Ouders & Kinderen

Ik heb sinds 2012 een relatie met mijn vriendin. Deze vriendin is in februari dit jaar bij mij komen wonen. De relatie stond altijd al onder druk vanwege haar borderline gedrag. Ik had (onterecht) de hoop dat dit gedrag zou afnemen zodra we zouden samenwonen.

Nu, een aantal maanden later kan ik het gedoe en de trammelant met haar niet meer aan. Ik wil de relatie beeindigen en ik wil dat ze mijn huis verlaat. Ik woon in een huurwoning die op mijn naam staat. Zij is enkel medebewoner, en ze zelfs niet eens bekend bij de woningstichting.

Ze zal de woning niet vrijwillig verlaten en ik weet dat het tot een geweldsexplosie zal komen als ik het ga doordrukken. Ik heb ook al overwogen andere sloten te laten plaatsen maar dan het zal het zeker tot geweld buiten komen (ik zou er niet van opkijken als er een steen door het raam gaat, of dat ze zich toch naar binnen forceert). Ik heb de politie al gevraagd, maar die komt niet op voorhand om een dergelijke escalatie te voorkomen. Pas als ze wat vernield kan ik bellen vanwege huisvredebreuk.

Maar ik wil dit eigenlijk voorkomen. Hoe kom ik hier nu uit, zonder dat het tot geweld komt. Wat mag ik doen om haar tegen te houden als ze zelf geweldadig wordt? Mag ik zelf geweld gebruiken om haar uit te schakelen?

Ik zit gewoon met m'n handen in het haar, en ik weet niet wat te doen.

Een echt corset. Geen corrigeerder.

Jaren geleden maakte ik het uit met mijn eerste vriend, en ik ben daar opzich wel overheen. Alleen als ik het treinstation / de bushalte bezoek waar ik destijds gebruik van maakte om naar hem toe te gaan, draait m'n maag zowat om. Het probleem is dat ik juist veel opdrachten in die omgeving heb, en simpelweg ontwijken hier dus geen optie is. Moet ik met iemand praten of zijn hier oplossingen voor? Advies alsjeblieft!

Hallo iedereen,

Toen ik zwanger raakte (ik was 20) was mijn toenmalige vriend heel blij. Hij verheugde zich op het vooruitzicht om vader te worden.
Al gauw kwam ik er achter dat hij zijn leven niet wilde aanpassen ten behoeven van het kind.
Hij bleef overmatig drinken, en wiet roken en wist mij heel goed te vertellen dat ik niet moest zeuren en dat een kind opvoeden in deze situatie prima kon.
Toen ik hem niet duidelijk kon maken dat zijn gewoontes wel degelijk invloed zouden hebben op het kind ben ik tijdens mijn zwangerschap bij hem weggegaan.

Toen onze zoon werd geboren was hij in de wolken, en kwam elke twee weken langs om een relatie op te bouwen.
Na drie maanden kwam hij niet meer langs, en na een half jaar belde hij mij dronken op dat het mijn schuld zou zijn dat hij onze zoon niet meer zag.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat hij welkom was om onze zoon te zien, maar wel onder mijn voorwaarden (in mijn huis, of anders op neutraal terrein met 1 van mijn ouders erbij).

Dit accepteerde hij niet en heeft toen boos opgehangen.
Ik heb daarna nooit meer wat van hem gehoord. Op facebook hou ik hem wel in de gaten (wat als mijn zoon hem wil ontmoeten).

Hoe vertel ik mijn zoon dat zijn vader niet geïnteresseerd was in hem, als mijn zoon gaat vragen wie zijn vader is en waarom hij er niet is?

ik hoop dat iemand mij tips kan geven!

groets
Suus