In het verpleeghuis een verklaring tekenen waarin afgezien wordt van behandeling bij levensbedreigende ziekte. Hoe zit dat?

Wanneer iemand een niet-behandelverklaring opstelt, mag die persoon daar te allen tijde op terugkomen. Als iemand wilsonbekwaam is, geldt ditzelfde voor de familie. Dat betekent zelfs dat iemand die een niet-behandelverklaring heeft opgesteld, tóch behandeld kan worden wanneer hij/zij door ziekte of letsel bewusteloos raakt, en de vertegenwoordiger (bijvoorbeeld echtgenoot) verzoekt om behandeling. Als naaste familie treed je op als vertegenwoordig voor je familielid. Als je vader nog leeft en helder is, is hij in eerste instantie de eerste persoon die op kan treden als vertegenwoordiger voor je moeder. Als dat niet zo is, zal waarschijnlijk die taak op jou neerkomen, eventueel samen met broers en/of zussen.

Uitgangspunt is altijd dat waar mogelijk de patiënt zelf beslist. Dat betekent dat een arts bij elke belangrijke beslissing opnieuw zal proberen om de wensen van je moeder te achterhalen. Stel dat jullie een bepaalde behandeling niet willen, maar zij duidelijk aangeeft dat wél te willen, dan zal de arts haar volgen. Ongeacht wat er op papier staat. Voor jullie geldt dus ook dat als je op een bepaald moment het anders wilt, dat ook kan.

Belangrijk is wel om vast te leggen wat jullie willen voor je moeder in echt acute situaties. Dat gaat dan met name om zaken als reanimatie en spoedoperaties. Stel dat je moeder een acute hartstilstand krijgt, dan is er geen tijd om eerst met jullie te overleggen of ze moeten gaan reanimeren of niet. Dat is dus iets wat je vast moet leggen. Je kunt ook per handeling specificeren wat je wilt. Zo kun je bijvoorbeeld vastleggen dat je in principe niet wilt dat ze nog naar het ziekenhuis wordt gebracht als er iets gebeurt, maar dat je wél wilt dat ze bij antibiotica krijgt bij een infectie (bijvoorbeeld een longontsteking). En je kunt ook vastleggen dat er waar mogelijk per situatie altijd overlegd zal worden met jullie als familie. Het is vaak moeilijk om vantevoren aan te geven wat je wel of niet wilt, omdat dat per situatie echt heel erg kan verschillen.

Dit vind ik ook echt vragen om met de verpleeghuisarts te bespreken. Het is belangrijk dat hij/zij weet hoe jullie denken over dit soort kwesties, en dat jullie je vragen kunnen stellen over wat er zou kunnen gebeuren als je een bepaalde behandeling wel of niet toepast wanneer je moeder ziek wordt of letsel oploopt. Dan kun je meteen vragen wat binnen het verpleeghuis de status van zo'n verklaring is, en hoe daar in de praktijk mee wordt omgegaan.