

Vaak hebben ouders al een gevoel dat er iets dergelijks speelt. Ik denk dat je ouders het op prijs zullen stellen als je open en eerlijk vertelt hoe jij je voelt en tot wie jij je aangetrokken voelt.
Mocht je een reden hebben om aan te nemen dat je ouders hier negatief op zouden reageren (bijvoorbeeld door geloof) dan is het goed om misschien eerst met je broer, zus of andere vertrouweling te praten over hoe je dat het beste kunt brengen.
Over het algemeen is het zo dat als je er zelf helemaal vrede mee hebt en gelukkig bent met wie jij bent, het door anderen ook gemakkelijker wordt geaccepteerd.
Is dat niet het geval dan is het aan de ander hoe ze daar mee omgaan. Jij bent eerlijk geweest naar jezelf en anderen over wie jij bent.

Ik heb 2 kinderen waar ik zielsveel van hou.
Als één van de twee met zoiets bij mij aankomt zullen we in ieder geval erover praten. Hun leven zal dan anders verlopen dan we verwacht hadden, maar daar verander je niks aan. Het is hun leven. Stel dat ze iets fouts doen in de richting van stelen, geweld, drugs enz da's een ander verhaal.
Ik weet je verhouding met je ouders niet, maar de eerste stap lijkt het me om er met ze te over praten.

gewoon doen, waarschijnlijk zijn je ouders heel begripvol en zullen ze je gewoon steunen.
Als ze er moeite mee hebben (wat ik niet verwacht) dan zullen ze het na een tijdje ook accepteren en je steunen.
Ik weet zeker dat je uiteindelijk blij bent dat je het hebt verteld en je het niet meer geheim hoeft te houden.
Veel succes!

Ik zou ze het gewoon vertellen.Maar verschiet niet als ze niet positief reageren.Ik zou het zelf ook even moeten laten bezinken en dan zou ik erover praten met mijn kind.Dus als je pa en/of ma even uit de slof schiet ga dan niet terug staan schreeuwen maar wacht tot de grootste klap over is.
veel suc6

als je problemen verwacht met je ouders kun je voorzichtig eens met de ouder praten waar je het minste probleem mee verwacht,die kan dan voorzichtig wat in leidende gespreken met de ander voeren zodat de schok minder groot is.Ook kun je als je het zelf heel moeilijk om erover te vind om wat hints gaan geven zonder heel duidelijk te zijn dan heb je kans dat ze er zelf over beginnen of vermoedens krijgen, Je zou ook kunnen vragen hoe ze het zouden vinden als je bi zou zijn of wat ze er van denken,rome is ook niet in een dag gebouwd moet je maar denken.het hoeft dus niet pats boem in een keer.Je kunt er wel voor kiezen om dat wel te doen dat moet jezelf beslissen en kan niemand op gv voor jou.
Kijk niet gek op dat ze het de normaalste zaak van de wereld vinden en het voor jou erg prettig kan zijn om het open besproken te hebben.
veel succses

Pap, mam, ik ben biseksueel.

En dan is het natuurlijk afwachten hoe ze zullen reageren. Maar als je het vertelt, denk ik dat het beter is om dat gewoon op een directe wijze te doen.

Als jij er zelfs geen problemen mee hebt, waarom zou een ander dan wel nog problemen ermee moeten hebben.
Maar misschien heb jij het zelf nog niet helemaal geaccepteerd, en dan maak je er vanzelf er ook hun wat grote probleem van. Accepteer jezelf en wie je bent en anderen zullen dat ook doen.
Helaas zal dat niet voor iedereen gelden, maar dat zijn ook meer de ongezonde geestelijke personen. Personen waar jij zelf ver vandaan wilt blijven.

Ouders hebben meestal al gauw door als er nieuwe ontwikkelingen zijn met hun kinderen.

Het bevestigen door jou heeft geen toegevoegde waarde.
Het is alleen van belang om dat jouw partner te vertellen.

Het blijft gewoon een prive kwestie, net als het stemmen op een politieke partij. No Big Deal.

Mocht je in de veronderstelling zijn dat het wel een toe-
gevoegde waarde heeft om het aan de grote klok te hangen, maak het dan kenbaar op nieuwjaarsdag.

Bedenk dat het mbt andere geloven of culturen niet
iedereen zo tolerant is om dit te accepteren.

Pa, ma, stel dat ik verliefd word, dan kan het zijn dat ik met een X thuiskom, maar het kan ook een Y zijn.

In mijn ervaring zijn ouders vooral ongerust over de mogelijke gevolgen ('Maar ben je niet bang voor discriminatie?').
Mijn ouders moesten wel even aan het idee wennen maar zeiden uiteindelijk toch: 'Als JIJ maar gelukkig bent, of dat nou met een man of een vrouw is, als z/hij maar goed voor je is'.
Overigens was de eerste reactie van mijn pa dat hij veel psychologie had gelezen en dat hij wist dat iedereen voor een gezonde seksuele ontwikkeling een homoseksuele fase door moest maken, HIJ had dat nooit gehad hoor, HIJ niet, maar het was wel nodig.
(Hij had niet zo goed door wat ie daar nou eigenlijk mee zei ;-))

Dat lijkt me inderdaad lastig om te zeggen. Er wordt toch ook niet verwacht dat je zegt 'Mam, pap, ik ben hetero'. Wat ik persoonlijk zou doen is vertellen over een vriendin die bi is om te kijken hoe ze reageren.. En dan zou ik zeggen of wat later kan natuurlijk ook 'mam.. weet je nog dat ik vertelde over dat vriendinnetje.. nou.. dat ging eigenlijk over mij'

gewoon op een rustige manier en kalm blijven terwijl je't hun verteld, mak je niet druk wanneer zij hier heftig op zullen reageren, kalmte alleen zal je gunstig gezind zijn. enneuh......zeker niet bang zijn, dat hoeft ook niet, dit is heel belangrijk voor je, het moment waarop je het van je af kunt zetten is een ontstressende factor voor je, je zal je veel geruster gedragen, nu zit je waarschijnlijk vol angst en durf je't gewoonweg (nog) niet. JUST DO IT !!!!
de reden ook waarom je hier op GV de vraag stelt, duidt wel degelijk op een keerpunt in je leven. maar jij zult het toch nog zelf moeten zeggen. Ik zou zeggen "SUCCES" en hou de moed erin!!!!!!

Toegevoegd na 2 minuten:
je vertelt wel niet wat jouw leeftijd is, dit doet er in feite niet toe, wanneer je van beide houdt op een moment in je leven dat jij zelf weet dat j'er klaar voor bent, dan doe je maar

Ik heb met precies het zelfde probleem gezeten... Ik was een lafaard en heb het opgeschreven.. Later wordt het wel makkelijker.

Je zou het ze eventueel door middel van een brief kunnen vertellen.

Je schrijft alles rustig op en helemaal aan het eind ervan nodig je hen uit over alles samen wat te praten. daarna stuur je die brief naar je ouders.

Het voordeel van een brief is, dat jij je hele verhaal kunt doen zonder dat je ouders je in de rede vallen of anderszins onderbreken.

Ik geef je even een voorbeeldje van hoe je dat kunt beschrijven. Ik ga er voor het gemak in de brief even van uit dat je een meisje bent:

Beste ouders,

Omdat ik het erg moeilijk vind om jullie van mijn intiemste gevoelens mondeling op de hoogte te stellen, heb ik mij maar via een brief tot jullie gericht.

Ik hoop van harte dat jullie mij na het lezen van deze brief begrijpen zullen.

En dan nu..waar het allemaal om gaat..

Jullie weten dat ik laatst een vriendje heb gehad, maar dat ik tegelijkertijd ook een zeer intieme relatie met een meisje had..was jullie niet bekend.

Daar draait het dus om..ik val op zowel meisjes..als op jongens..Men noemt dat biseksueel..

Ik hoop dat ik jullie met mijn bekentenis niet vreselijk teleurstel..maar ik MOEST het jullie eenvoudig vertellen..ik kon het gewoon niet langer onder mij houden.

Weet in elk geval van mij dat ik heel veel van jullie houd..ik hoop dat jullie..na deze bekentenis..ook veel van mij kunnen blijven houden..want ik heb jullie liefde heel hard nodig..

Jullie kind,

Kim..of wat dan ook.

Sterkte en groet,

Ton

Waarom zou je het zeggen!
Je zegt toch ook niet dat je 'gewoon' op een meisje of een jongen valt? Mocht het zo ter sprake komen, en de sfeer is zo dat je het kan vertellen, dan is dat het juiste moment. Dan is er ook wederzijdse acceptatie

Ik ben zelf Bi, dus ik heb ook in dit schuitje gezetten. Ik heb het mijn vader verteld toen ik 19 was (ben nu 22).

Ik heb gezegd:
Papa, het kan zijn dat ik ooit met een meid thuis kom in plaats van een jongen.

Mijn vader reageerde heel relax en zei: goh meid, dat wist ik al drie jaar.

Haha..

Geef al van tevoren aan dat je ergens mee zit. En dat je het graag wilt vertellen. Pak een rustig moment. En zeg dat je op zowel jongens als meisjes vertelt. Als je er echt mee zit en het net durft. even de kindertelefoon bellen.
Kindertelefoon: 0800-0432
Heel erg veel succes!
Patrick

Mam, pap.. Jullie moeten eerst beloven dat jullie niet raar gaan reageren. (Boos worden ze niet want als je lieve ouders hebt dan accepteren ze je.)

oké Ik val ook op meisjes. Niet alleen jongens.maar ook meisjes. allebei. Ik hoop dat jullie dit begrijpen. en niet raar gaan doen.

Dan ben je klaar ;) Hoop dat je er wat aan hebt..
SUCSES! Xmij..