Hoe krijg je een kind snel rustig?(driftbuien)

Magnetiseren.
Daarmee breng je iemand met geest en lichaam in balans.
Op onderstaande link kan je meer info daarover vinden.

Succes !

Een koude, natte washand door het gezicht halen... Ik werk in de kinderopvang en daar zitten ook wel eens een paar heetgebakerde typetjes en dit werkt altijd. Een schrikreactie om het gedrag te doorbreken...

Negeren is goed ja maar ook het ongewenste gedrag benoemen en aangeven dat dat de reden is om te negeren.
Ook zeggen als rustig bent en niet met dingen gooit dan wil ik wel naar je luisteren.
Als het kind dan rustiger word dan neem ik het op schoot en geef het een knuffel en vertel dat het zo goed is en dat ik heel veel van hem/haar hou maar dat ik het niet leuk vind als ze zich zo gedragen.
Dat dit gedrag om niks is geloof ik niet.
Maar het is niet altijd eenvoudig te bepalen waarom of waardoor het komt.

Het kind oppakken en heel stevig tegen je aandrukken. Net zo lang dat hij rustig is. Dan kun je met hem praten en vragen waarom hij zo boos en driftig was.

Deze kinderen kunnen hun emoties namelijk nog niet goed doseren. Net zoals sommige kinderen overenthousiast kunnen zijn of overal om huilen enz. Ze moeten dat nog leren en als je praat over hun emoties en zij het gevoel hebben dat ze het best mogen uiten, maar dat het soms voor anderen heel vervelend kan zijn, leren ze ermee omgaan.

Doe je rechterarm tussen de beentjes en ondersteun zo het kontje, en jou linkerarm rond het halsje en de linkerarm van het kind en hou het kindje zo met het gezichtje tegen jouw gezicht en ga dan een beetje waggelend lopen, terwijl je heel zacht neuriet tegen het oortje, je moet eens zien hoe gauw hij/ze rustig is.

Je moet vooral zelf rustig blijven en dit ook aan het kind laten blijken. Daarnaast moet je proberen te interacteren met het kind, hoe onmogelijk dat op zo'n moment ook lijkt. Ga door je knieeen en kijk je neefje aan en probeer hem dan te kalmeren en geef aan dat je met hem wilt praten. Wordt dus niet zelf boos en ga ook vooral niet schreeuwen. Succes!

Zorg dat je er bent voor hem en laat merken dat je wel begrijpt dat hij boos is. Raak hem aan, wees in zijn buurt. Zo zorg je dat hij zich veilig voelt. Kom op zijn hoogte als je met hem praat, houdt hem zacht vast en praat rustig tegen hem. Ga in ieder geval niet terugschreeuwen. Probeer te bemiddelen zonder partij te trekken.

Het is een ongebruikelijk antwoord. Ik heb het zien toepassen en heb het zelf ook toegepast. Pak het jongetje op en zet hem stevig op je schoot. Houdt hem heel erg goed vast. Op den duur wordt hij rustig. Praat sussend tegen hem.

Over het algemeen is negeren van ongewenst gedrag en belonen van gewenst gedrag de basis van opvoeden.
Ook wel bekent als operante conditionering.
Zelf ken ik diverse methoden om in zo`n situatie te handelen.
Ook vaak om niks zou misschien beter geformuleerd kunnen worden als zonder aanwijsbare reden.
Ik ben er zelf van overtuigd dat er vaak wel een reden is (hoe krom die ook kan zijn in de beleving van een kind van die leeftijd)maar dat we die niet altijd kunnen achterhalen.
Moeders ontwikkelen daar vaak een manier voor die past bij hun kind.
Daar kom ze op een gegeven moment achter doordat je iets doet wat effect heeft. Hou daarbij in je achterhoofd dat ongewenst gedrag nimmer beloond mag worden en dat goed gedrag (joe miniem ook) k a n leiden tot belonen.
Een kind moet de koppeling maken tussen iets positiefs (respons) en gedrag dat we wenzen. Het mag duidelijk zijn dat een goed voorbeeld goed volgens tot gevolg heeft (dit moet je wel op lange termijn zien)In het begin grijpje dan ook de eerste de beste mogelijkheid aan tot belonen en boemnd dit met omdat je zo lief geweest bent of anders ook als jullie lief zijn en blijven heb ik wel iets voor jullie.
Het moet natuurlijk niet een vorm van kopen worden maar als kinderen komen vragen om iets lekkers kun je daar wel alle kanten mee op en laat dat afhangen van hun eigen gedrag.
Beter is dan ook om die buien zo veel moelijk voor te zijn.
Bij sommige (vooral kleine) kinderen wil "holding"goed helpen.
Dit betekend het kind fixeren (lees; voorkomen dat kinderen zaken of zichzelf gaan beschadigen)Je houd het kind zo stevig vast als nodig is om te voorkomen da het los komt. Als het kind onspand onspan jij mee. Wordt het weer drukker dan neemt de druk ook weer toe.Heel basaal communiceren meteen actie reactie. Intussen praat je op een rustige ietwat vriendelkijke toon met je kind en legt uit de combinatie druk doen en meer kracht (later gebruik je dit weer als voorbeeld in een volgende situatie.
Meestal is 1 tot 3 keer voldoende bij die leeftijd, dan heben ze door dat ze op die manier nooit hun zin krijgen.
Belangrijk is dat het kind leert waar het met een bepaald gedrag op kan rekenen. Een kind zal altijd grenzen proberen te vinden en zefl dan het lieft in zijn voordeel aan passen.
Aan de volwassene is het hier voor te waken en de grenzen te bewaken.Alles vanuit een perspectief dat het kind al dan niet door schade en schande de tijd krijgt zich vaardigheden eigen te maken.

Afhankelijk van de leeftijd en het type kind deed ik mijn horloge af (analoge chronometer met veel draaiende wijzertjes) en hield die voor het gezichtje. Het kindje was dan zo verbijsterd, dat hij vergat boos te zijn.
Later werd het een inprint, als ik het horloge afdeed en liet zien werd het kindje vanzelf stil .
DIT IS GEEN FABEL!
Wat ik ook deed, als vader, is de kleine uitkietelen, de boosheid ging dan over in lachen en als je lacht door het kietelen, kun je niet boos blijven.
Met dit simpele pakket maatregelen was eea. goed te beteugelen.
Als de kindjes niet te bedaren waren en ik naar het werk was, belde mijn vrouw op en sprak ik door de telefoon even met de kleine in kwestie.
Vraag niet waarom , maar het hielp direct.
Zelfs bij de zondagschool werd ik wel eens bij ontroostbare kinderen gehaald, niet mijn eigen kinderen.
Ik had ze vrijwel altijd zomaar stil
Bij heel kleine kinderen nam ik ze op de arm en drukte de voetjes wat riching lijfje zodat ze wat in de foetushouding kwamen.
Hoe ik wist wat ik moest doen , geen idee, misschien louter vaderinstinct, het was wel succesvol.
Misschien moet je niet teveel een standaardaanpak bezigen en wat meer naar ingevingen luisteren,
ons onderbewustzijn weet veel meer van kinderen af als ons verstand.
Daarom moet je denk ik opvoeden ook vooral (maar niet alleen) met je hart doen.