Wat houdt vrije opvoeding precies in?

Vrije opvoeding wil zeggen, het kind mag doen en laten wat hij wil.

Helemaal niets want het is een loos woord... Vrije opvoeding bestaat niet... Net zoiets als de vrije school, het is maar een naam die niets met vrij of vrijheid te maken heeft...

Wellicht heeft het tot streven om een kind zo weinig mogelijk op te dringen in de opvoeding, maar met vrij heeft het niets van doen...

Vrije opvoeding: dan kom je al snel op Maria Montessori!

Zij is internationaal gezien een van de meest bekende pedagogen van de Eeuw van het Kind, iemand die vrijwel direct in verband gebracht wordt met haar 'kind-gerichte' methode voor onderwijsvernieuwing: de Methode Montessori. Montessori werd bekend als groot voorvechtster voor de Zaak van het Kind. Zij heeft over de hele wereld mensen geïnspireerd om zich voor een goede opvoeding van kinderen in te zetten - en doet dat tot op de dag van vandaag.

Lees verder....

Men gaat hier van de (onjuiste) gedachte uit dat een kind zichzelf op kan voeden.
Zwaar achterhaalde hersenschim die heel wat etters van mensen opgeleverd heeft, alhoewel ook parels ontstaan zijn.

In een vrije opvoeding laat je je kind vrijer in de manier van doen en denken. Op een vrije school laten ze kinderen ook meer hun gang gaan. Meestal is rekenen en taal minder belangrijk dan speel en dans.

Vije opvoeding is Zelf keuzes maken laten maken denk ik.

Als reactie op de autoritair opvoeding ontstond in de jaren zeventig van de vorige eeuw de vrije opvoeding. Bij de autoritaire opvoeding bepaalden de ouders wat goed was voor hun kinderen. Kinderen moesten gehoorzamen en anders kregen ze straf.
Bij de vrije opvoeding ging men er van uit dat het kind, net als de volwassene heel goed zelf kon bepalen wat wel en niet goed was. Als het kind volop de ruimte kreeg om zich te ontwikkelen, kwam het normbesef vanuit het kind. De ouders waren er om het kind te verzorgen, maar hadden geen sturende functie. In principe waren ouder en kind gelijkwaardig. In theorie was dit leuk, maar in de praktijk werkte dit niet zo goed. In veel huishoudens was het kind de baas.
Nu bewandelt men over het algemeen de gulden middenweg. De kinderen zijn niet meer de baas, maar ook de ouders zijn niet volledig de baas. Als een kind het niet met zijn ouders eens is, wordt er over het algemeen wel naar het kind geluisterd en soms worden er compromissen gesloten. Dit type opvoeding noemt men reactionaire opvoeding. De ouder begeleidt en stuurt, maar onderdrukt niet.

hier past m.i.z. maar 1 antwoordt in de vorm van een gedicht :
Kalil Gabran:

En een vrouw met een kind aan haar boezem zei: Spreek tot ons over kinderen.
En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Ze zijn de zonen en dochteren van het Verlangen van het leven naar zichzelf.
Ze komen door je maar zijn niet van je.
En alhoewel ze bij je zijn, behoren ze je niet toe
Je mag hun je liefde schenken, maar niet je gedachten
Want ze hebben hun eigen gedachten
Je mag hun lichamen een huis geven, maar niet hun zielen
Want hun zielen vertoeven in het huis van morgen, dat je niet kunt bezoeken, zelfs niet in je dromen
Je kunt proberen als hen te zijn, maar maak ze niet gelijk aan jou
Want het leven gaat niet terug noch draalt het bij gisteren
Jullie zijn de bogen waarmee de kinderen als levende pijlen voortgezonden worden
God die de boogschutter is ziet het doel op het oneindige pad, en Hij buigt jou met al Zijn macht zodat Zijn pijlen ver gaan.
Laat je met blijheid buigen, want op dezelfde manier als dat hij zijn pijlen liefheeft, zo heeft hij ook de boog lief die stabiel is om de pijlen mee af te schieten

wie nadere uitleg wil die mag het zeggen ......voor mij spreken de woorden voor zich .........

Vrije opvoeding.
Wat ik er onder versta is: kinderen hun eigen verantwoordelijkheid laten nemen. Met een ruim overleg tussen beide partijen.
Het kan niet zo zijn dat het kind maar mag doen wat hij/zij wil.
Het is stimuleren eigen keuzes te maken in de ruimste zin van het woord, maar wel bewaking op de achtergrond.