Mijn zoontje van 4 jaar (+4mnd) is erg opzichzelf. Hij zoekt niet echt contact met andere kinderen.

Onze jongste had dat ook. Als er iemand kwam spelen speelde ze een kwartier samen. Hierna ging ieder op in zijn eigen spel. Nu hij 5+ is wordt er meer samen gespeeld. Niets om je dus echt ongerust om te maken.

Dat is op zich heel normaal. Dat wil niet zeggen dat er absoluut niets aan de hand is, maar dit gegeven op zich is niet iets waardoor je alarmbellen moeten gaan rinkelen. Sommige kinderen hebben moeite alleen te spelen, anderen kunnen dit juist heel goed, wat op zich alleen maar prettig is. Verder is het zo dat op deze leeftijd veel kinderen nog niet echt goed kunnen samenspelen. Ze kunnen wel gezellig spelen, maar meestal spelen ze dan naast elkaar. Samen met een grote doos blokken, maar wel allebei je eigen toren bouwen bijvoorbeeld. In de loop van de kleutertijd gaan ze vaak meer samen spelen, dan bouwen ze samen iets groots. Zolang je zoontje verder op een gewone manier met andere kinderen speelt, er vanuit de school geen vragen zijn en hij gelukkig is, zou ik me er geen zorgen over maken. Als hij alleen speelt uit angst contact te maken, of als je vanuit school te horen krijgt dat zij zich ook zorgen maken, dan zou je verder kunnen gaan kijken of er iets aan de hand is. En natuurlijk, heel belangrijk, als jouw gevoel zegt dat het niet klopt, als je moedergevoelens zeggen dat er iets is, moet je ook iets ondernemen, want je moedergevoelens kloppen heel vaak!

Die van ons (4, bijna 5) heeft dat ook daar moet je je helemaal niet druk om maken. Zolang hij toch ook wel met andere kinderen speelt is er niks aan de hand .

Dat kan van alles betekenen, maar hóeft niks te betekenen. Op die leeftijd zijn ze inderdaad nog veel naast elkaar aan het spelen, ieder met hun eigen dingetje. Echt langer samenspelen moet nog op gang komen. Valt ook niet mee, afstemmen op een ander. Het kan zijn dat jouw zoontje daar wat meer moeite mee heeft. Ik zou het met de kleuterjuf bespreken. Wat vindt zij? Is dit normaal? Zij heeft tenslotte veel ervaring met vierjarigen! Ik verwacht dat ze je geruststelt. Wat zou het kunnen betekenen? Het kan zijn, dat je zoontje meer moeite heeft met sociale contacten door een (licht) autistisch trekje. Maar dat is wel erg zwaar om meteen aan te denken hoor! Als je dat op die leeftijd wilt constateren, moet je naar veel meer dingen kijken dan alleen naar samenspelen. Daarvoor zegt alleen het contact met andere kinderen niet genoeg. Je moet ook kijken naar het contact met jou, de communicatie, zijn ontwikkeling in het geheel, zijn belangstelling enzo. Lukt je zowiezo niet zelf om te beoordelen: jij zit er emotioneel veel te dicht bij als moeder, heb je iemand voor nodig met meer afstand, en kennis van zaken. Maar ik zou daar nu geen traject voor opstarten hoor! Tenzij je je natuurlijk over meer dingen zorgen maakt. Er kan ook iets heel anders aan de hand zijn. Bijvoorbeeld iets simpels, dat het spelen met andere kinderen teveel energie kost. Dat die wel op is als hij ook op school en andere plekken veel indrukken op doet. En dat hij lekker oplaadt door even alleen te zijn. Het kan ook een heel gevoelig kind zijn. Of het kan een kindje zijn dat gewoon wat langzamer rijpt, waar niks mee aan de hand is. Of de andere kinderen doen spel waar hij niks aan vindt, je ziet op deze leeftijd nog veel, dat kinderen vooral afgaan op wat ze een leuke activiteit/spelmateriaal vinden. Als er dan ook andere kinderen mee willen spelen, gaan ze er samen (naast elkaar) mee aan de slag. Echt het samenspelen om het samenspelen? Dat komt later. Mijn indruk is overigens ook dat jongens hier nog wat later in zijn dan meisjes...