Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Het beste antwoord

Slachtoffers van seksueel misbruik die hierover onthullen krijgen vaak te maken met negatieve of beschuldigende reacties uit hun directe omgeving, of van professionals zoals politie en hulpverlening.
Victim blaming kan meer schade doen dan de gebeurtenis zelf en wordt daarom ook wel ‘second rape’ genoemd.
Categorieën zijn:

De waaromvrager
“Waarom heb je je niet verweerd?”
“Waarom ging je steeds terug?”
“Waarom heb je niks gezegd?”
“Waarom vertel je het nu pas?”

De betweters
“Ik had het wel geweten”
“Je had hem gewoon in zijn kruis moeten schoppen!”
“Dat zou mij nooit zijn overkomen”
“Je moet ook niet met vreemden meegaan”
‘Wist je dit niet van tevoren dan?’

De ongedurigen
“Je moet niet zo in het verleden blijven hangen”
“Is het nu nog niet over?”
“Doe je wel genoeg je best in therapie?”

De ongelovigen
“Heb je het je niet ingebeeld?”
“Ik ken hem, dat zou hij nooit doen”
“Ik geloof het niet, anders had ik het toch wel aan je
gemerkt”

De afzwakkers
“Was het nou wel zo erg?”
“Het was vast niet zo bedoeld”
“Iedereen heeft wel iets meegemaakt wat niet zo leuk is”
“Je maakt het groter dan het is”

Moeders
“Mij is het ook overkomen, ik heb er toch ook geen last
van?“
“Je loopt ook veel te veel uit te dagen”
“Wat ontzettend smerig, ik word er misselijk van”

Familie
“Je had het voor je moeten houden. Nu maak je de
familie stuk”.
“Niemand mag dit weten, anders kun je nooit meer
trouwen”.
“Hoe denk je dat dit voor ons is?”

Naast de angst voor victim blaming, doen veel slachtoffers geen aangifte omdat het voor hen een te pijnlijk en kwetsbaar proces is. Je moet aan vreemden meerdere keren in detail vertellen wat er is gebeurd. Andere redenen om geen aangifte te doen:
- angst voor vergelding. Bijvoorbeeld in een werkomgeving angst om gedegradeerd of ontslagen te worden. Of de dader dreigt iemand anders (bijvoorbeeld de moeder) iets aan te doen als het slachtoffer iets vertelt.
- veel overlevenden van misbruik geven zichzelf de schuld.
- angst niet geloofd te worden.
- angst dat er niets met de melding gedaan wordt of dat door gebrek aan bewijs melden geen zin heeft.
De kans dat er een valse aangifte gedaan wordt is daarom onwaarschijnlijk. Het is ontzettend moedig als iemand wél aangifte doet.
Correctie: de kans dat er een valse aangifte gedaan wordt is klein. De meest betrouwbare cijfers komen uit de Verenigde Staten, waar ongeveer 5 procent van de aangiftes vals is.
(Lees meer...)
SimonV
2 jaar geleden
Antoni
2 jaar geleden
+ 1 voor het antwoord!
Thecis
2 jaar geleden
Het is zeker zo dat aangifte doen heel dapper is. Een valse aangifte wordt inderdaad niet vaak gedaan. Valse beschuldigingen (die net zo ver strekkende gevolgen kunnen hebben 's een daadwerkelijke aangifte) worden veel vaker gedaan. De beschuldigde wordt daarbij vaak op meerdere fronten stuk gemaakt en er zijn nauwelijks consequenties voor degene die de valse beschuldiging uit (juist om echte slachtoffers te beschermen). Net zoals slachtoffers van seksueel geweld zijn er ook vals beschuldigde mensen die waanzinnige trauma's hebben opgelopen (tot aan zelfmoord aan toe, want veel mensen redeneren inderdaad het rook vuur principe). Dus dat victim blaming een issue is, daar ben ik het helemaal mee eens. Maar de conclusie trekken dat door die drempels die slachtoffers ervaren andere mensen waarschijnlijk geen valse aangifte doen is echt te kort door de bocht (of heen eenzijdig geschreven door de auteur). Zoals altijd is de werkelijkheid zeer complex.
SimonV
2 jaar geleden
De meest betrouwbare cijfers komen uit de Verenigde Staten, waar ongeveer 5 procent van de aangiftes van seksueel geweld – verzameld van alle politiedepartementen van het land – als vals werden gelabeld. Er is geen reden om te vermoeden dat de cijfers in Nederland enorm van die uit de VS verschillen.
https://www.oneworld.nl/lezen/seks-gender/de-mythe-van-de-valse-aangifte/
De effecten van valse beschuldigingen kunnen inderdaad desastreus zijn.
Summo
2 jaar geleden
Mooi en overzichtelijk antwoord!
Ik heb echter moeite met de laatste zin die in mijn optiek afbreuk doet aan de impact van de rest. Volgens mij maak je nl een denkfout. ZEKER is het moedig aangifte te doen als je zoiets is overkomen, dat leg je ook goed uit.
Degene die een evt valse aangifte willen plegen zitten echter niet in dat schuitje, die hebben helemaal niks verkeerds meegemaakt en zitten te overwegen een ander onterecht zwart te maken. Als die al ergens mee te maken hebben is het hun geweten (als ze het al hebben), niet schaamte of angst of zoiets
Summo
2 jaar geleden
PS de moeite van de slachtoffers zegt dus niets over de mensen met foute bedoelingen bedoelde ik
HannekeJanssen
2 jaar geleden
Ik las de reactie van Thecis, en vond dát een typisch staaltje van "victim blaming" - waarom dit verhaal bij deze vraag?? TOT ik het (uitgebreide, in essentie goede) antwoord van SimonV las - toen begreep ik het.... Inderdaad: er wordt al snel gezegd dat je iets verzonnen hebt - en dat kan slachtoffers tegenhouden om met hun verhaal naar buiten te komen. Maar ik heb in mijn redelijk lange leven, met redelijk veel ervaring met (slachtoffers van) seksueel geweld 1 keer een jonge vrouw meegemaakt die hulp vroeg door twee mensen vals te beschuldigen, en tientallen vrouwen bij wie het - voor zover ik weet - een waar verhaal was. De eerste vrouw kreeg inderdaad héél snel hulp, al die andere vrouwen moesten bergen over om hulp te krijgen, en hun aangiftes leidden meestal niet tot een veroordeling, bijv. omdat er te weinig bewijs was...
Thecis
2 jaar geleden
@HannekeJansen
Grappig dat je mijn reactie (in ieder geval in het begin) als victim blaming zag. Ik verwijt namelijk nergens de slachtoffers van seksueel geweld ergens van. Noch zeg ik dat het doen van aangifte als daad gezien wordt wat verwijtbaar is. Wellicht dat ik ergens wat mis en kan je daar op in gaan.
Waar ik op in ging is dat aangifte doen (en de drempels die je als slachtoffer moet doen) de reden is dat het onwaarschijnlijk is dat er veel aangifte gedaan wordt. Aangifte moeten goed en objectief bekeken worden. Want bij valse aangifte (die er aanzienlijk minder zijn dan valse beschuldigingen (die er ook minder zijn dan echte beschuldigingen)) is het slachtoffer de beschuldigde. Dus m.i. geen victim blaming maar ruimte om ook een ander soort slachtoffer te belichten die dezelfde soort trauma's oplopen als slachtoffers van seksueel geweld.
HannekeJanssen
2 jaar geleden
@Thecis: ik geef mijn gedachtengang neer: in eerste instantie dacht ik: WAAROM dit verhaal van jou, bij deze vraag? Tot ik het antwoord van Simon beter ging lezen - toen pas zag ik dat je inging op dat deel van zijn antwoord...

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding