Dochter van 2 weigert avond eten... Maakt niet uit wat ik doe ze weigert gewoon, wat kan ik doen?

Mijn moeder haalde dan altijd het eten weg en gaf dan verder niks anders, na een paar dagen eet je het dan wel op.

Mijn tante dekte de tafel alleen voor hun en de reactie van hun zoon was: waar is mijn bord? Dan zei me tante : jij wil niet eten , dus dek ik de tafel niet voor jou. Dat hielp , hij is weer gaan eten. Dit is wel nadat ze allerlei dingen hadden geprobeerd , en dit hielp echt.

Gewoon negeren, bordje voor zetten en niets opuit doen.
Hoe meer aandacht je er aan geeft hoe erger het word.
Na een tijdje begint ze wel weer te eten. Bij ons werkte het !
( Ik gaf savonds dan wel een beetje pap als hij echt niets had binnen gekregen) Het is gewoon een fase gaat wel weer over je faalt helemaal niet want dit doen heel veel kinderen haha

Geef niet een groot bord vol aan je kind. Je kunt dus eerst wat weinig opscheppen en eventueel later dan nog een tweede portie. Je kunt ook een groter bord neerzetten met dezelfde hoeveelheid erop, zo lijkt het minder. Het kan zijn dat dit helpt. Je kut ook aan je kind vragen wat hij lekker vindt om te eten, maar dan moet het wel gezond zijn. Uitleggen dat je ook gezond moet eten en dat dat ook lekker kan zijn. Misschien komteen voorkeur voor een groente naar buiten! Wanneer het zelfgekozen is, is het leuker om te eten voor kinderen!(:
succes ermee!

Ik zou me er niet te druk om maken. Als kinderen 2 jaar zijn ontdekken ze dat ze een eigen wil hebben. En die kunnen ze het beste laten zien door 'nee' te zeggen. Een goede manier van 'nee' zeggen is niet eten. Als je kind merkt dat jij je dit aantrekt zal ze dit als een succes ervaren. Dan blijft ze het volhouden. Als jij er niet te veel aandacht aan besteedt gaat het vanzelf wel weer over.
Je geeft aan dat de nog wel andere maaltijden neemt, dus ze krijgt sowieso wel eten binnen. Daar zorgen de meeste kinderen echt wel voor. Evt. geef je haar een vitaminepil (zo'n beertje, lijkt op een snoepje, die weigert ze heus niet) om te zorgen dat ze wel de juiste voedingsstoffen binnen krijgt.

Mijn dochtertje heeft hetzelfde gehad. We hadden (en hebben) hier de regel: Je eet wat er op tafel staat en anders mag je een droge boterham. Verder werden daar geen woorden aan vuil gemaakt. Die droge boterham heeft ze regelmatig genomen, terwijl wij heerlijk zaten te eten. Op een gegeven moment was de lol eraf en at ze weer gewoon mee.

Je andere kind van 7 ziet waarschijnlijk hoeveel aandacht er is voor het niet eten van je jongste. Het is logisch dat hij/zij diezelfde aandacht wil. Probeer juist eens aandacht te hebben voor goed eetgedrag, dat kan stimuleren.

Enne, maak jezelf niet gek, je faalt echt niet hoor! Dit overkomt héél veel ouders (en niet alleen ons!). Succes!

Bij ons hebben ze ook wel eens zo'n periode gehad. Niet moeilijk over doen, geen aandacht aan geven. Bij ons is gewoon de regel: we eten wat er op tafel staat, hoeveel je ervan eet, moet je zelf weten. Als dat niks is, prima, maar dan ook geen boterham of iets anders. Het toetje geven we wel gewoon, dat is tenslotte onderdeel van de maaltijd die we op tafel zetten. Vaak gaat dat er wel in, en als je zorgt dat dat een gezond toetje is (yoghurt met fruit en muesli bijvoorbeeld), dan hebben ze toch iets gezonds binnen.
Je kind heeft iets ontdekt waarmee ze macht heeft: ik ben twee en ik zeg nee, en kijk eens wat een aandacht ik krijg.
Deze machtsstrijd ga je niet winnen door te dwingen, dit is een van de weinige dingen die je niet kunt afdwingen.
Houd het gezellig aan tafel, praat over andere dingen dan het eten, en haal het bord weg als de rest ook uitgegeten is.
En het komt heus weer goed!

Ik heb gelezen dat het helemaal geen kwaad kan als een klein kind een keertje zo slecht eet. Toen ik zo klein was weigerde ik op een gegeven moment ook te eten. Het was zover dat als ik niet zou eten ik zou worden opgenomen in het ziekenhuis. Mijn ouders zullen gedacht hebben: en nu ga je eten. Ik ben dus gaan eten, niks niet in het ziekenhuis. Ze kunnen op die leeftijd misschien een eigen willetje krijgen, maar dat hoeft nog niet te betekenen dat ze hun zin ook krijgen!

Trek je de buien van je kind zeker niet persoonlijk aan! Hoe veel of weinig je peuter eet, hangt niet af van hoe lekker jij hebt gekookt. Het is normaal dat je dochter een periode heeft waarin zij slecht eet. Dwing je kind niet om iets te eten.

Schep hele kleine beetjes op haar bord.
Besteed geen aandacht aan haar als ze niet eet.
Geef haar pas aandacht als ze wél een hapje eet. Prijs haar dan.
Laat haar maximaal 15 min. aan tafel zitten. Heeft ze dan nog niets gegeten, haal haar bord dan weg zonder iets te zeggen.
Gebruik het toetje niet als dreigmiddel. Geef het zonder iets te zeggen als jullie het ook eten.

Maak je niet ongerust, het is een periode. Je dochtertje ontwikkelt haar eigen willetje. Op alle momenten van de dag laat ze nu haar eigen wil zien. Dus ook tijdens het eten.
En je 7 jarige zal na een tijd wel gaan inzien dat honger hebben ook niet zo aangenaam is.
Het komt allemaal wel in orde :)

Als jij je kind voor zowel ontbijt als lunch snoep geeft moet je niet gek opkijken dat het de derde, enigszins normale maaltijd weigert. Kellogg's Choco pops is snoep en heeft nauwelijks tot niets met gezonde voeding te maken. Als ik jou was zou ik eens een pittig gesprek over gezonde voeding voor peuters aangaan met het consultatiebureau.

Bij mijn neefje hielp het om het bord met eten op een weegschaal te zetten, kinderen vinden het leuk te zien als ze een hap nemen dat dan het gewicht omlaag gaat.
Ook kan het helpen door gezichtjes te maken van het eten bijv. broccoli haren en ogen van aardappels en van gehakt een mond. Laat het kind meehelpen met koken, bijv. in de pan roeren (let op dat het kind zich niet brand)
En geen snoep meer als ontbijt, gewoon snee brood. En dan zonder die mierzoete hagelslag wat er zo dik opgegooid word dat je geen stukje brood meer kan zien.

Toegevoegd na 3 minuten:
En als ze dan nog niet wil eten, ook geen toetje. Dan zorg je ervoor dat ze een dief word. Of ze eet het normale eten en toetje of ze eet niets. En als ze weet dat ze sowieso wel iets lekkers krijgt, gaat ze natuurlijk niet beginnen met eten. En als ze dan honger krijgt, breekt ze de etenskasten open. Want daar is altijd wel iets zoetigs te vinden

Toegevoegd na 7 minuten:
Wat ook kan helpen is groentes niet helemaal door te koken maar knapperig te maken. Stukjes wortel niet koken maar rauw, broccoli niet dood te koken.
Of er gewoon geen aandacht aan geven.
Dochter: NEE!
Jij: *negeert*
Blijven negeren,alsof er niets aan de hand is.
Eerst zal ze waarschijnlijk een woede uitbarsting krijgen maar daarna kalmeren en beginnen met eten al kan dat 2 dagen duren.
MAar een kind zal er heus niet dood aan gaan als ze 2 dagen geen avondeten heeft.

Laat ik eerst voorop stellen dat Chocopops als ontbijt al uit ten boze is. Laat ze dan gewoon meteen pure suiker eten. Chocopops bevatten nauwelijk voedingsrijke stoffen en is meer snoepgoed dan normaal voedsel.

Maar dat beantwoord de vraag niet. Het eten mag nooit een strijdpunt worden. Kinderen hebben namelijk al heel snel door dat jij het belangrijk vind dat zij goed eten. Hiermee geef je hen een machtsmiddel in handen. Dit kun je hen ontnemen door er geen aandacht aan te geven.

Wanneer het kind niet wil eten, prima dan eet het niet. Je haalt het bordje weg en laat het kind aan tafel zitten totdat papa en mama klaar zijn met eten. Het avondeten is namelijk een gezamenlijk moment. Dat zou je wel moeten koesteren.

Als het kind later op de avond honger krijgt, haal je het bordje met avondeten uit de koelkast en warm je het op in de magnetron. Het is van belang om verder geen ander eten aan te bieden. Dus geen koekjes, snoepgoed of wat dan ook. Anders loop je het risico dat het kind leert dat als hij moeilijk doet bij het avondeten, dit later op de avond beloond wordt met snoepgoed.

Ik ben op mijn achttiende gastouder geweest en had een best dwars maar leuk kindje van bijna vier jaar oud (die ik overigens prima aan kon).

PRAKTIJKVOORBEELD
Zij was ook een moeilijke eter, maar eigenlijk ook een beetje een uittester. Ik heb haar toen gevraagd 'wat wil je op je brood'. Nou, ze wilde heel graag smeerkaas. Ik schotelde het voor en ze wilde het niet opeten, duwde het bord weg etc.
Ik heb toen tegen haar gezegd dat ik niet voor niets iets voor haar maak als ze er om vraagt. Ze hoeft heus niet alles op te eten, maar ik heb duidelijk gemaakt dat ik dat gedrag niet tolereer. Ik heb haar aan het tafeltje laten zitten, ben een filmpje van k3 gaan kijken (zonder dat zij het kon zien en daar was ze niet blij mee) en binnen een uur was het broodje op en is het voorval nooit meer voorgevallen. Had overigens een hele goede band met het kindje.


ADVIES
Ik zelf was als kind van 7 (en ook als kind van 3 en als kind van 10) een rampzalige eter (maar frietjes gingen er wel in).
U zou met uw kind (ze is denk ik wel oud genoeg) kunnen overleggen wat er de komende dagen gegeten wordt (natuurlijk niet alleen maar frietjes en appelmoes). Doe bijvoorbeeld samen boodschappen. Zeg wel dat ze alleen zelf mag meebeslissen, als ze wel haar best doet met het eten er van. Eet ze niet, dan zou je haar aan tafel kunnen laten zitten (een kind heeft nou eenmaal eten nodig). Het bord hoeft niet op, maar een kind moet wel eten en uw gezag als ouder accepteren. Als haar bord na (spreekwoordelijke) uren nog niet leeg is, gewoon aan tafel laten zitten en vooral veel leuke dingen gaan doen en geen aandacht op haar vestigen. Dat heeft bij mij in de praktijk (bij mijn oppaskinderen) super erg geholpen.

Maar het allerbelangrijkste is: belonen.
Bijvoorbeeld een sticker-systeem. Goed gegeten, een sticker en dan bij een 'volle sticker-kaart' een kleinigheid (hoeft niet iets materialistisch zijn, kan bijvoorbeeld ook zijn: een keertje bij mama en papa in bed slapen, of later naar bed).

Tenslotte: maak onderscheid tussen 'niet willen eten' en 'niet kunnen eten' (misschien vind ze het echt te ranzig en kan ze echt niet meer op) en beloon haar als ze haar best doet!

Succes :-)

Dit is natuurlijk een kwestie van: ik ben 2 en ik zeg NEE!!!

Maar je hebt toch ook grote en kleine eters. Ik zucht hier ook wel eens dat ik met twee kinderen gewoon nog steeds voor 2 personen kook. Als we dan eens vriendjes hebben sta ik versteld wat die naar binnen werken....

Maar mijn kinderen snoepen nauwelijks en zijn verder zeer sportief, erg gezond en alles gaat verder naar wens.

Dus ik leg me er maar bij neer. Toen ze kleiner waren had ik speciaal voor de kinderen HELE kleine borden. Dan zag die 1.5 hap er nog beter uit.

Kinderen verhongeren echt niet zo snel. MAAR ze voelen het WEL perfect aan als jij je er druk over maakt. Doe jij dat niet en haal je het bordje gewoon weg (zonder boos te zijn of zo) zullen ze ooit toch wel iets eten. Als je zorgt dat dan de rest wat ze eten wel heel goed is, dus aub geen hele zoete dingen heeft ze daar mogelijk echt wel genoeg aan.

Of draai het om, geef haar een tijdje tussen de middag iets warms en in de avond een boterhammetje (maar je loopt daarmee wel een risico dat je andere kind dat ook wil en daar zit je vast niet op te wachten)

Dat is de leeftijd ; ze zoekt de grenzen op en gaat een machtstrijd aan, die jij never nooit kunt winnen. Hoe goed je ook bent als moeder, er zijn twee dingen die je niet in de hand hebt : wat er in komt, en wat er uitgaat. En dit is precies de leeftijd waarop ze dat doorkrijgen.

Een normaal kind echter , dat verder best kan eten en snoepen, zal zichzelf niet doodhongeren. Je kunt het een poosje aanzien tot ze aan tafel weer gewoon bij de rest wil horen die wel eet. Intussen zal ze er niks van krijgen als ze een paar keer geen eten krijgt, en zelfs geen bordje voor haar neus. (Maar WEL bij de rest van de familie aan tafel zitten natuurlijk).

Chcopops is natuurlijk geen ontbijt maar snoep, maar dat terzijde. Niks meer eten de laatste 2-3 uur voor de maaltijd zorgt er in elk geval dat ze voldoende trek heeft, en vroeg of laat eieren voor haar geld zal kiezen. Heb je haar tegen etenstijd al volgestopt, dan kan deze strijd maanden - zoniet jaren- duren. Evenals het na het eten wel wat lekkers geven - dat hebben ze heel snel door.

Je zevenjarige ziet natuurlijk precies wat zijn zusje allemaal bereikt op die manier, en wil er ook een graantje van meepikken. Wellicht is het een idee hem 'bondgenoot' te maken in de strijd ' tegen' zijn zusje. En vooral : heel veel leuke, positieve aandacht geven op de momenten dat hij wel netjes meedoet. Gebruik die 'sibling rivalry' die hier zeker een rol speelt.

En inderdaad ; het maakt geen donder uit wat je kookt, Zelfs als je ze elke dag patat en hamburgers voorzet, zullen ze hun spelletje volhouden (of strontverwend worden). Jouw frustratie is namelijk het leukste wat er is. Laat zien wie de baas is. Niet zozeer over WAT ze kunnen kiezen, maar WAARUIT ze kunnen kiezen. En kiezen voor 'niks' blijft niet lang leuk.

Het is waarschijnlijk een fase waar je dochter is zit en het ligt dus niet aan jou. Ik kan begrijpen dat je er moedeloos van wordt maar je moet even doorzetten en aangeven dat er of gezond gegeten wordt en anders geen snacks of lekkere dingen. Je moet nooit dwingen dat werkt alleen maar averechts maar gewoon hetzelfde eten als van je zelf neer zetten en gewoon als gezin beginnen te eten moet haar ook op den duur motiveren. Het komt vast allemaal goed. Blijf je zorgen maken praat er dan eens over met de huisarts. Die kan je vast gerust stellen dat je kind gezond is en dat dit een fase is. Heel veel sterkte en geniet van de tijd dat ze nog zo klein is!

Lastig! Ik kan me voorstellen dat je bijna aan je eigen kwaliteiten gaat twijfelen!

Bij ons thuis gold altijd de regel, eten wat de pot schaft. En je hele bord leegeten. Soms zat ik nog een uur langer dan de rest dreigend en tierend aan tafel. Maar at het wel op.
Je kan ook zeggen dat als ze bijvoorbeeld drie kwart op hebben, het laatste beetje mogen laten liggen.

Toegevoegd na 2 minuten:
Je kan ook de regel stellen; als je niet eet bij het avondeten krijg je oook geen chocopops ontbijt, dan wordt het en droge boterham. Moet je dan ook echt doen, wedden dat ze die avond wel gaat eten!

Gewoon laten weigeren. Een uur voor het eten geen drinken meer geven en geen lekkere dingen. gewoon 's ochtends ontbijt, 10 uur tussendoortje, twaalf uur middageten, drie uur tussendoortje. Dan ga je 's avonds gewoon gezellig aan tafel, je schept een klein beetje van alles op de kinderen hun bord en je gaat lekker eten, na een minuut of twintig ben je klaar, dan haal je de tafel af en geeft iedereen zijn toetje (bij 60ml wordt een kind daar niet vol van en je maakt er dan geen beloning van, maar gewoon onderdeel van het avondeten) , dan ruim je de tafel af en dan zijn jullie klaar met eten. Wie er dan nog honger heeft is er morgen weer een dag. Werkt prima. Al het negatieve gedrag negeren aan tafel, dan doe je maar net of ze er niet zijn en al het positieve gedrag belonen, behalve als ze een hapje eten, dat is normaal gedrag en verdiend geen beloning, dan behalve dat je dan niet meer gaat negeren, maar bijvoorbeeld vraagt hoe het vandaag was op school. Zo maak je van eten geen drama en werkt negatief gedrag niet en ziet je dochter van zeven dat gewoon gedrag beloond wordt met gewoon gedrag en heel netjes eten oid met een compliment. Dan is er ook geen reden meer om te gaan ouwehoeren aan tafel. (raar woord om te schrijven, maar je snapt wat ik bedoel.) Veel succes, deze methode heb ik van het consultatie bureau en de artsen uit het ziekenhuis, dus hij is ook heel pedagogiasch verantwoord.