Kinderen jonger dan achttien jaar mogen beslissingen niet altijd zelfstandig nemen. Volgens de wet mogen zij daarom alleen iets kopen als hun ouders daarvoor toestemming hebben gegeven.
Dat is het uitgangspunt.
Maar de ouders hoeven deze toestemming niet altijd 'echt' te geven. Bij sommige producten mag de verkoper ervan uitgaan dat de ouders toestemming hebben gegeven. Bijvoorbeeld bij een schoolagenda of een cd.
Voor welke producten dit geldt, hangt af van de omstandigheden. Zoals de leeftijd van het kind en de prijs van het product. Ook verandert dit in de loop van de tijd. Iets wat een kind vroeger niet mocht kopen, is nu misschien wel heel gewoon.
Maar een caravan of een huis zal niet kunnen.
De verkoper mag dat niet verkopen aan een minderjarige.
Een 16-jarige met een bijbaan kan best zelf geld genoeg hebben gespaard om een DVD speler te kopen. En zal die dus wel mogen kopen.
Maar: Als de ouders dat ontdekken en ze vinden het niet goed, dan zal het produkt terug moeten naar de winkel!
Dan wordt "de overeenkomst" (van aankoop) vernietigd.
Of het kan eigendom worden van je ouders.
Dingen kopen, geld lenen, een reis boeken, het zijn allemaal zaken waarbij je afspraken maakt met anderen die je volgens de wet verplicht bent na te komen.
Dat heet een "rechtshandeling".
Voor zo'n rechtshandeling heb je de toestemming nodig van je ouder(s) of wettelijke vertegenwoordiger, want je bent volgens de wet handelingsonbekwaam zolang je minderjarig bent.
- Bronnen:
-
http://www.consuwijzer.nl/Consumententhema...